Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 24

พอกัปตันต้นไม้พิมพ์มาแบบนั้นเขาก็หายไปเลย จนสองทุ่มกว่าๆเขาโทรไลน์มาเร่งฉัน แถมยังบ่นฉันยาวเหยียด จนฉันอธิบายไม่ทัน

(เธอเป็นแอร์ได้ไง ไม่รู้จักเวลา..ถ้าฉันไล่ออกได้ ฉันไล่ออกไปแล้ว! ทำไมไม่ลงมารอ? เครื่องจะขึ้นแล้วนะ)

"กัปตันขับเครื่องบินมาเหรอคะ? ว้าวววว ตื่นเต้นจัง^^" ฉันคุยโทรศัพท์ไปหากระเป๋าครัชไป ตายแล้ว..เวลารีบๆแบบนี้หาอะไรก็ไม่เจอ

(ตลก เธออย่าบอกนะ..ว่ากำลังเกล้าผมเตรียมบิน ฉันพาไปกินเหล้า หน้าไม่ต้องแต่งก็ได้! ฉันบอกเธอไว้ตั้งแต่สิบโมงเช้าแล้วนะ เจแปน)

"จ้า...ก็กัปตันบอกแล้วหายไปเลยนี่น่า เจแปนก็ไม่แน่ใจว่าจะเอายังไง"

(เลิกพูด และลงมา)

ตัดสาย....-_-!!!!

พอฉันคว้ากระเป๋าได้ ฉันก็รีบลงไปหาเขาทันที วันนี้คุณกัปตันเปลี่ยนรถอีกแล้วค่ะ นอกจากมีอาชีพเป็นนักบินแล้ว..เขาไปโกงแชร์ใครมารึป่าว? ทำไมดูรวยผิดสังเกต

เมื่อฉันขึ้นรถปิดประตูปุ๊บ!..ฉันก็เจอรังสีอำมหิต แต่ฉันไม่ได้สนใจสายตาเขาหรอก ฉันสนใจการแต่งตัวเขามากกว่า สูทหลวมๆแฟชั่นกางเกงสแล็คที่เขาใส่...มันดูดีชะมัด

"มองไข่ฉันทำไม อยากเหรอ?" ฉันมองชุด!![]"มองชุดค่ะ แล้วนี่ๆชุดเจแปนสวยไหม?^^" ฉันหันไปถามพลางเอี้ยวตัวไปให้เขาดู

"อืม สวยกว่าเด็กที่อาบอบนวด-_-^" หื้ม!! และแล้วฉันก็ได้รู้..ว่ากัปตันต้นไม้บนเตียงกับตอนนี้..มันคนละคนกันเลย!

"งั้น..ไปกันเถอะค่ะ จะสามทุ่มแล้ว" ฉันรีบตัดบท ให้เขาออกรถไปที่ร้าน เพราะยิ่งคุยกันนาน..มันยิ่งเสียเวลา

จนฉันและกัปตันต้นไม้มาถึง...

"นั่นไงคะ! กัปตันไคล์" ฉันรีบชี้ทันที เมื่อเห็นกัปตันไคล์นั่งเล่นโทรศัพท์คนเดียวอยู่ที่มุมร้าน พอเราสองคนเดินไปนั่งด้วยเท่านั้น กัปตันไคล์เขาก็ตกใจ! รีบเหยียดตัวตรง..มองเราสองคนทันที

"อ้าวเฮ้ย..มาด้วยกันได้ไงวะ? ไม่น่า..มาช้าชิบหาย พาผู้หญิงมาด้วยนี่เอง"

ฉันยิ้มทักทาย แต่กัปตันต้นไม้..เขามองไปที่โทรศัพท์ที่กัปตันไคล์ถือ

"มึงทำอะไร คุยโอเคแล้วสินะ-__-?"

"ไม่ กูเจอผู้หญิงคนนึงมา โคตรน่ารัก กูจะจีบ...กำลังคิดว่า จะขอไลน์เขาจากเจ๊ปลายฟ้ายังไง"

"เกี่ยวอะไรกับเจ๊ปลายฟ้า?" กัปตันต้นไม้ถามทันที เขาหึงกันรึป่าว?! ทำไมดูหงุดหงิดจัง 0.0!

"เขาเป็นเพื่อนเจ๊ปลายฟ้าเว้ย เป็นหมอด้วย ยิ้มทีใจละลาย ถ้ามีแฟนแบบนี้...เครื่องแลนด์ปุ๊บ กูรีบกลับไปฟัดเลย ^^"

เงียบกริบ ทั้งฉันและกัปตันต้นไม้

"เจแปน กินอะไร...?" และกัปตันต้นไม้ก็ถามฉัน ..ในขณะที่ตัวเองกำลังหยิบกระเป๋าตังค์ลุกขึ้น

"เอ่อ คอกเทล..อะไรก็ได้ค่ะ^^" เขาพยักหน้าเบาๆแล้วรีบล้วงกระเป๋าเดินออกไป เหลือแค่ฉันกับกัปตันไคล์...ที่นั่งเงียบ และเขาก็กลับไปสีหน้าอมทุกข์เหมือนเดิม

"กัปตันไคล์ มานานแล้วเหรอคะ? ขอโทษนะคะ เจแปนช้าเองค่ะ^^"

กัปตันไคล์เงยหน้าขึ้นมองฉัน...ท่าทางเครียดๆ

"ไม่เป็นไร แต่ฉันขอถามอะไรเธอหน่อยได้ไหม? เธอคิดว่า อะไรที่ทำให้ผู้หญิงแบบเธอยิ้มได้ และมีความสุข?"

ฉันยิ้มหวาน..ให้กำลังใจคนกำลังดราม่า เพราะตอนกัปตันไคล์ถามฉัน ฉันเห็นเขาตาแดงก่ำ ฉันไม่เข้าใจเหมือนกัน เมื่อกี้เขาเพิ่งยิ้มและบอกจะจีบผู้หญิงคนอื่นอยู่เลย ..

"สิ่งแรกคือ..เงินในกระเป๋า สิ่งที่สองคือ..แฟนที่ซื่อสัตย์ ซื่อสัตย์ที่ว่า..คือทั้งกายและใจนะคะ ไม่ใช่ปากบอกรักเราคนเดียว แต่ไปเอากับคนอื่น^^"

ไอ้ประโยคสุดท้ายฉันกัดฟันพูด ถ้าพูดถึงเรื่องเอาๆ..มันคงเป็นโชคดีของฉัน ที่ไม่มีโอกาสเสียตัวให้มัน เพราะทุกครั้งที่ฉันเจอเชน ไทเปจะห่วงฉันมาก..เธอไม่ยอมให้ไปไหนมาไหนกันสองคนเลย

เฮ้อ!! ไทเปคงมองคนออก..ฉันต้องขอบคุณไทเปแล้วล่ะ

"ทำไมต้องกัดฟัน...เคยเจอแบบนั้นมาเหรอ?-_-"

"ค่ะ ช่างเถอะ..ปล่อยไป เราไม่ได้เสียหายอะไร เสียแค่ความรู้สึก และเวลา^^" แล้วกัปตันไคล์ก็ยิ้มที่มุมปาก แล้วกดโทรศัพท์พิมพ์อะไรยุกยิกต่อ

"ผู้หญิงที่กัปตันไคล์จะจีบ คงสวยมากเลยนะคะ^^"