ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ นิยาย บท 107

เมื่อทั้งสามคนกลับเข้ามายังลานบ้านก็เห็นว่าซ่างชิวกำลังจดจ่อกับการซ่อมประตู

ตอนนี้ประตูลานบ้านได้รับการติดตั้งใหม่เรียบร้อยแล้ว ดูแล้วแข็งแรงกว่าของเดิมมาก

ฮูหยินใหญ่เห็นทั้งสามคนกลับมาก็รีบเดินออกมารับ

นางชี้ประตูไม้พวกนั้นแล้วถามอย่างสงสัย “ประตูพวกนี้มาจากที่ใด?”

เจี่ยนอันอันไม่ได้พูด เป็นฉู่อันเจ๋อที่ชิงพูดขึ้นก่อนว่า

“เมื่อครู่นี้พวกข้าไปที่บ้านของซ่างชิว ประตูพวกนี้ถูกถอดมาจากประตูบ้านของเขา”

เจี่ยนอันอันฟังแล้วอดหัวเราะ “พรืด” ออกมาไม่ได้

เจ้าเด็กคนนี้แต่งเรื่องเก่งไม่เบา

ดูแล้วการบอกเรื่องห้วงมิติกับเขาจะไม่ใช่เรื่องเลวร้าย

ฉู่อันเจ๋อยิ้มยิงฟันให้เจี่ยนอันอันแล้วกระซิบเสียงเบาว่า “พี่สะใภ้รอง เหตุผลของข้าไม่เลวเลยใช่หรือไม่”

เจี่ยนอันอันยกนิ้วหัวแม่มือให้เจี่ยนอันอัน “ไม่เลว ไม่เลวเลย”

ฮูหยินใหญ่ได้ยินว่าเป็นประตูจากบ้านซ่างชิว

นางก็เริ่มเป็นกังวล “เช่นนี้ไม่ค่อยดีกระมัง พวกเจ้าถอดประตูมาแบบนี้ เช่นนั้นเขาจะอยู่บ้านอย่างไร”

เจี่ยนอันอันยิ้มตาหยีให้ฉู่อันเจ๋อแล้วยักคิ้ว

ฉู่อันเจ๋อปัดมือว่า “ท่านแม่ใหญ่ เรื่องนี้ท่านไม่ต้องสนใจ”

“บ้านเขามีประตูเยอะมาก น้อยลงสักสองสามบานก็ไม่เป็นไรหรอกขอรับ”

ฮูหยินใหญ่เห็นเจี่ยนอันอันยิ้มแย้มก็เดาว่าเจี่ยนอันอันคงจ่ายเงินให้ซ่างชิวเป็นแน่

จ่ายเงินซื้อประตูเหล่านี้

แม้จะไม่รู้ว่าเจี่ยนอันอันมีเงินซ่อนอยู่มากเท่าไร กระนั้นนางก็ไม่ได้ถาม

ไม่นาน ซ่างชิวก็เปลี่ยนประตูทั้งหมดจนเสร็จ

เขาเดินมาเบื้องหน้าเจี่ยนอันอันด้วยแววตาเหม่อลอยไร้จิตวิญญาณ

เจี่ยนอันอันดีดนิ้วใส่ซ่างชิวอีกครั้งพลางพูดกับเขาว่า “ท่านซ่อมประตูลานบ้านเสร็จแล้ว กลับไปได้แล้วล่ะ”