ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ นิยาย บท 105

ผู้ชายเหล่านั้นหยิบอีเต้อ[1]ขึ้นมาจากบนพื้น แล้วเดินออกไปจากในเรือน

ซ่างชิวยืนอยู่ที่เดิม ไม่รู้ว่าเจี่ยนอันอันให้เขาอยู่ต่อทำไม

เมื่อครู่นี้เขาเห็นแล้วว่าแค่เจี่ยนอันอันแกว่งสร้องทองเส้นนั้นไม่กี่ครั้ง แววตาของชาวบ้านเหล่านั้นก็เปลี่ยนเป็นเลื่อนลอย

หัวใจเขาพลันเขม็งเกลียว ยิ่งไม่กล้าทำตัวโอหังต่อหน้าเจี่ยนอันอัน

เจี่ยนอันอันชี้ไปทางประตูเรือนที่ถูกถีบจนพัง “ท่านถีบประตูบานนั้นพัง ท่านต้องรับผิดชอบซ่อมมัน”

ซ่างชิวนึกว่าที่เจี่ยนอันอันให้เขาอยู่ต่อเพราะคิดจะทำร้ายตนเอง

คิดไม่ถึงว่าเจี่ยนอันอันแค่ต้องการให้เขาซ่อมประตูเรือน

เขาลอบโล่งอก รีบไปซ่อมประตูเรือนทันที

ประตูบานนั้นไม่ได้รับการซ่อมบำรุงมานานปี อยู่ในสภาพทรุดโทรมมาแต่แรกแล้ว

ถึงจะติดตั้งเข้าไปใหม่ แต่ก็คงจะหลุดลงมาสักวันหนึ่งในอนาคตอยู่ดี

ซ่างชิวคิดว่าเขาจำเป็นต้องบอกเรื่องนี้ต่อเจี่ยนอันอัน

เขาบอกความคิดของตนเองออกมา

เจี่ยนอันอันมองประตูเล็กน้อย แล้วหันไปมองประตูห้องของทั้งห้าห้อง

นางเอ่ยกับซ่างชิว “ท่านตามข้าออกไปข้างนอกสักครู่”

ซ่างชิวไม่รู้ว่าเจี่ยนอันอันต้องการจะทำอะไร เขาไม่กล้าปฏิเสธเช่นกัน จึงได้แต่เดินตามเจี่ยนอันอันออกไปจากในเรือน

เซิ่งฟางกลัวว่าเจี่ยนอันอันจะถูกซ่างชิวทำร้าย เขากำลังจะตามไปด้วย แต่ถูกฉู่จวินสิงเรียกไว้เสียก่อน

ฉู่จวินสิงมองไปทางฉู่อันเจ๋อ “อันเจ๋อ เจ้าแบกข้าไปหน่อย คนอื่นๆ ไม่ต้องตามมา”

ฉู่อันเจ๋อรีบเดินเข้ามาแบกฉู่จวินสิงแล้วตามออกไปอย่างรวดเร็ว

สมาชิกครอบครัวคนอื่นๆ เชื่อฟังคำพูดของฉู่จวินสิงอย่างมาก ยืนอยู่ที่เดิมไม่ได้ตามออกไป

เห็นฉู่อันเจ๋อกับฉู่จวินสิงตามออกมา เจี่ยนอันอันก็ถอนหายใจด้วยความอ่อนใจ

เห็นทีฉู่จวินสิงคงเป็นห่วงนาง กลัวว่านางออกมากับซ่างชิวคนเดียวแล้วอาจเกิดเรื่องได้

ในเมื่อฉู่อันเจ๋อก็ออกมาด้วย เกรงว่าเรื่องนี้คงปิดบังไว้ไม่ได้แล้ว

นางไม่อยากสะกดจิตฉู่อันเจ๋อ