ฟีนิกซ์ 5 (ซีรีส์ 5หนุ่มแห่งฟีนิกซ์) นิยาย บท 40

6 วันต่อมา...เมลิสสายังคุยสายวิดีโอคอลกับคาเรนเทียทุกคืนหลังเลิกงาน ทุกอย่างดำเนินต่อไปอย่างหวานชื่น ท่ามกลางดอกรักที่กำลังเบ่งบาน

PDC Casino เวลา 19:02 น.

เมลิสสาเดินออกห้องน้ำมาก็ถึงกับตกใจ ที่อยู่ๆ เพื่อนสาวซึ่งเป็นพนักงานเสิร์ฟ ส่งมือถือมาให้ดูข่าวที่เพจดังเพิ่งจะลงไปเมื่อสามนาทีก่อน ซึ่งพาดหัวข่าวเป็นนัดดูตัวระหว่างคาเรนเทียกับเดซี โดยมีบิดาของทั้งสองฝ่ายอยู่ร่วมเป็นพยาน

“ไม่น่าเชื่อนะ ที่แท้สาวปริศนาที่เป็นข่าวก็คือคุณเดซี” เอด้าบอกพร้อมกับกลอกตาอย่างเซ็งๆ

“นั่นสิ! แต่ก็สมน้ำสมเนื้อกันดีนะ” แคทเทอรีนยักไหล่ทั้งสองข้าง ขึ้นนิดๆ

“แหม...ตอนแรกใครๆ ก็นึกว่าจะเป็นเอมเบอร์ เพราะเห็นลงรูปไปกินข้าวกับมาดามเอลลีบ่อยๆ” เอด้ายื่นมือไปรับมือถือคืนจากเมลิสสาที่ยืนนิ่งไปราวกับถูกสาป

“ใช่! แต่สุดท้ายก็เป็นเดซีที่เข้าวิน” แคทเทอรีนหัวเราะเบาๆ เพราะตามติดข่าวของเจ้าพ่อคนดังแห่งมอสโกมานาน ก็เลยอยากจะรู้ว่าสุดท้ายแล้วสาวคนไหนจะได้ไปครอบครอง

“นั่นสิ” เอด้าหัวเราะตามอย่างขำๆ ก่อนจะหันไปชวนเพื่อนสาวจอมขี้อาย “เมลิซ่า! ไปปาร์ตี้วันงานเกิดของเชฟด้วยกันนะ”

“เอ่อ...” เมลิสสาล้วงมือถือมาเปิดดูก็เห็นว่าแบตเตอร์รี่เหลือเพียง 15% ถ้าหากเธอไปปาร์ตี้วันเกิดของเชฟใหญ่กับสองสาว แล้วแบตเตอร์รี่ดันหมดก่อนที่จะได้รับสายตอนสองทุ่มครึ่งของคาเรนเทีย อีกฝ่ายอาจจะโกรธ แต่ก็ช่างมันเถอะ ใครจะสน จากข่าวที่เห็นเมื่อครู่ วันนี้เขาอาจจะไม่โทร. มา เพราะกำลังทานอาหารอยู่กับเดซี

“ไปแป๊บเดียวเอง” แคทเทอรีนอ้อนต่อ อยากพาสาวขี้อายไปสนุกกับคนอื่นๆ บ้าง

“โอเค! แต่ฉันอยู่ได้ไม่นานนะ” เมลิสสาพยักหน้ารับเบาๆ อย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะเมื่อวานเชฟใหญ่ก็ชวนเธอและผู้ช่วยเชฟคนอื่นๆ ไปเช่นกัน

“อืม! ฉันก็ต้องรีบกลับบ้านเหมือนกัน” เอด้าบอกยิ้มๆ

“งั้นอีกชั่วโมงหนึ่งเจอกันที่ทางออกด้านหลังนะ” แคทเทอรีนบอกก่อนจะดึงแขนเอด้าให้ออกไปเสิร์ฟอาหารต่อ

“โอเค!” เมลิสสาขานรับก่อนจะรีบเดินกลับเข้าไปในห้องครัว ขณะที่สมองเอาแต่คิดวนเวียนเรื่องของคาเรนเทียกับเดซีไม่หยุด ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเธอกำลังถูกอีกฝ่ายหลอกอยู่หรือเปล่า? แถมก่อนหน้านั้นทั้งสองยังเคยเป็นข่าวด้วยกันมาแล้วหลายครั้ง และคาเรนเทียเองก็ไม่เคยออกไปแก้ข่าวใดๆ เลย

คำถามมากมายเกิดขึ้นในหัว เธออยากจะร้องไห้และระบายให้ใครสักคนฟังถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น แต่ใครล่ะจะเชื่อว่าเด็กสาวก้นครัวอย่างเธอจะคบหากับหนุ่มหล่อคนดังอย่างคาเรนเทีย บาร์เลนเซนต์ ชายหนุ่มที่กำลังเป็นข่าวกับเดซี ฮอลลี ลูกสาวของนักธุรกิจใหญ่

เวลา 23:07 น. เมลิสสาเดินทางไปร่วมปาร์ตี้วันคล้ายวันเกิดของเชฟใหญ่กับเอด้า แคทเทอรีน และงานพนักงานคนอื่นๆ

เสียงเพลงที่ดังกึกก้องในห้องจัดเลี้ยงของโรมแรมร็อฟเวลล์ที่มีอาหารรสเลิศมายมากทยอยเข้ามาเสิร์ฟ พร้อมกับเครื่องดื่มราคาแพง ล้วนเป็นของขวัญจากบอสใหญ่อย่างแพททริกสันและแดเนียลที่มอบให้กับเชฟใหญ่อย่างคาร์เตอร์

ทุกคนต่างพากันอวยพร ดื่มและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน กระทั่งเวลาล่วงเลยมาจนถึงห้าทุ่ม เมลิสสาที่ดื่มไปหลายแก้วจึงหันไปเอ่ยชวนสองสาวกลับ แต่แคทเทอรีนและเอด้ากำลังสนุก เธอเลยขอตัวกลับก่อน

ขณะที่เมลิสสาออกมายืนรอรถแท็กซี่ที่พนักงานต้อนรับกำลังไปเรียกให้ ก็ล้วงมือถือมาเปิดดูอย่างเต็มไปด้วยความหวังว่าจะมีสายเรียกเข้าหรือข้อความแก้ตัวใดๆ ของคาเรนเทีย แต่ปรากฏว่ามือถือของเธอเปิดไม่ติด

ปรืนนนน

เสียงรถบิกไบก์คันใหญ่ที่แล่นเข้ามาจอดใกล้ๆ ทำให้เมลิสสาละสายตาจากมือถือ แล้วจองมองร่างสูงที่เดินตรงเข้ามาหาอย่างรู้สึกตกใจนิดๆ

“สวัสดีครับน้องมิรา” แทนไทเอ่ยทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“เอ่อ...สวัสดีค่ะพี่แทน” เมลิสสาส่งยิ้มเจื่อนๆ ไปให้อย่างรู้สึกอายๆ เมื่อนึกไปถึงครั้งก่อนที่คาเรนเทียรับสายของอีกฝ่าย

“จะกลับแล้วเหรอครับ?”

“ค่ะ รอแท็กซี่อยู่”

“พี่ไปส่งดีกว่า ดึกๆ แบบนี้นั่งแท็กซี่ไม่ปลอดภัย” แทนไทรีบอาสา

“เอ่อ...คือว่า...” เมลิสสาอึกอัก พยายามคิดหาคำพูดดีๆ ที่ปฏิเสธหนุ่มตรงหน้า

“กลัวเขาจะรู้เหรอครับ?” แทนไทถามเสียงอ่อน

“เปล่าค่ะ มิราขอโทษเรื่องวันนั้นด้วยนะคะ” เมลิสสารีบบอกอย่างรู้สึกผิด

“ไม่เป็นไรครับ พี่ว่าตอนนี้เขาอาจจะกำลังอินเลิฟอยู่ที่มอสโก”

“เอ่อ...” เมลิสสาหน้าซีดไปทันใด ที่รู้ว่าอีกฝ่ายรู้เรื่องของเธอกับ คาเรนเทีย

“เราเปลี่ยนเบอร์มือถือแล้วเหรอ” แทนไทถามต่อ

“ไม่ค่ะ มัน...เปิดไม่ติด สงสัยแบตจะหมด” เมลิสสาบอกพร้อมกับโชว์มือถือในมือให้ดู

“พี่ให้สัญญาว่าจะไม่บอกใครเรื่องของมิรากับคุณคาเรนเทีย” แทนไทให้คำมั่นเมื่อเห็นหญิงสาวมีท่าทีเป็นกังวล

“ขะ...ขอบคุณนะคะ” เมลิสสาส่งยิ้มบางๆ ให้อีกฝ่าย

“พี่แทน!” เมลิสสากำลังจะเข้าไปช่วยอีกฝ่าย แต่ก็ถูกมือหนา ผลักออก

“พาไปขึ้นรถ” คาเรนเทียสั่งบอดี้การ์ดให้ลากสาวเจ้าไปรอในรถ

“อะ...ปะ...ปล่อยนะ! จะพาหนูไปไหน? ฮึก...” เมลิสสาร้องไห้ออกมาอย่างเก็บไม่อยู่ เมื่อเห็นคาเรนเทียดึงคอเสื้อของแทนไทขึ้นมาต่อยอีกครั้ง

ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ!

“ฉันเตือนแล้วว่าอย่ายุ่งกับผู้หญิงของฉัน แกมันรนหาที่เจ็บตัวเอง” ทันทีที่คาเรนเทียปล่อยมือ คนที่หมดสติก็ทรุดลงไปกองกับพื้นทันใด

ฟุบ!

เมลิสสามองคนที่กำลังเดินมาที่รถอย่างรู้สึกกลัว เพราะหน้าตาของเขาตอนนี้เหมือนจะฆ่าใครได้โดยไม่ลังเล

“ไปวิลล่าของฉันที่ PDC” คาเรนเทียสั่งก่อนจะเข้าไปนั่งข้างในรถ ที่มีสาวเจ้านั่งร้องไห้อยู่

“ครับบอส” แอนดรูขานรับก่อนจะรีบขับรถไปยังจุดหมายปลายทางตามที่ผู้เป็นนายบอก

“ฮึก...” เมลิสสายกมือขึ้นปาดน้ำตาไหลอาบแก้มทิ้ง เมื่อคนตัวโตหันมามองเธอ

“ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหมว่าฉันเกลียดคนที่ไม่รักษาสัญญา” คาเรนเทียเอ่ยถามอย่างพยายามข่มอารมณ์

“ฮึก...นะ...หนูขอโทษค่ะ” เมลิสสากลั้นเสียงสะอื้น

“ฉันโทร. หาเธอเป็นร้อยๆ สาย” คาเรนเทียบอกอย่างเต็มไปด้วยความผิดหวัง ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมาเจอภาพบาดตาบาดใจเข้าจังๆ แบบนี้

“มะ...มือถือของหนูเปิดไม่ติดค่ะ” เมลิสสารีบส่งมือถือให้ดู

“รู้ไหมว่าพ่อของฉันนั่งเครื่องมาเพื่อจะทานข้าวกับเธอ แต่เธอกลับเหยียบย่ำความรู้สึกของฉันอย่างเลือดเย็น” คนที่ตั้งใจว่าจะแอบมาเซอร์ไพรส์สาวเจ้า แล้วพาขึ้นรถไปทานมื้อค่ำที่คฤหาสน์ของมารดา แต่รอแล้วรอเล่าสาวเจ้าก็ไม่โผล่มา พอโทร. ไปหาก็ติดต่อไม่ได้ ทำให้เขาหงุดหงิดจนแทบคลั่ง

“ฮึก...หนูขอโทษค่ะ เขาแค่มาส่งเท่านั้น ไม่ได้มีอย่างอื่นจริงๆ” เมลิสสาน้ำตาไหลอาบแก้มเป็นทาง

“เดี๋ยวก็รู้ว่ามีหรือไม่มี” คาเรนเทียบอกพร้อมกับดึงแขนของสาวเจ้าให้ลงจากรถทันทีที่บอดี้การ์ดขับรถเข้าไปจอดที่ด้านหน้าวิลล่า“ลงมา!”