ฟีนิกซ์ 5 (ซีรีส์ 5หนุ่มแห่งฟีนิกซ์) นิยาย บท 22

ชั่วโมงต่อมา...หลังจากที่เก็บผลไม้ต่างๆ เสร็จ คาเรนเทียก็พาเมลิสสาเดินกลับกระท่อม พอมาถึงก็เจอคนสนิทกับสุนัขตัวโปรดนั่งรออยู่

“คือ...ผมแวะพาเจ้าไตรตั้นมาหาบอสน่ะครับ มันไม่ยอมกินอะไรเลยมาตั้งแต่เช้า” แอนดรูบอกยิ้มๆ

“โฮ่งๆ” สุนัขสายพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกีเห่านายผู้เป็นที่รัก ที่หายหน้าหายตาไปร่วมอาทิตย์

“เฮ้อ...มานี่มา” คาเรนเทียกลอกตาก่อนอ้าแขนรับลูกชาย ที่ตั้งแต่กลับจากอังกฤษ เขาก็ลืมแวะไปทักทายซะสนิท

เมลิสสาวางตะกร้าลง แล้วหันไปส่งยิ้มหวานให้กับสุนัขตัวใหญ่ที่มีขนสีขาวสะอาดตา ซึ่ง...กำลังวิ่งตรงเข้ามาหาเธอด้วยความรวดเร็ว “อ๊ะ! ว้าย”

คาเรนเทียตกใจ! เมื่อเห็นลูกชายคนโปรดกระโจนใส่สาวเจ้าจนล้มลงไปบนพื้น “เฮ้ๆ ทำแบบนั้นไม่ได้นะไตรตั้น”

“คิกๆๆ” เมลิสสาหัวเราะคิกคักอย่างรู้สึกจั๊กจี้ที่ถูกจมูกและลิ้นเย็นๆ ของเจ้าไตรตั้นเลียตามตัวและใบหน้า

“พอๆ หยุดเลย! แกเล่นแรงแบบนี้ไม่ได้นะ” คาเรนเทียรีบดึงลูกชายจอมดื้อออกจากสาวเจ้าทันใด

“โฮ่งๆ” สุนัขตัวใหญ่เห่าประท้วงราวกับถูกขัดใจ

“อย่ามาเถียงนะ ไม่งั้นฉันจะให้แอนดรูพาแกกลับ” คาเรนเทีย คาดโทษจอมดื้อทันที

สุนัขตัวใหญ่ครางหงิงๆ อย่างตัดพ้อ ก่อนจะหมอบลงด้วยท่าทีสงบเสงี่ยม จนเมลิสสาเห็นแล้วรู้สึกสงสารและตกหลุมรักไปพร้อมๆ กัน

“เอ่อ...ผมขอทานมื้อค่ำด้วยคนนะครับบอส” แอนนดรูมองท่าทางของไตรตั้นที่มีต่อหญิงสาวก็รู้สึกอึ้งนิดๆ เพราะครั้งก่อนที่ผู้เป็นนายจัดงานปาร์ตี้ที่คฤหาสน์แล้วมีนางแบบสาวมานั่งตัก เจ้าไตรตั้นจอมขี้หวงเห็นเข้าก็วิ่งไล่งับไปทั่วงาน จนถูกลงโทษให้อยู่ในกรงมาร่วมสองอาทิตย์

แต่เมื่อครู่ตอนที่เห็นมันวิ่งตรงไปหาเมลิสสาก็ถึงกับใจหายวูบ กลัวว่าจะทำเหมือนครั้งก่อน แต่ที่ไหนได้! กลับอ้อนสาวเจ้าซะจนผู้เป็นนายออกอาการหึง

“ได้สิ! แล้วเรื่องงานเป็นไงมั่ง?” คาเรนเทียถามเข้าเรื่อง ก่อนจะเดินไปกดรหัสที่แป้นพิมพ์ด้านหน้าประตูให้สาวเจ้าเข้าไปด้านใน

“มีเรื่องนิดหน่อยครับ” แอนดรูมองเจ้าไตรตั้น ที่ตอนนี้ลุกเดินตามหลังของเมลิสสาไปต้อยๆ

“เดี๋ยวค่อยคุย ช่วยยกผลไม้เข้าข้างในก่อน” คาเรนเทียมองค้อนลูกชายจอมดื้อ ที่เมินใส่ตนแล้วหันไปอ้อนสาวเจ้าแทน

“ครับ” แอนดรูเดินไปหิ้วตะกร้าผลไม้ เดินตามเข้าไปเงียบๆ

เมลิสสาเดินเข้าไปในห้องครัวแล้วลงมือทำมื้อค่ำโดยมีไตรตั้นนั่งเฝ้าดูอยู่เงียบๆ ส่วนคาเรนเทียกับแอนดรูก็ช่วยกันล้างผลไม้ไป จิบเบียร์ไป และพูดคุยเรื่องงานไปอยู่ข้างนอก

“วันนี้คุณเดซีโทรมาวีนผม บอกว่าบอสกำลังหลบที่จะเจอเธอ ผมเลยบอกไปว่าบอสมีนัดดูตัวที่อังกฤษครับ” แอนดรูรีบรายงาน

“แหมะ! ขอบใจนะที่หางานเพิ่มให้ฉัน” คาเรนเทียเหลือบมองค้อนคนสนิททันใด

“ก็...กันเอาไว้ไม่ดีเหรอครับ หรือว่าบอสยังอยากจะ...”

“เอาตรงๆ นะ ฉันจำเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ ไม่งั้นคงไม่ขึ้นเตียงด้วยเป็นครั้งที่สองแน่” คนที่อดีตไม่เคยเอาสาวคนเดิมซ้ำเป็นครั้งที่สองกลอกตาอย่างเซ็งๆ

“ฮ่าๆๆ อาจจะมีครั้งที่สามเร็วนี้ก็ได้นะครับ” แอนดรูอดแซวไม่ได้

“ไม่มีทาง ฉันมีมิราแล้ว” คาเรนเทียบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ครับ! อ้อ! วันนี้คุณคริสโทร. มาถามหาบอสด้วย”

“แล้วแกบอกไปว่าไง?”

“ผมบอกว่าบอสไปอังกฤษครับ”

“ดีแล้ว ฉันล่ะหวั่นใจ กลัวว่ามันจะโผล่มาหาที่กระท่อม”

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงครับ ตอนนี้คุณคริสกำลังนั่งเครื่องไปที่อังกฤษ”

“หึๆ อัปเดตข่าวรอบโลกหน่อยซิ” คาเรนเทียหัวเราะเบาๆ เมื่อรู้ว่าญาติผู้น้องบินไปอังกฤษ ‘พระเจ้า! หวังว่ามันคงไม่ได้ไปตามหาเราหรอกนะ?’

“วันนี้คุณแพททริกสันส่งหนังสือสัญญามาให้บอสเซ็นครับ”

“ให้ตายสิ! สงสัยมันจะบ้าไปแล้วแน่ๆ”

“อ้อ! มาดามโทร. มาต่อว่าบอสเรื่องครั้งก่อน แล้วก็บอกว่าปลายเดือนหน้าวันเกิดของท่านอย่าลืมไปให้ได้ครับ”

“เฮ้อ...แล้วมีเรื่องอะไรอีกไหม?”

“มีครับ คุณวินเซ่นมาสั่งให้บอสโทร. หาพรุ่งนี้”