ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 2

มีข่าวลือในเมืองซีว่าสามารถยั่วยุใครก็ได้ แต่ไม่สามารถยั่วยุตระกูลวัชรเดชานนท์ได้

หากจำเป็นต้องยั่วยุตระกูลวัชรเดชานนท์ ก็อย่าไปยั่วยุถนิต

ปีนี้ถนิตอายุ 28 ปี เมื่อสองปีก่อนวัชรเดชานนท์กรุ๊ปกำลังจะล้มละลาย แต่หลังจากเขารับช่วงต่อวัชรเดชานนท์กรุ๊ปแล้ว เวลาเพียงสองปีเขาสามารถทำให้บริษัทฟื้นขึ้นมาใหม่ และแข็งแกร่งกว่าวัชรเดชานนท์กรุ๊ปเดิม ดังนั้นคนภายนอกจึงเรียกขานเขาว่าคุณถนิต

รสิกากลืนไวน์แดงด้วยความลำบาก กำลังจะหยิบโทรศัพท์ด้วยมือที่สั่น และทันใดนั้นหน้าจอก็สว่างขึ้น เป็นสายของติรณา

"ฮาโหล......"

"ฉันซื้อของให้เธอแล้ว ของจะมาถึงพรุ่งนี้ เธอจะมารับเมื่อไหร่? หรือจะให้ฉันส่งไป?" ติรณาไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติจากน้ำเสียงของรสิกา

"ฉันจะไปเอาเอง" รสิกายังคงจมอยู่ในความรู้สึกกลัวถนิต "นี่ ขอถามหน่อย เธอรู้จักถนิตไหม?"

"คุณถนิต ไม่มีใครไม่รู้จักหรอก" ติรณาถามว่า "ทำไมจู่ ๆ ถึงถามเขาล่ะ? อย่างไรก็ตาม คุณถนิตยังโสด ถ้าเธออยากหาผู้ชายเพื่อทำให้ชญตว์โกรธ ฉันคิดว่าคุณถนิตเป็นทางเลือกที่ดี"

"ฉันวางสายก่อน........" รสิกาวางสายด้วยมือที่สั่นเทา จากนั้นมองไปยังผ้าปูที่นอนที่ตนเองนอนกับถนิตเมื่อสักครู่ และปิดหน้าด้วยความขมขื่น

จบแล้ว ตอนนี้เธอขี่บนหลังเสือแล้วลงยาก เธอแค่หวังว่าถนิตจะจำตนเองไม่ได้!

เพราะว่ารอบตัวเขาต้องมีผู้หญิงมากมาย ยกตัวอย่างเช่นผู้หญิงเมื่อสักครู่

ขณะที่รสิกากำลังคิดฟุ้งซ่าน โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง เธอหยิบขึ้นมาและเห็นว่าเป็นสายจากชญตว์

เมื่อเธอเห็นชื่อโชว์เป็นคำว่าสามี ร่างกายของรสิกาสั่นสะท้าน แม่งฉิบหายช่างน่าขยะแขยงจริง ๆ

"ฮาโหล" รสิการับสายด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ชญตว์ถามด้วยความไม่พอใจ "ตอนนี้มันกี่โมงแล้ว? ทำไมคุณยังไม่กลับบ้านอีก?"

"ฉันมีธุระ คืนนี้จะไม่กลับบ้าน" รสิการะงับความโกรธของตนเอง และพยายามพูดกับชญตว์ด้วยน้ำเสียงที่สงบ

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ชญตว์จะต้องสามารถรับรู้ถึงความผิดปกติของรสิกาได้ แต่ตอนนี้ใจของเขาอยู่ที่คนอื่นแล้ว ถึงแม้ว่ารสิกาตาย เขาคงจะไม่เสียน้ำตาให้เธอแม้แต่หยดเดียว บางทีเขาอาจจะรู้สึกดีใจด้วยซ้ำ

"แม่มาเยี่ยม พรุ่งนี้คุณกลับบ้านเร็วหน่อย" ชญตว์กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แล้ววางสาย

เมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย ทำให้รสิกาอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง แม่ของชญตว์มาที่บ้าน นั่นหมายความว่าพวกเขากำลังจะถูกเร่งให้มีลูกอีกครั้ง

พวกเขาแต่งงานมาสามปีแล้ว แต่รสิกาไม่ท้องสักที ดังนั้นจึงทำให้แม่สามีรู้สึกไม่พอใจเธอมาก แล้วยังพูดว่าถ้าเป็นสมัยโบราณ สามีสามารถมีเมียน้อยได้ เมื่อก่อนรสิกาแค่รับฟังเท่านั้น แต่ตอนนี้เธออยากจะเยาะเย้ย

เธอจำได้ว่าก่อนหน้านั้นเธอโทรไปหาชญตว์หลายครั้ง แต่แม่สามีเป็นคนรับสายตลอด เกรงว่าแม่สามีคงรู้เรื่องชญตว์มีชู้ ซึ่งเธอน่าจะเขาช่วยปกปิดเอาไว้

*

เช้าวันรุ่งขึ้น รสิกาขับรถกลับไปที่บ้าน และหลังจากเธอเดินเข้าไปในบ้าน เธอก็ได้ยินแม่สามีพูดกับชญตว์

"เมื่อไหร่พวกแกสองคนจะหย่า? แต่งงานมาก็สามปีแล้วแต่เธอไม่ท้องสักที ชักช้ารีรอไม่ได้แล้วน่ะ!"

"ไม่ต้องรีบ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา" ชญตว์กล่าว

รสิกาขมวดคิ้วจนแน่น คำพูดของชญตว์หมายความว่า.....เขาวางแผนจะจัดการเธอเหรอ?

เธอเจตนากระแทกประตูเสียงดัง คนสองคนที่กำลังคุยอยู่ในห้องรับแขกก็เงียบทันที

รสิกากัดฟัน จ้องมองชายโฉดหญิงชั่วคู่นี้ และกล่าวเยาะเย้ย "คุณจะหย่ากับฉันโดยไม่คิดอะไรเหรอ?"

พิมพ์พิศายิ้มราวกับผู้ชนะ "วันนี้ถ้าแกไม่เซ็นหนังสือบันทึกข้อตกลงการหย่าฉบับนี้ แกก็อย่าหวังว่าจะได้ออกไปจากบ้านนี้ รสิกาแกก็ไม่ใช่เด็กแล้ว เจอกันด้วยดีก็ขอให้จากกันด้วยดีเถอะ"

รสิกากล่าวเยาะเย้ย "แม่งฉิบหาย เจอกันด้วยดีก็ขอให้จากกันด้วยดีอะไร?" เธอคว้าหนังสือบันทึกข้อตกลงการหย่า เหลือบมองเนื้อหา เพียงแค่เหลือบมองแวบหนึ่ง ก็สามารถเห็นรายละเอียดที่ระบุไว้ว่าให้รสิกาสมัครใจสละรสิกาสตูดิโอ และเปลี่ยนตัวแทนผู้รับผิดชอบตามกฎหมายเป็นชื่อของชญตว์ แล้วให้เธอออกไปตัวเปล่า?

"ชญตว์ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของคุณถูกหมากินไปแล้วหรือ! ฉันทำงานหนักมาหลายปีแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าคุณจะมาบีบบังคับให้ฉันเซ็นหนังสือบันทึกข้อตกลงการหย่าเพียงเพราะคนชั้นต่ำคนหนึ่ง!" รสิกาตะโกนด้วยความโกรธเคือง

เมื่อพิมพ์พิศาได้ยินรสิกาด่าตนเอง เธอเดินไปข้างหน้าและตบหน้ารสิกา "แกด่าใครว่าเป็นคนชั้นต่ำ รสิกา อย่าทำเป็นให้เกียรติแล้วไม่ยอมรับเกียรติน่ะ!"

"ฮึ่ม พิมพ์พิศา เธอรู้สึกดีมากใช่ไหมที่ได้นอนกับผู้ชายที่ฉันไม่ต้องการ? นังกะหรี่กับหมาช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมมาก" รสิกากล่าวเยาะเย้ยด้วยสีหน้าแดงก่ำ ตอนนี้มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเธอ

"คนชั้นต่ำ!" แต่คราวนี้คนที่ทำร้ายรสิกานั้นเป็นชญตว์ เขาลงมือทำร้ายเธอโหดเหี้ยมกว่าพิมพ์พิศา ทุกครั้งที่เขาเตะเธอ เธอก็จะล้มลงบนพื้นและขยับตัวไม่ได้ และขณะนี้เธอถึงได้รู้ความแตกต่างระหว่างแรงของผู้ชายและผู้หญิง ซึ่งตอนนี้เธอไม่สามารถหลบหนีจากมือชญตว์ได้

รสิกาพยายามจะวิ่งออกไปข้างนอก แต่พิมพ์พิศาวิ่งเข้ามาดึงตัวเธอเอาไว้ เธอกัดมือของพิมพ์พิศา ทำให้พิมพ์พิศากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

เมื่อชญตว์เห็นเช่นนั้น เขาหยิบแก้วน้ำที่อยู่บนโต๊ะ แล้วตีไปที่ศีรษะของรสิกา ทำให้ศีรษะของรสิกาแตกและมีเลือดออกมา เธอล้มลงบนพื้นและไม่สามารถขยับตัวได้เธอครางด้วยความเจ็บปวด

"ไม่ต้องไปสนใจเธอ หลังจากอดอาหารไปสองสามวันเธอก็จะเชื่อฟังเอง" พิมพ์พิศาคล้องแขนชญตว์ "พวกเราไปห้องด้านข้างไปกันเถอะ"

ชญตว์ถึงได้หยุดทำร้ายรสิกา แล้วพาพิมพ์พิศาไปห้องด้านข้าง "โอเค"

ผ่านไปครู่หนึ่ง รสิกาได้ยินเสียงครางของชายหญิงดังออกมาจากห้องด้านข้าง เธอนอนอยู่บนพื้นและมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากตลอด เธอต้องการโทรหาคนเพื่อมาช่วยเธอ เพราะเธอไม่อย่าตายอยู่ที่นี่ เธอไม่สามารถให้ชายโฉดหญิงชั่วคู่นี้เอาเปรียบได้!

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากเสื้อของตนเองด้วยความยากลำบาก และเธอยังไม่ทันได้โทร ก็มีหมายเลขที่ไม่คุ้นเคยโทรเข้ามา