ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ นิยาย บท 106

เมื่อเจี่ยนอันอันพูดถึงตรงนี้ ฉู่อันเจ๋อก็ตกใจมาก

เขาอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออกอยู่เนิ่นนาน

เจี่ยนอันอันพูดต่อ “หากวันหน้าเจ้าเห็นข้าเสกอะไรออกมาได้ก็ไม่ต้องแปลกใจ”

“เพราะข้าเก็บของไว้ในห้วงมิติเยอะมาก”

เจี่ยนอันอันพูดถึงตรงนี้ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

นางต้องรอให้ฉู่อันเจ๋อค่อยๆ ทำความเข้าใจ

ครู่หนึ่ง ซ่างชิวก็กลับมา

เขาแบกประตูไม้สามบานที่เหลือแล้วเดินกลับไป

ตอนนี้เอง ฉู่อันเจ๋อถึงค่อยคืนสติในที่สุด

เขาสูดหายใจดังเฮือกและถามออกมาว่า “พี่สะใภ้รอง ท่านมีห้วงมิติที่ทรงพลังขนาดนี้ได้อย่างไร?”

“แล้วก็อีกเรื่อง เหตุใดทรัยพ์ของจวนเยียนอ๋องจึงมาอยู่ในห้วงมิติของท่านได้?”

ฉู่อันเจ๋อนึกถึงเหตุการณ์ที่บรรดาทหารรักษาพระองค์บุกมายึดทรัพย์

ตอนนั้นบรรดาทหารรักษาพระองค์ต่างก็พูดว่าไม่พบของมีค่าในจวนเยียนอ๋อง

เวลานั้นฉู่อันเจ๋อกลัดกลุ้มมาก เหตุการณ์เกิดขึ้นกะทันหันจนพวกเขาไม่ทันได้ขนย้ายทรัพย์สินในจวน

ทว่าทรัพย์สินพวกนั้นกลับหายไปในอากาศ

เขาเพิ่งเข้าใจก็ตอนนี้ ที่แท้แล้ว ทรัพย์สินพวกนั้นก็ถูกเจี่ยนอันอันขนย้ายไป

แต่นางกวาดเอาทรัพย์สมบัติในจวนเยียนอ๋องออกไปได้โดยไม่มีผู้ใดล่วงรู้เลยได้อย่างไร?

เจี่ยนอันอันเห็นฉู่อันเจ๋อตะลึงงันขนาดนี้ก็ไม่ถือสาที่จะให้เขาตะลึงงันขึ้นไปอีก

เจี่ยนอันอันกล่าวพลางยิ้มบางๆ “ข้ามีวิชาล่องหน ทำการขนทรัพย์สมบัติในจวนเยียนอ๋องตั้งแต่ก่อนที่จะถูกยึดทรัพย์”

เพื่อให้ฉู่อันเจ๋อตกตะลึงกว่าเดิม เจี่ยนอันอันท่องในใจว่า “ล่องหน”

นางหายตัวไปต่อหน้าต่อหน้าฉู่อันเจ๋อในทันที

ทว่าฉู่จวินสิงกลับสามารถมองเห็นว่าตอนนี้เจี่ยนอันอันยังคงยืนอยู่ที่เดิม

ภาพที่เขาเห็นก็คือ รอบตัวเจี่ยนอันอันปกคลุมไปด้วยหมอกสีขาว

ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่า ที่แท้เจี่ยนอันอันก็กำลังอยู่ในสภาวะล่องหน