ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ นิยาย บท 11

ภาพเหล่านี้ปรากฏเพียงไม่นานก็หายไป

เจี่ยนอันอันรู้ว่านี่คือความสามารถในการล่วงรู้อนาคตของร่างเดิม

ตอนนี้นางทะลุมิติมาอยู่ในร่างนี้ ยังได้รับสืบทอดพลังของร่างเดิม

แต่ความสามารถในการล่วงรู้อนาคตของร่างเดิมมีขีดจำกัด รู้ได้เพียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในสามวันข้างหน้าเท่านั้น

ภาพเมื่อครู่ทำให้เจี่ยนอันอันรู้ว่ากลุ่มคนชุดดำจะปรากฏตัวในค่ำคืนนี้

แม้นางจะไม่รู้ว่าผู้ใดเป็นคนส่งกลุ่มคนชุดดำนี้มา แต่พวกเขาต้องมีความเกี่ยวข้องกับทหารรักษาพระองค์พวกนี้แน่นอน

หึ ทหารรักษาพระองค์พวกนี้ชอบแสร้งตายกันนักใช่หรือไม่

ถ้าเช่นนั้นก็ให้พวกเขาได้ลิ้มรสความทรมานก่อนก็แล้วกัน

เจี่ยนอันอันแยกจากฮูหยินใหญ่แล้วมายังมุมที่ค่อนข้างมืดมุมหนึ่ง

ครั้นเห็นว่าไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นตัวเอง เจี่ยนอันอันก็รำพึงในใจเงียบ ๆ ว่า ‘หายตัว’

วินาทีถัดมานางก็หายไปแล้ว

เจี่ยนอันอันมายังกองทหารรักษาพระองค์ จากนั้นนำผงยาถ่ายออกมาจากช่องมิติ

นี่เป็นสิ่งที่นางใช้กับฮ่องเต้สุนัขไปเมื่อก่อนหน้านี้

เดิมทีนางยังคิดระหว่างทางที่มาที่นี่อยู่เลยว่าจะอยู่ร่วมกับทหารรักษาพระองค์เหล่านี้แต่โดยดี

ทว่าดูจากตอนนี้คงไม่จำเป็นแล้ว

นางโรยผงยาถ่ายจำนวนเล็กน้อยลงในถุงน้ำดื่มของบรรดาทหารรักษาพระองค์

หลังจากทำทุกอย่างเสร็จสิ้นจึงค่อย ๆ ย่องกลับไป

ไม่มีผู้ใดเห็นสิ่งที่นางเพิ่งทำ

ขณะที่เจี่ยนอันอันกำลังลอบดีใจกับตัวเองนี้เอง นางก็รู้สึกเหมือนมีสายตาเย็นยะเยียบมองมาทางนี้

เจี่ยนอันอันหมุนศีรษะไปมองทันควัน พบว่าบัดนี้ ฉู่จวินสิงซึ่งหมดสติมาโดยตลอดกำลังลืมตาตื่น

เขากำลังมองมาที่นางด้วยสายตาทอแววล้ำลึก

เจี่ยนอันอันรีบก้มหน้าลง ใคร่ครวญในใจอย่างขลาดกลัวว่าฉู่จวินสิงฟื้นเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร

เขามองนางเช่นนี้มันหมายความว่าอย่างไร หรือว่าจะเห็นเรื่องที่นางทำเมื่อครู่?

เจี่ยนอันอันหมุนศีรษะไปมองอีกครั้ง พบว่าฉู่จวินสิงหลับตาสนิทราวกับไม่เคยลืมตาตื่นมาก่อน

เจี่ยนอันอันถอนหายใจ พึมพำกับตัวเองว่าเมื่อครู่คงตาฝาดเป็นแน่แท้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน