ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ นิยาย บท 4

เพื่อที่จะไล่พ่อครัวหลวงเหล่านี้ออกไป เจี่ยนอันอันจึงหยิบผงยาถ่ายออกจากมิติแล้วโปรยใส่หน้าพวกเขา

หลังจากพ่อครัวหลวงหลายคนสูดผงยาระบายเข้าไปได้ไม่นาน พวกเขาก็เริ่มบ่นปวดท้อง แล้วรีบกุมท้องวิ่งออกจากห้องเครื่องกันไปหมด

เจี่ยนอันอันฮัมเพลงไปพลาง กินขนมไปพลาง พร้อมกับโยนขนมและอาหารจากห้องครัวหลวงทั้งหมดเข้าไปในมิติของนาง

นางเหลือบมองผักและธัญพืชที่วางเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ รวมถึงเนื้อที่ถูกหั่นไว้แล้ว

เจี่ยนอันอันคิดว่าต้องนำวัตถุดิบเหล่านี้ไปด้วยถึงจะดี

เมื่อถูกเนรเทศ นางจะได้ใช้วัตถุดิบเหล่านี้ทำอาหารอร่อย ๆ ได้

เมื่อคิดได้ดังนั้น เจี่ยนอันอันก็รีบขนวัตถุดิบทั้งหมดลงในมิติทันที

หลังจากเจี่ยนอันอันออกจากห้องเครื่องหลวง นางก็คิดว่าควรจะลองไปดูเยียนอ๋องผู้นั้นสักหน่อย

วินาทีต่อมา นางก็ปรากฏตัวในคุกโดยพลัน

ในขณะนั้น ฉู่จวินสิงซึ่งก็คือเยียนอ๋องกำลังถูกทรมานอย่างหนัก

ร่างกายของเขาถูกทุบตีจนหนังเปิดเนื้อแตก เสื้อผ้าอาภรณ์ก็ถูกย้อมไปด้วยโลหิตจนแดงฉาน

แม้จะเป็นเช่นนั้น ฉู่จวินสิงก็ไม่ส่งเสียงครวญครางแม้แต่น้อย

เจี่ยนอันอันอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วโป้งให้เขา

นางรู้สึกชื่นชมเขาจากใจจริงว่าเขาเป็นชายชาติทหารโดยแท้

ขณะที่ฉู่จวินสิงโดนเฆี่ยนตีจนจวนจะหมดสติเต็มที เขาก็เห็นแสงสีแดงสว่างวาบขึ้นตรงหน้า

เขายกเปลือกตาขึ้นเล็กน้อยก็เห็นสตรีนางหนึ่งในชุดแต่งงานสีแดง กำลังยืนอยู่ตรงหน้าและชูนิ้วโป้งให้เขา

ฉู่จวินสิงคิดในใจว่า สตรีนางนี้คือใคร นางเข้ามาในคุกได้อย่างไร?

เหตุใดคนอื่น ๆ ถึงดูเหมือนมองไม่เห็นนางและไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย?

เจี่ยนอันอันที่กำลังล่องหนอยู่ ไม่รู้เลยว่าร่างของนางได้ปรากฏเข้าสู่สายตาของฉู่จวินสิงแล้ว

นางยังเดินวนรอบฉู่จวินสิงหนึ่งรอบเพื่อตรวจดูบาดแผลของเขา

จุ๊ ๆ! บาดเจ็บไม่เบาเลยจริง ๆ

หากร่างกายของเยียนอ๋องไม่แข็งแกร่งเกินคน ป่านนี้การทรมานสุดโหดเช่นนี้คงพรากชีวิตเขาไปนานแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน