ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ นิยาย บท 10

ฉู่จวินสิงในตอนนี้ราวกับศพศพหนึ่ง ทำได้เพียงปล่อยให้มือของเจี่ยนอันอันเคลื่อนไหวตามอำเภอใจไปบนร่างกายของตนเอง

หลังเจี่ยนอันอันทายาให้ฉู่จวินสิงอย่างรวดเร็วจนเสร็จ ก็นำยาแก้ปวดมาบดเป็นผง

นางง้างปากฉู่จวินสิง เทผงยาแก้ปวดใส่ปากเขา

ฉู่จวินสิงอยากถ่มยาในปากทิ้งไป แต่กลับพบว่าการเคลื่อนไหวแค่นี้ยังกลายเป็นความยากเย็นแสนเข็ญ

สมองของเขาทำงานเร็วจี๋ สตรีผู้นี้ต้องการทำอันใดกันแน่ นางต้องการวางยาพิษเขาเช่นนั้นหรือ?

หากเป็นเช่นนั้นจริง ถึงเขากลายเป็นผีก็จะไม่ยอมปล่อยนางไปแน่

ขณะที่ฉู่จวินสิงคิดเหลวไหลอยู่ ก็เห็นว่ามือฉู่อันเจ๋อกำลังถือน้ำขวดหนึ่ง

เขากรอกน้ำในขวดใส่ปากฉู่จวินสิง

น้ำและยาไหลผ่านลำคอลงไปในท้องของฉู่จวินสิง

ฉู่จวินสิงหรี่ตามองฉู่อันเจ๋อ

ไม่เข้าใจว่าเหตุใดอีกฝ่ายจึงร่วมมือกับสตรีผู้นี้มากรอกยาพิษให้เขา

คนทั้งสองจดจ่ออยู่กับการป้อนยาให้ฉู่จวินสิงจนไม่ได้สังเกตว่าฉู่จวินสิงในตอนนี้ได้สติแล้ว ทั้งยังกำลังมองพวกตนอยู่

หลังทำทั้งหมดนั้นเสร็จ เจี่ยนอันอันก็กล่าวกับฉู่อันเจ๋อว่า “เจ้าเฝ้าเขาไว้ให้ดี ไม่ว่าเขามีอาการอย่างไร เจ้าก็ต้องมาบอกข้าทันที”

ฉู่อันเจ๋อพยักหน้าน้อย ๆ “ข้าเข้าใจแล้ว ขอบคุณพี่สะใภ้รองที่ช่วยเหลือ”

เจี่ยนอันอันเพียงยิ้มให้ฉู่อันเจ๋อ ไม่ได้พูดอะไรอีก แล้วลุกกลับไปอยู่ข้างกายฮูหยินใหญ่

ได้ยินฉู่อันเจ๋อเรียกอีกฝ่ายว่าพี่สะใภ้รอง ฉู่จวินสิงอยากถามเขานักว่าสตรีผู้นั้นเป็นใครกันแน่ เหตุใดเขาจึงเรียกนางว่าพี่สะใภ้รอง?

ฉู่จวินสิงไม่ได้ถามออกมา เขาในตอนนี้ไม่มีแม้กระทั่งแรงจะเอ่ยปากพูด

ในไม่ช้า เขาก็ต้องพกพาคำถามในใจดิ่งลงสู่ห้วงนิทราไปอีกครา

เจี่ยนอันอันกลับไปนั่งข้างกายฮูหยินใหญ่แล้วก็ได้ยินอีกฝ่ายพูดว่า “เด็กดี เจ้าตามพวกข้ามาเช่นนี้คงเหนื่อยแย่เลยสินะ หากตอนนี้เจ้านึกเสียใจก็สามารถบอกข้ามาตามตรง ข้าจะยกเลิกงานมงคลนี้ให้เจ้าแทนลูกชายข้า หลังไปถึงแดนเนรเทศแล้ว เจ้าก็สามารถไปสถานที่ที่เจ้าอยากไปได้ตามใจปรารถนา”

เจี่ยนอันอันดูออกว่าฮูหยินใหญ่เป็นคนที่มีเหตุมีผล

นางกล่าวกับฮูหยินใหญ่ด้วยสีหน้าหนักแน่น “ฮูหยินใหญ่ไม่ต้องคิดมากหรอกเจ้าค่ะ ข้าเคยบอกไว้แล้วว่าชีวิตนี้จะไม่แต่งให้ใครนอกจากเยียนอ๋อง ต่อให้ไปถึงแดนเนรเทศแล้ว ข้าก็จะไม่จากไปไหน ข้าอยากแต่งให้เยียนอ๋องจากใจจริง ไม่ว่าในอนาคตจะต้องมีชีวิตที่ลำบากเพียงไร ข้าก็จะ ไม่เสียใจ”

ทหารรักษาพระองค์คนอื่น ๆ ล้วนนอนหลับพักผ่อน มีแค่สองคนที่เฝ้ายามอยู่

ส่วนคนของจวนเยียนอ๋องก็นั่งงีบหลับอยู่ด้วยกัน

ไม่นานนัก คนชุดดำกลุ่มหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น

พวกเขาควงอาวุธในมือ ตรงเข้ามาลอบสังหารคนของจวนเยียนอ๋อง

เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นไม่หยุด คนส่วนหนึ่งในครอบครัวเยียนอ๋องถูกสังหารในเวลาอันรวดเร็ว

เป้าหมายของคนชุดดำกลุ่มนั้นคือฉู่จวินสิง

แต่เนื่องจากข้างกายเขามีฉู่อันเจ๋อกับฉู่จวินหลุนคอยปกป้อง เป็นเหตุให้คนชุดดำเหล่านั้นไม่อาจสังหารฉู่จวินสิงได้

เมื่อทหารรักษาพระองค์เหล่านั้นได้ยินเสียงร่ำไห้โศกาก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาตรวจสอบแต่อย่างใด

พวกเขาราวกับหลับเป็นตายไปแล้วกระนั้น นิ่งสนิทปราศจากความเคลื่อนไหว

ทหารรักษาพระองค์สองนายที่เฝ้ายามอยู่ก็ทำเหมือนไม่รู้เห็นสิ่งใดทั้งสิ้น