FIERCE MAFIA พิษรักแฟนเก่า นิยาย บท 7

ตอนที่ 6

@คฤหาสน์ศิลา

"หนาว" ศิลาเดินเข้ามาคว้าเรียวแขนของแฟนสาวเอาไว้

"หนาว..เฮียแค่เอาเล่นๆแก้ขัดไม่ได้จะเอาผู้หญิงคนนั้นมาแทนที่หนาวนะ..ยังไงหนาวก็คือที่หนึ่งในใจของเฮียคนเดียว"

"เหอะ..ขนาดยกให้หนาวเป็นที่หนึ่งคุณยังกล้าไปเอากับคนอื่น" น้ำหนาวหันหน้ามาเผชิญกับแฟนหนุ่มด้วยแววตาที่เกรี้ยวกราดราวกับไม่ใช่น้ำหนาวแฟนสาวคนเดิมที่ศิลารู้จักศิลาชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้เห็นแววตาที่เปลี่ยนไปของแฟนสาว "หนูไม่น่ามาเสียเวลากับคนอย่างคุณเลย..ไอ้สารเลว"

เพียะ! เพียะ! เพียะ! เพียะ! น้ำหนาวสาดฝ่ามือกระแทกเข้าที่ใบหน้าหล่อเหลาของแฟนหนุ่มไม่ยั้งศิลาไม่ได้ตอบโต้เธอกลับแม้แต่น้อยเขาเอาแต่ยืนนิ่งให้เธอตบอยู่ที่เดิมจนกว่าเธอจะพอใจ

"พอใจรึยัง..หนาวจะโทษเฮียฝ่ายเดียวก็ไม่ได้นะ..ในเมื่อเราเป็นแฟนกันแต่หนาวไม่ยอมมีอะไรกับเฮีย..เฮียก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งเฮียต้องการมีเซ็กส์เหมือนที่ผู้ชายคนอื่นเขาทำกันในเมื่อหนาวไม่พร้อมเฮียก็ไม่อยากบังคับขืนใจหนาวเฮียถึงต้องหาคนที่พอจะแก้ขัดได้ชั่วคราวมาสนองความต้องการของตัวเอง..ถ้าหนาวยอมมีอะไรกับเฮีย..เฮียก็ไม่ต้องทำแบบนี้หรอก"

"เหอะ พูดง่ายดีนี่"

"หนาว..เฮียยกให้หนาวเป็นที่หนึ่งในใจของเฮียคนเดียวนะ..เฮียไม่เคยเล้าโลมไม่เคยใช้ปากกับตรงนั้นของผู้หญิงคนอื่นนอกจากหนาวคนเดียว"

"เลว..เห็นแก่ตัวที่สุด" เพียะ! เพียะ! เพียะ! น้ำหนาวกระหน่ำฟาดฝ่ามือเรียวเข้าที่ใบหน้าหล่อเหลาของแฟนหนุ่มไม่ยั้งมือราวกับคนขาดสติ

"เออ..กูมันเลว!..กูเลวของกูแบบนี้มาตั้งแต่เกิดแล้วมึงเพิ่งจะรู้เหรอ!" ศิลาที่โดนน้ำหนาวตบตีที่ใบหน้าซ้ำๆไม่ยั้งมือจนรู้สึกเจ็บที่ใบหน้าจึงควบคุมอารมณ์เดือดดาลของตัวเองเอาไว้ไม่ได้ มือหนารวบมือบางของแฟนสาวเอาไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียวก่อนจะดันแผ่นหลังบางให้ติดกับผนังห้องเย็นเฉียบริมฝีปากหยักได้รูปซุกไซ้ซอดคอขาวผ่องของแฟนสาวขบกัดดูดเม้มอย่างแรงจนน้ำหนาวรู้สึกเจ็บจี๊ดที่ลำคอ

"กรี๊ดดดด!ไอ้ศิลา!ไอ้เลวไอ้ชั่ว!" น้ำหนาวโกรธแฟนหนุ่มจนเนื้อตัวสั่นมือบางดันใบหน้าคมคายให้ออกห่างอย่างนึกรังเกียจ

"ทำไม..รังเกียจฉันขนาดนั้นเลยเหรอเป็นแฟนกัน..มีอะไรกันมันผิดตรงไหนทำไมเธอต้องหวงเนื้อหวงตัวด้วยวะ..เธอหวงเนื้อหวงตัวขนาดนี้ฉันก็ต้องไปหาที่ลงไหม!" เสียงทะเลาะกันของทั้งคู่ทำให้ทุกคนภายในคฤหาสน์วิ่งแตกตื่นออกมาดู

"ศิ..ทำอะไรน้อง" เสียงของดาริณคุณแม่ของศิลาดังขึ้นเธอรีบวิ่งออกมาจากห้องนอนของตัวเองด้วยได้ยินเสียงทะเลาะของลูกชายและแฟนสาวดังทะลุกำแพงเข้ามายังห้องนอนของเธอ

"น้ำหนาวเจ็บตรงไหนไหมลูก" ดาริณเดินเข้ามาแยกตัวลูกชายให้ออกห่างจากว่าที่ลูกสะใภ้คนโปรด

"เราเลิกกัน" น้ำหนาวบอกเลิกศิลาต่อหน้าดาริณผู้เป็นแม่ของศิลาด้วยอารมณ์ที่โกรธเกรี้ยว

"ทะเลาะอะไรกัน" ครามคุณพ่อของศิลาเดินตรงเข้ามาเอ่ยถามลูกชายด้วยท่าทางน่าเกรงขาม "แกไปทำอะไรน้อง" ศิลาพ่นลมหายใจออกมาหนักๆก่อนจะหันไปคุยกับแฟนสาวแทนการตอบคำถามของผู้เป็นพ่อ

"หนาว..เฮียขอโทษ" ศิลาเอ่ยขอโทษแฟนสาวด้วยความสำนึกผิดอย่างจริงใจน้ำหนาวที่เห็นแววตาวูบไหวของแฟนหนุ่มจึงเบือนหน้าหนีไปอีกทางด้วยไม่อยากใจอ่อนให้กับแววตาวูบไหวคู่นั้น "หันหน้ามาคุยกับเฮียหน่อยได้ไหม" ศิลาเดินเข้ามาสวมกอดแฟนสาวเอาไว้แน่น "เฮียขอโทษ..ฟังเฮียก่อนได้ไหมเฮียไม่เลิกนะเฮียรักหนาวคนเดียวนะ"

"ฟังเหรอ..ฟังแบบไหนล่ะ"

"เฮียจะไม่แก้ตัวแต่เฮียขอโอกาส"

"คุณมันน่าขยะแขยงเลวที่สุด..แอบไปเอากับผู้หญิงคนอื่นลับหลังหนูแล้วยังมีหน้ามาขอโอกาสจากหนูอีกเหรอเลวที่สุด"

"เฮียจะไม่นอกกายหนาวอีก..เฮียสัญญาหนาวให้โอกาสเฮียหน่อยไม่ได้เหรอเฮียขอแค่โอกาส"

"โอกาสเหรอ" น้ำหนาวใช้มือบางบีบเข้าที่ลำคอหนาของแฟนหนุ่มอย่างแรงต่อหน้าพ่อแม่ของศิลาพลางจิกเล็บลงบนผิวเนื้อของแฟนหนุ่มจนมีเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากซอกคอหนาเล็กน้อย "ได้..ถ้าอยากได้โอกาส..แค่ครั้งเดียวเท่านั้น..ถ้ามีอีกเราสองคนจะกลายเป็นแค่เพื่อนร่วมโลกกัน"

"เฮียเข้าใจแล้ว"

"หนูอยากจะเกลียดคุณแต่หนูก็ทำไม่ได้..คุณมันเลว..อึก" น้ำหนาวจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของแฟนหนุ่มด้วยความเคียดแค้นและเจ็บใจภายในใจทั้งรักทั้งเกลียดในเวลาเดียวกัน

"เฮียขอโทษ" ศิลาคว้าเอวบางของแฟนสาวเข้ามาสวมกอดด้วยความสำนึกผิด

@วันต่อมา

@คฤหาสน์การันต์

"หนาว..แกกับคุณศิลายังโอเคกันอยู่ใช่ไหม" วาวาเอ่ยถามน้ำหนาวที่นั่งพิงท่อนแขนแกร่งของการันต์อยู่บนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับเธอ

"ถามทำไม" น้ำหนาวเอ่ยถามเสียงราบเรียบ

"ฉัน..ก็..เป็นห่วงแกน่ะฉันไม่อยากเห็นแกเศร้าแบบนี้"