Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 10

ออกมาจากห้องนักบิน ฉันก็เริ่มรับผู้โดยสารขึ้นเครื่อง ไฟลท์บินนี้เป็นไฟลท์ตีสอง หลังเครื่องTake off ก็มีการเสริฟของว่างนิดๆหน่อยๆ เพราะผู้โดยสารส่วนมากเขาต้องการพักผ่อนมากกว่ากิน

ช่วงเสริฟของว่าง..โชคดีของฉันที่มีแอร์มาช่วยอีกคน คนนี้ดูไม่มีพิษภัยและดูใสๆ ส่วนข้างหลังคงมีแต่พวกนางมารร้ายที่คอยแซะและเรียกฉันว่าเต้าไต่ตลอดเวลา เฮ้อ! แค่เห็นหน้าก็เหนื่อยแล้ว เมื่อไหร่เครื่องจะแลนด์วะ

พอทุกอย่างเรียบร้อยเราก็หรี่ไฟบนเครื่องให้ผู้โดยสารพักผ่อน

ฉันกับแอร์คนที่สองจึงเปลี่ยรเวรกันเฝ้า ฉันเลือกอยู่ต่อให้เธอไปพักผ่อนห้องพักข้างล่างชั่วคราว เพราะฉันไม่อยากไปสุมหัวนอนกับพวกปากโลคอสนั่น

ตอนนี้ฉันนั่งบีบเข่าถอนหายใจเป็นรอบที่ล้าน ..เหนื่อยจัง เหนื่อยมาก แต่ต้องทน! สองสามชั่วโมงที่ฉันกึ่งหลับกึ่งตื่น เพราะหูต้องคอยฟังสัญญาณเตือนของผู้โดยสาร ที่จะกดเรียกฉันเมื่อไหร่ไม่รู้

ตึ้ง~ ฉันเปิดตาพรึบ! และมองแผงสัญญานข้างๆทันที ก่อนที่จะเห็นสัญญานไฟขึ้นที่ห้องกัปตัน!

ก้อก ก้อก ก้อก

พอเปิดเข้าไปในห้อง..ที่มีปุ่มควบคุมเต็มไปหมดนั้น หันซ้ายฉันก็เห็นกัปตันไคล์เอามือก่ายหน้าผากหลับ ..หันขวาฉันก็เห็นกัปตันต้นไม้นั่งมองจอเรด้า และการทำงานของ Autopilot อยู่

กัปตันไคล์หลับแบบนี้ คงเป็นกัปตันต้นไม้ที่เรียกฉัน...หรือว่าเขาจะกินของว่างแล้ว!

"กัปตันคะ รับอะไรไหมคะ หรือรับของว่างเลยคะ วันนี้มี..."

"เธอมีถุงรึป่าว?" ถุง? ตายแล้ว! กัปตันจะอ้วก ฉันรีบลุกขึ้นและวิ่งไปที่ครัว ถุงพลาสติก..ถุงพลาสติกอยู่ไหนวะ?!!! เมฆก็ไม่เยอะทำไมกัปตันเมาได้เนี่ย ฉันละทึ่ง!!

"ไม่ต้องแล้ว" ฉันหันขวับกลับไปมองตามเสียงทันที ก่อนที่จะเห็นกัปตันต้นไม้ เขายืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ และสิ่งที่ฉันเดาไว้ก็เกิดขึ้น!! เมื่อเขาดันประตูเปิดเข้าไปในห้องน้ำ...

ตะ...ตายแล้ว! กัปตันจะอ้วก!!

ฉันเห็นไม่ได้การ จึงรีบหยิบน้ำเปล่าตามเข้าไปในห้องน้ำ แต่พอขาฉันก้าวเข้าไปครบเท่านั้นแหละ กัปตันต้นไม้ก็เอื้อมมือข้ามหัว...ไปดันประตูล็อก

!!!!!!! แกร๊ก

"กัปตันคะ...ไหวไหมคะ? นี่น้ำค่ะ" ฉันยื่นน้ำขวดนั้นให้เขา..แล้วทำท่าจะหันกลับ แต่มือใหญ่ๆของกัปตัน..ดันดึงฉันหันกลับไปเผชิญหน้าเขา

"อย่าเสียงดังนะ...." เสียงดังอะไร?...

"คะ..อะไร? อะ.... อื้อ!! " มือสองข้างฉัน..ถูกรวบขึ้นเหนือศรีษะด้วยมือใหญ่ ริมฝีปากอุ่นๆที่บดจูบ..ทำฉันชาไปทั่วร่างกาย ก่อนจะถูกกัปตันผู้มือไว เขาถกกระโปรงขึ้น และกระชากแพนตี้ลงภายในพริบตา

อื้อ~!!

"กัปตัน! อย่า อย่า อื้ออออออ" ฉันดิ้นพล่าน และพยายามร้องห้ามเขา แต่มือใหญ่เขามีอำนาจเกินไป มือหนึ่งข้างเขาปิดปากฉันไว้ ส่วนอีกข้างก็รวบข้อมือ..และปล่อยจมูกโด่งไซร้ไปตามซอกคอ

"อื้อ!~~~~~อื้อ!!" ฉันพยายามกัดฟันฮึดใจสู้ ก่อนที่จะกระแทกรองเท้าส้นสูง..เข้าที่ปลายเท้าเขาสุดแรง

ปึก!!

"โอ้ย! ยัยแสบ...ชอบซาดิสม์สินะ" ซาดิสม์พ่อมึงสิ !!นี่ฉันกำลังจะถูกข่มขืนกลางอากาศเหรอ?! ไม่เอา! ไม่!!

"อื้อ! อ่อย!!!" เขาปล่อยจริงๆ เขาปล่อยข้อมือฉันแล้วหันไปจับขาฉันขึ้นแทน !!

เพียะ!!!

ทันใดนั้น..มือที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ก็ทำงานทันที ฉันฟาดมันลงสุดแรงจนหน้ากัปตันต้นไม้หัน จนมือใหญ่ที่จับขาฉัน บีบแรงขึ้น..แรงขึ้น ด้วยอารมณ์โกรธ

โกรธเหรอ!?

เพียะ!!! เอาไปอีกครั้ง !!

หน้าที่หันทำเขาปล่อยมือที่ปิดปากฉันทันที ก่อนที่เขาจะยกมือขึ้น..มาบีบแก้มฉันแทน