ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 6

ถูกต้อง สิ่งที่ถูกแย่งชิงไป เธอต้องแย่งชิงกลับมาให้ได้!

ในเมื่อชญตว์ใจร้ายกับเธอ เธอจึงไม่จำเป็นต้องดีกับเขาอีกต่อไป!

รสิกายกมือเช็ดน้ำตา ถนิตคลายคอเสื้อของเธอออก แล้วร่างกายของเธอก็ตกลงบนพรมอีกครั้ง

"ฉันต้องกลับไปเอาหลักฐาน" ตอนแรกเธอใช้โทรศัพท์มือถือของตนเองรับวิดีโอก็ได้แล้ว แต่ตอนนี้โทรศัพท์มือถือที่เธอผูกไว้แต่แรกถูกชญตว์ทุบทำลายแล้ว ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงกลับไปเอาหลักฐานที่บ้านเท่านั้น

"พรุ่งนี้ค่อยไป" ถนิตหยิบคอมพิวเตอร์ที่อยู่ข้าง ๆ มาวางบนตักของเขาอีกครั้ง แล้วพูดโดยไม่เงยหน้า "ไปทำอาหาร"

"อะไรนะ?" รสิกาตกตะลึง แต่ไม่รู้ว่าถนิตหมายถึงอะไร

"ไปทำอาหาร" ถนิตกล่าวซ้ำด้วยความอดทน "ผมหิวแล้ว"

ตอนนี้ข้างนอกมืดแล้ว และตอนที่รสิการู้ว่างานออกแบบของตนเองถูกขโมยไปนานเป็นเวลาบ่ายแล้ว และวันนี้เธออยู่ที่นี่กับถนิตเกือบทั้งวัน ทำให้ไปเอาหลักฐานไม่ทันแล้ว

รสิกาลุกขึ้นจากพื้นอย่างยอมรับชะตากรรม แล้วเดินไปที่ห้องครัว

เดิมร่างกายของเธอนั้นได้รับบาดเจ็บอยู่แล้ว และก่อนหน้านั้นเธอยังถูกถนิตกดทับอยู่ในรถอีก ตอนนี้เธอรู้สึกทรมานราวกับว่าร่างกายจะแตกสลาย แต่เธอก็ไม่ได้คิดที่จะบ่นให้ถนิตฟัง

การที่ผู้ชายคนนี้สามารถทำถึงขนาดนี้ได้ มันเกินความคาดหมายของตนเธอแล้ว และเธอก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้ว่าจะเดินหน้าหรือถอย

ในตู้เย็นนั้นมีผักไม่มาก รสิกาคิดว่าผักที่มีอยู่นั้นสามารถผัดสองจานกับน้ำซุปหนึ่งถ้วยได้

แม้ว่ารสิกาจะทำอาหารไม่บ่อยนัก แต่ทักษะการทำอาหารของเธอได้รับการฝึกฝนมาตั้งแต่ยังเด็ก ดังนั้นหลังจากสักครู่ถนิตจึงได้กลิ่นหอมลอยมาจากห้องครัว เขาหยุดพิมพ์ชั่วคราว แล้วมองเข้าไปในห้องครัว

เงาของรสิกาที่กำลังยุ่งอยู่ในห้องครัวสะท้อนอยู่ที่ประตูกระจก เธอเป็นคนที่รูปร่างดีมาก

ถนิตหรี่ตาลง วางคอมพิวเตอร์ลง ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องครัว

ขณะที่ประตูห้องครัวถูกเปิดออก รสิกาเพิ่งจะปรุงอาหารเสร็จหนึ่งจาน เมื่อเธอได้ยินเสียง เธอหันกลับไปมอง "อาหารใกล้จะเสร็จแล้ว คุณรออีกสักครู่"

ถนิตเงียบ "ต้องการให้ผมช่วยไหม?"

"ไม่......" รสิกาปฏิเสธตามสัญชาตญาณ เธอเชี่ยวชาญการทำอาหาร และไม่ต้องการความช่วยเหลือจากถนิต แต่หลังจากเห็นสีหน้าของเขาแล้ว เธอก็เข้าใจว่าความช่วยเหลือที่เขาพูดถึงนั้นไม่ได้หมายถึงเรื่องการทำอาหาร แต่เป็นเรื่องที่เธอถูกใส่ร้ายป้ายสี

เรื่องนั้นไม่ควรมองข้าม ไม่ว่าจะจัดการได้ดีเพียงใด มันก็จะมีผลกระทบต่อชื่อเสียงของรสิกา

แต่ถึงอย่างนั้น รสิกาก็ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเขา

"ไม่กังวลว่าจะได้รับผลกระทบเหรอ?" ถนิตถาม

รสิกากล่าวว่า "กังวล แต่แล้วไงล่ะ? อย่างที่คุณพูด ฉันสามารถแย่งชิงสิ่งที่สูญเสียไปกลับคืนมาได้ และฉันก็สามารถสร้างชื่อเสียงของฉันกลับคืนมาได้อีกครั้งเช่นกัน"

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมีอยู่ในตอนนี้ ล้วนเริ่มมาจากศูนย์ และไม่มีอะไรจะแย่ไปกว่าตอนนั้นอีกแล้ว

เมื่อฟังคำตอบของเธอแล้ว ถนิตยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย มีความชื่นชมเธอเล็กน้อยอยู่ในดวงตา "เรียนรู้ได้เร็วนี่"

"ที่นี่มีควันและน้ำมันเยอะ คุณออกไปข้างนอกเถอะ" รสิกาโบกมือ หันหลังแล้วทำอาหารต่อ

ถนิตก็ไม่ได้อยู่นาน เพราะเขาไม่ชอบกลิ่นควันและน้ำมันในครัวจริง ๆ

......