FIERCE MAFIA พิษรักแฟนเก่า นิยาย บท 22

ตอนที่ 21

"แน่ใจแค่ไหนคะว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกสาวแท้ๆ ของคุณอีกคน"

"ผลตรวจดีเอ็นเอสามรอบ" ภูวดลตอบ

"เหอะ ผลตรวจดีเอ็นเอของจริงหรือของปลอมรึเปล่าก็ไม่รู้เท่าที่รู้เด็กคนนั้นไม่มีตรงไหนที่เหมือนคุณเลยสักนิดทั้งหน้าตาและนิสัย..ฉันไม่คิดเลยนะว่าคนอย่างคุณจะเซลล์สมองน้อยขนาดนี้" ซิตากลอกตามองบนให้กับความคิดที่ไร้สมองของผู้เป็นสามี

"ทำไมพี่ชายกับน้องชายนิสัยกับสมองถึงได้แตกต่างกันราวฟ้ากับเหวนะ..ไม่ทราบว่าตอนเด็กคุณกับพี่ชายของคุณพ่อแม่แยกกันเลี้ยงรึเปล่าคะ..นอกจากหน้าตาที่คล้ายกันแล้วคุณก็ไม่มีอะไรที่เหมือนคุณเหมันต์เลยคุณไม่มีอะไรที่สู้พี่ชายของคุณได้เลย"

"ซิตา คุณกำลังว่าผมโง่อยู่นะ" ภูวดลเอ่ยขึ้นด้วยความไม่พอใจ

"ก็ถ้าไม่โง่คุณก็คงไม่คว้าเอาแม่เล้ามาเป็นเมียน้อยหรอกค่ะ"

"เอาเถอะคุณจะด่าผมยังไงก็ด่าไป..ผมจะให้ปาลีกลับไปอยู่ที่บ้านของเธอ..ส่วนวาวาผมขอให้ลูกสาวของผมอยู่ที่นี่กับพวกเราได้ไหม"

"คุณดูรักลูกสาวคนอื่นมากกว่าลูกสาวแท้ๆ ของตัวเองจังเลยนะคะ" ซิตาเอ่ยพลางเหยียดยิ้มอย่างเย้ยหยันยิ่งเจรจากับภูวดลมากเท่าไหร่เธอยิ่งหมดใจหมดความน่าเชื่อถือในตัวของภูวดลมากขึ้นในตอนแรกซิตาเองรู้สึกเสียใจและเสียดายเวลาที่ต้องจบชีวิตคู่ยี่สิบปีที่อยู่ด้วยกันมาในฐานะสามีภรรยาแต่บัดนี้เธอไม่เสียใจไม่เสียดายเวลาเลยสักนิดที่จะหย่ากับภูวดลหนำซ้ำเธอกลับรู้สึกดีใจด้วยซ้ำที่ชีวิตของเธอและลูกจะได้หลุดพ้นจากวงจรอุบาทแบบนี้สักที

"วาก็เป็นลูกสาวของผมอีกคนเหมือนกัน"

"แม่คะเรารีบไปกันเถอะค่ะ" น้ำหนาวที่ทนฟังผู้เป็นพ่อเอ่ยถึงวาวาไม่ได้จึงรีบสะกิดแขนของผู้เป็นแม่ทันทีด้วยเธออยากจะออกไปจากบ้านหลังนี้ให้เร็วที่สุดหากจะให้เธออยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับวาวาเธอขอย้ายไปอยู่ที่บ้านของผู้เป็นคุณตาแท้ๆของเธอจะดีกว่าที่จะทนอยู่ที่บ้านหลังนี้ให้ทรมานหัวใจ

"หนาวไม่ต้องไป อยู่ที่นี่กับพ่อที่นี่เป็นบ้านของหนาวนะหนาวอยู่กับพ่อที่นี่แหละไม่ต้องย้ายไปไหนทั้งนั้น" ภูวดลเอ่ยพลางเดินเข้ามาจับเรียวแขนของน้ำหนาวเอาไว้แต่ทว่าซิตาปัดมือของภูวดลออกจากเรียวแขนของน้ำหนาวอย่างนึกรังเกียจไม่อยากให้ผู้ชายอย่างภูวดลมาสัมผัสตัวของลูกสาวของเธออีก

"อย่ามาจับแขนลูกสาวฉัน..ฉันจะบอกอะไรให้คุณรู้เอาไว้นะในสิ่งที่คุณไม่ควรจะทำเลยก็คือตบหน้าลูกคุณตบหน้าลูกเพื่อปกป้องลูกของคนอื่น ทำไมกันทำไมคุณถึงได้รักลูกของคนอื่นมากกว่าลูกแท้ๆ ของตัวเอง" ภูวดลนิ่งเงียบไปเมื่อได้ฟังที่ซิตาเอ่ยออกมา

"เงียบทำไมตอบฉันมาสิ" ซิตาเอ่ยก่อนจะจูงมือของลูกสาวเดินหันหลังออกมาจากคฤหาสน์ที่เธอกับลูกและภูวดลเคยอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขในทันที

"เดี๋ยว" ปาลีเดินตามหลังซิตาและน้ำหนาวออกมาจากคฤหาสน์พร้อมกับลูกสาวของเธอโดยที่มีภูวดลเดินตามหลังออกมาจากคฤหาสน์ห่างๆด้วยแววตาที่เศร้าโศก

"มีอะไรอีก" ซิตาเอ่ยถาม

"นี่แหวนแต่งงานของคุณภูวดลกับแกเอาคืนไปด้วย" ปาลีโยนแหวนแต่งงานที่ปลดออกมาจากนิ้วนางข้างซ้ายของภูวดลเมื่อครู่ใส่หน้าอกของซิตาอย่างแรง

"อ๋อ..พรุ่งนี้อย่าลืมมาเซ็นใบหย่าล่ะ..ฮ่าๆ!" ปาลีเอ่ยพลางเหยียดยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจหนำซ้ำยังหันหน้าเข้าหาวาวาพลางใช้มือบางป้องปากหัวเราะคิกคักอย่างมีจริต

"ไม่ต้องหวงหรอกฉันมาแน่" ซิตาเอ่ยก่อนจะจูงมือของน้ำหนาวขึ้นมานั่งบนรถลีมูซีนคันหรูทันทีโดยที่ไม่ได้เก็บเอาแหวนแต่งงานของภูวดลขึ้นมา

"ฉันจะรอนะ" ปาลีเอ่ยพลางกอดอกจ้องมองซิตาและน้ำหนาวด้วยความสะใจ

@หลายวันต่อมา

@งานเลี้ยง

"ทำไมแกใส่ชุดเหมือนยัยน้ำหนาวเลย" นิรา เพื่อนสาวของวาวาเอ่ยทักท้วงขึ้นเมื่อเห็นว่าวาวาสวมใส่ชุดราตรียาวสีครีมแขนเดี่ยวคลุมไหล่เหมือนกับชุดของน้ำหนาวที่สวมใส่มาในค่ำคืนของงานวันนี้แบบเดียวกันไม่มีผิดเพี้ยนด้วยวาวาไปเดินห้างเมื่อวันก่อนแล้ว

เห็นน้ำหนาวกำลังจ่ายเงินซื้อชุดราตรีอยู่เธอจึงเดินเข้าไปซื้อตามหลังจากที่น้ำหนาวเดินออกจากร้านชุดราตรีแบรนด์ดังไปแล้วด้วยวาวาเองพอจะเดาได้ว่าน้ำหนาวคงจะมาซื้อชุดราตรีใส่มาในงานเลี้ยงของวันนี้

"เหรอ..แต่ฉันว่ามันเหมือนฉันนะเพราะฉันเกิดก่อนมัน" วาวาตอบกลับนิราพลางจ้องมองใบหน้าสวยหวานของน้ำหนาวที่ยืนให้สัมภาษณ์อยู่ข้างกายของศิลาอีกฝั่งไม่วางตา

"แค่เจ็ดเดือนเนี่ยนะ" ดีดี้เพื่อนสาวอีกคนของวาวาเอ่ย

"จะเกิดก่อนแค่ไม่กี่เดือนยังไงก็คือเกิดก่อน..จบนะ" วาวาเอ่ยพลางตวัดตามองดีดี้อย่างนึกรำคาญ

"แกใส่ชุดเหมือนมันต้องการจะประชันความสวยกับมันเหรอ..แกจะฆ่าตัวเองรึไงถึงได้กล้าใส่ชุดเดียวกันกับมันอย่าลืมสิน้ำหนาวเป็นนางแบบนะแถมยังสวยติดอันดับโลกด้วย" นิราเอ่ยขึ้นนึกขำกับความคิดอยากจะเอาชนะน้ำหนาวแต่ไม่ดูสารรูปตัวเองของวาวา