ฟีนิกซ์ 5 (ซีรีส์ 5หนุ่มแห่งฟีนิกซ์) นิยาย บท 47

เวลา 18:12 น. (กระท่อมกลางป่า)

“ท่านคะ พักผ่อนก่อนเถอะ” อันนารีบบอก เมื่อเห็นผู้เป็นนายกำลังจะขับรถไปสำรวจในป่าต่อกับทีมบอดี้การ์ดชุดใหม่ ที่เตรียมพร้อมออกค้นหาในตอนกลางคืน

“ไม่! ฉันเป็นห่วงมิรา” คาเรนเทียบอกก่อนจะเดินตรงไปยังรถฮัมวีคันใหญ่ที่จอดรออยู่ด้วยสีหน้าหงุดหงิด ไม่รู้ว่าป่านนี้แม่กระต่ายน้อยของตนจะเสียขวัญขนาดไหน

“ฮึก...ดิฉันขอโทษนะคะที่ดูแลคุณมิราไม่ดี” อันนาน้ำคลออีกครั้ง

“ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอกอันนา” คาเรนเทียหันไปบอกแม่บ้าน คนสนิททีวันนี้ร้องไห้ไปไม่ต่ำกว่าสิบครั้ง

“พี่คาเรน! เมลิซ่าเดินทางไปอังกฤษกับ...” คริสเตียนโน่ที่เพิ่งจะทราบข่าวจากมารดา เอ่ยยังไม่ทันจบก็ถูกขัดขึ้นซะก่อน

“เธอไปกับใคร?” คาเรนเทียถามอย่างร้อนใจ

“ไปกับแม่ผมเองครับ แม่ไม่รู้ว่าเธอเป็นคนรักของพี่ ผมขอโทษจริงๆ ครับ” คริสเตียนโน่บอกอย่างรู้สึกผิด เพราะมารดาของตน ‘ไคลี’ เพิ่งจะติดต่อกลับมาหลังจากที่เดินทางไปถึงอังกฤษได้สองชั่วโมง

“ไม่เป็นไรคริส! อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้หลงอยู่ในป่า” คาเรนเทียรู้สึกโล่งใจ และคิดว่าหากเธอเดินทางไปอังกฤษจริง ยังไงตนก็ต้องตามหาตัวจนเจอในไม่ช้า จึงรีบหันไปสั่งงานคนสนิท “สั่งการ์ดให้หยุดการค้นหา แล้วโทรไปบอกคนของเราที่อังกฤษ ให้รีบไปดักรอมิราที่ห้องพัก”

“ครับบอส” แอนดรูขานรับ

“โทร. ไปเช็กกับเดเมียน เผื่อมิราจะกลับไปทำงาน อ้อ! แล้วก็อย่าลืมส่งคนไปดักไปที่โรงพยาบาลด้วยนะ” คาเรนเทียไม่ลืมกำชับเรื่องสำคัญ

“ได้ครับบอส” แอนดรูขานรับก่อนจะแยกตัวไปจัดการงานที่ได้รับมอบหมาย

คาเรนเทียรีบต่อสายผู้เป็นมารดา ซึ่งขณะนี้กำลังเดินทางไปที่บริษัทกับบิดา เพื่อเตรียมข้อมูลที่จะแถลงข่าวในวันพรุ่งนี้ โดยให้ไชน่าโทร. ไปเชิญนักข่าวทุกสำนักมาในตอนเก้าโมงเช้า

[เจอลูกลูกสะใภ้แม่แล้วใช่ไหม?] เอลลีเอ่ยถามอย่างรู้สึกตื่นเต้น คิดว่าบุตรชายนั้นโทรมาแจ้งข่าวดี

[เปล่าครับ! แต่รู้แล้วว่าตอนนี้มิราอยู่ที่อังกฤษ] คาเรนเทียรีบรายงาน

[พระเจ้า! เธอไปได้ยังไงกัน?] เอลลีถามอย่างรู้สึกมึนงง เพราะเอกสารต่างๆ ของหญิงสาวยังอยู่ที่บุตรชาย

[ไปกับน้าไคลีครับ เอ่อ...ผมรบกวนคนของแม่ที่อังกฤษให้ช่วยออกตามหามิราอีกแรงได้ไหม]

[ดะ...ได้สิ เดี๋ยวแม่จะจัดการให้]

[ขอบคุณครับ]

[จะให้เริ่มสืบจากตรงไหนก่อน]

[มิราเป็นผู้ช่วยเชฟอยู่ที่ PDC กาสิโนครับ]

[โอเค! ลูกจะเดินทางไปอังกฤษใช่ไหม?]

[ครับ!]

[งั้นก็เดินทางปลอดภัยจ้ะ ทางนี้แม่กับพ่อจะจัดการต่อให้เอง]

[ขอบคุณครับ] คาเรนเทียกดวางสาย ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาบางๆ หลังจากที่ได้ยินมารดาพูดประโยคที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน (ทางนี้แม่กับพ่อจะจัดการให้เอง)

“ผมไปด้วยนะครับพี่” คริสเตียนโน่รีบบอกเมื่อเห็นญาติผู้พี่กำลังจะเดินไปขึ้นรถ

“พรุ่งนี้นายมีงานสำคัญไม่ใช่เหรอ?”

“งานไหนก็ไม่สำคัญไปกว่าพี่กับเมลิซ่าหรอกครับ”

“แต่ว่า...” คาเรนเทียพยายามจะท้วงแต่ก็ถูกอีกฝ่ายขัดขึ้นเสียก่อน

“รีบไปกันเถอะครับ เดี๋ยวไม่เจอเมลิซ่า” คริสเตียนโน่บอกก่อนจะเดินนำเข้าไปนั่งในรถรอ

คาเรนเทียส่ายหน้าเบาๆ อย่างรู้สึกเพลียกับความดื้อรั้นของญาติ ผู้น้อง ที่พรุ่งนี้มีนัดเซ็นสัญญากับคู่ค้ารายใหม่ ซึ่งก็คงจะไม่พ้นคนสนิทและเลขาใหญ่ที่ต้องรับหน้าแทนให้อีกตามเคย

เก้าชั่วโมงต่อมา...England

หลังจากที่บอดี้การ์ดโทร.มารายงานว่าเมลิสสาไม่ได้กลับไปที่ห้องพักหรือกาสิโน คาเรนเทียจึงรีบต่อสายเจคอปอย่างร้อนใจ กลัวว่าเมลิสสาจะบินออกนอกประเทศ

[ว่าไงครับพี่คาเรน]

“ไปเรียกพนักงานทุกคนมา” คาเรนเทียสั่งการด้วยสีหน้าตึงเครียด

“เอ่อ...” เดเมียนอึกอัก ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธคำขอยังไง โดยที่เจ้าพ่อคนดังจะไม่โกรธ เพราะในตอนนี้เหล่าพนักงานกำลังทำหน้าที่และดูแลลูกค้าตามจุดต่างๆ อยู่

“เดี๋ยวนี้!” คาเรนเทียเอ่ยย้ำด้วยสีหน้าจริงจัง

“คะ...ครับ” เดเมียนขนลุกซู่ไปทั้งเนื้อทั้งตัวกับท่าทีขึงขัง จึงรีบไปเรียกพนักงานแผนกต่างๆ มารวมกันที่ห้องประชุมใหญ่

สิบนาทีต่อมา...หลังจากที่พนักงานในครัวและพนักงานเสิร์ฟมากันจนครบแล้ว เดเมียนก็เอ่ยแนะนำบุคคลที่สำคัญอีกคนของกาสิโน

“ทุกคนนี่คุณคาเรนเทีย บาร์เลนเซนต์ หุ้นส่วนคนใหม่ของ PDC”

“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ” เหล่าพนักงานชายหญิงต่างพากันเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้ม

“สวัสดีครับทุกท่าน ผมมีเรื่องจะขอความร่วมมือกับทุก ๆ คน เกี่ยวเรื่องของเมลิซ่า” คาเรนเทียบอกพร้อมกับกวาดตามองพนักงานทุกคนอย่างสังเกตสีหน้า หากพบว่าใครมีอาการน่าสงสัยหรือมีพิรุธ ตนจะแจ้งบอดี้การ์ดให้จับตาเฝ้าดูความเคลื่อนไหวเป็นพิเศษ

“เกิดอะไรขึ้นกับเธอครับ” เชฟใหญ่เอ่ยถามอย่างสงสัย กลัวว่าเด็กในสังกัดของตนจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น

“เธอหายไป! และผมจะให้เงินรางวัลวันหนึ่งหมื่นปอนด์สำหรับคนที่รู้ว่า...ตอนนี้เมลิซ่าอยู่ที่ไหน ให้โทร. แจ้งมาที่เบอร์ของคนสนิทผมได้ทันที ขอบคุณครับ” คาเรนเทียบอกก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยสีหน้าอิดโรย ท่ามกลางความสงสัยของเหล่าพนักงานว่าเหตุใดผู้ช่วยเชฟสาวคนสวยถึงได้ไปเกี่ยวข้องกับเจ้าพ่อคนดังแห่งมอสโกได้

“เอ่อ...ถ้าใครรู้ว่าเมลิซ่าอยู่ที่ไหนก็ช่วยกันแจ้งเบาะแสด้วย เชิญแยกย้ายกันกลับไปทำงานได้ครับ” เดเมียนกำชับอีกครั้งก่อนจะรีบเดินตามไปส่งหุ้นส่วนคนใหม่ที่ด้านนอก

“ค่ะ/ครับ” พนักงานขานรับกันอย่างมึนงง

“พระเจ้า! ที่แท้สาวปริศนาที่เราคิดว่าเป็นเดซีกับเอมเบอร์ ก็คือ เมลิซ่าเองเหรอเนี่ย?” เอด้าหันไปกระซิบกระซาบกับเพื่อนสาว

“นั่นสิ” แคทเทอรีนรีบกดโทร. หาเพื่อนสาวอย่างรู้สึกใจคอไม่ดี เธอคิดมาตลอดว่าที่อีกฝ่ายหายไป เพราะถูกทางโรงแรมโรคาซานเดอร์ยืมตัวไปช่วยงาน

“เกิดอะไรขึ้น ลิซ่าไปไหน?” เอด้าถามอย่างเต็มไปด้วยความสงสัย เพราะข่าววงในที่เธอติดตามอยู่ ลือกันหนาหูมากว่า...คาเรนเทียกำลังจะมีข่าวดีในเร็วนี้ๆ

“ไม่รู้สิ เบอร์ถูกยกเลิกการใช้งานไปแล้ว” แคทเทอรีนบอก

“พระเจ้า! ลองส่งข้อความหาสิ” เอด้าบอกพร้อมกับล้วงมือถือมากดส่งข้อความไปหาเพื่อนสาว แต่ก็ไม่มีการตอบกลับใดๆ ทำให้รู้สึกเป็นห่วงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เพราะรู้มาว่าเมลิสสาสูญเสียคนในครอบครัวไปเมื่อสองปีก่อน จึงทำให้อีกฝ่ายใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพัง ไม่มีเพื่อนที่ซี้หรือว่าสนิทไปกว่าเธอกับแคทเทอรีน ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักจะเจอกันในห้องน้ำแล้วก็ช่วงพักเบรกเท่านั้น