FIERCE MAFIA พิษรักแฟนเก่า นิยาย บท 23

ตอนที่ 22

"เห้ย! รีบปิดสิว่ะ!" ดนัยโวยวายขึ้นมาเสียงดังก่อนจะวิ่งเข้าไปปิดหน้าจอโปรเจคเตอร์อย่างรวดเร็วแต่ก็ไม่ทันกาล นักข่าวต่างเก็บภาพและวีดีโอของดนัยและวาวาเอาไว้หมดแล้ว

"ห้ามเอาลงเน็ตใครเล่นข่าวฉันฉันจะฟ้องให้หมด!" ดนัยตวาดเสียงดังลั่นด้วยความโมโหและตกใจในเวลาเดียวกัน

"วาแกเอากับพ่อเลี้ยงเหรอ" นิราเอ่ยถามพลางจ้องมองใบหน้าสะสวยของวาวาด้วยท่าทางที่เหยียดหยามอย่างไม่ปิดบัง

"อีน้ำหนาว" วาวาจ้องมองใบหน้าสวยหวานของน้ำหนาวด้วยความไม่พอใจโกรธแค้น ก่อนจะรีบเดินหนีออกจากงานเลี้ยงด้วยเหล่าบรรดานักข่าวต่างหันมาสนใจที่เธอวาวาที่เห็นว่านักข่าวต่างรุมถ่ายภาพของเธอและยื่นไมค์มาสัมภาษณ์เธอวาวาจึงรีบวิ่งหนีนักข่าวออกไปที่ประตูหนีไฟในทันที

"ยัยวาแกวิ่งออกจากงานมาทำไม" ปาลีเอ่ยถามลูกสาวเมื่อบังเอิญเจอกันที่บันไดหนีไฟ

"วา..." วาวาที่เห็นใบหน้าของผู้เป็นแม่ได้แต่ยืนนิ่งอ้ำอึ้งไม่กล้าจะสารภาพความจริงกับผู้เป็นแม่ดูเหมือนว่าแม่ของเธอจะยังไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยง

"เอ่อ..งานเลี้ยงเลิกแล้วอ่ะวาจะกลับแล้ว..เรากลับกันเถอะแม่ ในงานไม่มีคนแล้ว"

"เดี๋ยวสิรอพ่อแกก่อน"

"ไม่ต้องรอหรอกรีบกลับกันเถอะ"

"อะไรของแก" ปาลีถึงจะงุนงงกับท่าทางลุกลี้ลุกลนของลูกสาวแต่ก็ยอมเดินตามลูกสาวอย่างว่าง่าย

"ทำไมแกไม่ขึ้นลิฟต์" ปาลีเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าลูกสาวเลือกที่จะเดินลงบันไดหนีไฟ

"ออกกำลังกาย แม่รีบเดินเถอะ" วาวาจูงมือผู้เป็นแม่เดินลงบันไดด้วยท่าทางที่เร่งรีบจนปาลีจับสังเกตได้

"แกไปก่อเรื่องอะไรในงาน" ปาลีหยุดเดินพลางเอ่ยถามลูกสาวเสียงเข้ม "แล้วนี่ดนัยพ่อแกเมื่อไหร่จะออกมา"

"พ่อ พ่อ ไม่เสนียดปากบ้างเหรอเวลาพูด" น้ำเสียงเย้ยหยันของน้ำหนาวดังขึ้นจากด้านหลังทำให้วาวาและแม่หันไปมองอัตโนมัติ

"อีน้ำหนาวอีชั่ว" วาวาเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะกระโจนเข้าใส่น้ำหนาว ทว่าน้ำหนาวยกโทรศัพท์มือถือที่มีภาพของวาวาและพ่อเลี้ยงของวาวากำลังนัวเนียกันอยู่หันหน้าจอมาให้วาวาและแม่ของเธอดู

"หยุด!เธออยากให้คนทั้งโลกรู้เหรอว่าตัวเองเป็นเมียน้อยของพ่อเลี้ยงตัวเอง" น้ำหนาวเอ่ยขึ้นอย่างยียวนพลางกอดอกจ้องมองใบหน้าซีดเผือดของวาวาด้วยท่าทางที่เหนือกว่า

"อะไรนะ!" ปาลีเอ่ยขึ้นเสียงเข้ม "วาวา..แกเป็นเมียน้อยผัวฉันเหรอ" ปาลีตวัดตามองวาวาอย่างเอาเรื่อง

"แม่..."

"ตอบคำถามฉัน" ปาลีเอ่ยพลางจิกเล็บลงบนเรียวแขนของวาวาอย่างแรงเพื่อคาดคั้นเอาคำตอบ

"ตอบคำถามแม่แกไปสิ" น้ำหนาวเอ่ยแทรกขึ้นมาด้วยท่าทางที่เหนือกว่า

"อีน้ำหนาว!" วาวาตวาดเสียงดังลั่นด้วยความโกรธจัด

"ว่าไง~เพื่อนรักกก..คิคิ..ฉันลืมไปว่าแกเป็นลูกเมียน้อยลูกกับแม่เป็นเมียน้อยเหมือนกันแถมยังเป็นเมียของผู้ชายคนเดียวกันอีกด้วย..เริ่ดอะไรขนาดนั้นอ่ะ" น้ำหนาวเอ่ยพลางยกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน

"มันถึงเวลาที่ฉันจะต้องเอาคืนแก ตอนแรกฉันกะจะให้ศิลาฆ่าแกให้ตายแต่พอคิดดูอีกทีฉันว่าคนอย่างแกเหมาะที่จะอยู่อย่างตายทั้งเป็นมากกว่า แกต้องอยู่ดูฉันกับแม่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข"

"วา ที่อีหนาวพูดมันคือความจริงเหรอ" ปาลีเอ่ยเค้นเอาคำตอบจากปากของวาวาด้วยน้ำเสียงดุดัน "ถามทำไมไม่ตอบ!"

"โอ๊ย!แม่วาเจ็บ" วาวาร้องขึ้นเสียงดังด้วยความเจ็บเมื่อโดนผู้เป็นแม่บีบเรียวแขนของเธออย่างแรง

"ฉันกลับก่อนนะ แกสองแม่ลูกรอเซอร์ไพรส์ใหญ่พรุ่งนี้จากฉันได้เลย" น้ำหนาวเอ่ยทิ้งท้ายอย่างยียวนก่อนจะเดินออกมาจากบันไดในทันที

"วา" น้ำมนต์ ชายหนุ่มวัยกลางคนที่เพิ่งเดินขึ้นมาจากบันไดทางหนีไฟทางเดียวกันกับที่ปาลีเดินขึ้นมาน้ำมนต์สตั้นไปครู่หนึ่งเมื่อเห็นใบหน้าของวาวา