ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 23

"ผมบอกไปแล้ว ผมโดนบังคับให้หมั้น ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับนันท์นรี" ถนิตเอ่ยขึ้น

รสิกาอึกอักครู่หนึ่ง มีความรู้สึกขึ้นมาในใจอย่างประหลาด เธอละสายตาออกจากเขา แล้วพูดเบาๆ ว่า "คุณพูดว่าไม่รู้สึกอะไรกับเธอ พูดเหมือนมีความรู้สึกกับฉันอย่างนั้นแหละ"

"แล้วถ้าผมบอกว่าใช่ล่ะ" แววตาถนิตลุกโชน "ผมยอมรับเลยว่า คุณเรียกความสนใจของผมได้"

เมื่อได้ยินประโยคนี้ รสิการู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองเต้นช้าลง เธอสูดหายใจลึก ระงับอาการตกตะลึงเอาไว้ จากนั้นเงยหน้ามองตาดำขลับของถนิต "ถนิต ฉันเป็นผู้หญิงที่เคยหย่ามาแล้ว ความรักเป็นสิ่งจับต้องไม่ได้สำหรับฉัน คุณกับฉันอยู่คนละโลก เราสองคนไม่มีทางลงเอยกันได้"

ดังนั้น เธอจึงตัดความรู้สึกที่กำลังผุดขึ้นมา ออกไปก่อนที่จะหวั่นไหว

"คุณยังไม่ได้ลองเลย รู้ได้ยังไงว่าลงเอยกันไม่ได้" ถนิตจับมือเธอไว้ แล้วพูดอย่างแข็งกร้าว "คุณคิดจะนอนแล้วหนีไปงั้นเหรอ ต้องดูก่อนว่าผมยอมหรือเปล่า"

ผู้หญิงคนนี้ ใช้วิธีที่เกือบจะแข็งกร้าว เข้ามาในใจเขา มาเย้ายวนใจเขา ทิ้งร่องรอยเอาไว้ แล้วคิดจะหนีไป มีเรื่องง่ายแบบนั้นที่ไหนกัน

รสิกาไม่พูดอะไร

เธอไม่กล้าตอบถนิต และไม่กล้าให้ถนิตยกเลิกการแต่งงานกับนันท์นรี เธอกังวลว่าถึงถนิตยกเลิกการแต่งงานกับนันท์นรี ตัวเองกับเขา ก็คงไม่มีทางลงเอยกันได้

คนอย่างถนิต สามารถหาผู้หญิงได้ทุกแบบ ทำไมถึงมาชอบผู้หญิงที่เคยหย่าแบบเธอด้วยล่ะ

ดังนั้นเธอเชื่อว่าเขาสนใจเธอแค่ชั่วครู่เท่านั้น แค่ไม่ได้เจอกันสักระยะ เขาก็ไม่ชอบเธออีกแล้ว

"ลุกขึ้นเถอะ" ถนิตไม่ได้บังคับเธอ ลูบหัวเธอ แล้วพลิกตัวลงจากเตียง