Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 36

"เจแปนเป็นเมียกู มึงจะห้ะ..ทำเชี่ยอะไร?!"

ฉันเอามือทาบอก...คุณพระ คุณกัปตัน ส่งโทรศัพท์คืนฉันเถอะ ก่อนที่มันจะบานปลายไปมากกว่านี้

ตอนนี้ไม่รู้เชนพูดอะไร กัปตันต้นไม้เขามองฉันแวบนึง ก่อนจะรีบเปิดลำโพงและวางโทรศัพท์บนโต๊ะอย่างหัวเสีย

(เป็นเมียมึง..ก็ของเหลือกูน่ะสิ ฮ่าๆ) ฉันกัดฟันกรอดๆ ของเหลือ?! ทำไมกล้าพูดขนาดนี้!

"ควายมากเลยมึง กูไม่อยากเสวนา-_-" กัปตันต้นไม่พูดเรียบๆแล้วหันหน้าไปทางอื่น เออ! จะของเหลืออะไรพูดมาเถอะ ฮีเป็นคนเปิดบริสุทธิ์ฉัน..ไม่ใช่แกไอ้เชน!!

(ถ้ามึงเป็นผัวใหม่เจแปน กูจะเตือนไว้..ยัยนั่นไม่ได้ ใสเหมือนที่คิด เละเทะมาสุดๆ)

กัปตันยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะมองฉันที่กำมือแน่น และทุบที่วางแขนเก้าอี้ ตุบ!ๆ

ฉันจะกรี๊ดแล้ว..ใกล้แล้ว!

"มึงไปตัดไข่ทิ้งเถอะ พูดถึงผู้หญิงแบบนี้ไม่แมนเลยว่ะ " เขาพูดเรียบๆ แต่น้ำเสียงนี่เย็นกว่าน้ำแข็งแช่ไวน์ และสายตากัปตันต้นไม้ที่มองฉัน ดูก็รู้..ว่าเขาไม่ได้เชื่ออะไรเชนเลย ออกไปทางสมเพชด้วยซ้ำ

(กูแค่เป็นห่วง เห็นเป็นผู้ชายด้วยกัน มึงระวังโดนหลอกล่ะ เจแปนไม่มีพ่อไม่มีแม่...บางทีคบกับมึงหวังจะเกาะมึงกินนั่นแหละ)

ไอ้สันดานหมา กูไม่ไหวแล้วนะ

"กูมีการมีงานทำ! ทำไมกูต้องเกาะผู้ชายกิน แหม! มึงบอกว่ากูเละแค่กูไม่ให้มึงเย...มึงก็พาลเหมือนหมาติดสัด โชคดีของกูมากเลย..ที่ไม่เคยเผลอตัวไปกับมึง ไม่งั้นกูคงเสียดายซิงจนไปผูกคอตาย รับไม่ได้กับเสนียดที่ติดตัว ไอ้สกปรกเอ้ย!"

กัปตันรีบยกมือห้ามฉัน เพราะปลายสายมันเงียบกริบไปแล้ว

(คอยดูนะเจแปน ฉันจะทำให้เธอเจ็บสุดๆ!!!)

"เออก็มาดิ!! มึงบอกผัวกูว่ากูเละใช่ป่ะ ไอ้โง่..เขาเป็นคนแรกของกูค่ะ เขา-เปิด-ซิง-กู แบร่"

ตู้ด ตู้ด ตู้ด~ วางไปแล้วไอ้เวร ฉันเดือดจนใจสั่น บ้าเอ้ย! ฉันไม่เคยคิดเลย..ว่าเวลาตัวเองระเบิดมันหยาบขนาดนี้ แถมด่าต่อหน้ากัปตันต้นไม้ด้วย นี่ฉันมาเที่ยวนะ ทำไมต้องมาเจออะไรที่มันเฮงซวยแบบนี้วะ

ตอนนี้ฉันมือสั่นจริงๆ อยากตบมันมาก ฉันนั่งกำมือกัดฟันเงียบๆสักพัก อยู่ๆกัปตันต้นไม้เขาก็ลุกขึ้น..เดินอ้อมมาดึงฉันไปกอด

ฉันซบลงที่ท้องแข็งๆเขา ก่อนจะรีบยกแขนสวมกอดแน่นๆอีก ฉันไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย ไม่ได้เสียใจ แต่ฉันกำลังข่มใจและใช้สมาธิอยู่ ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ สู้ๆนะเจแปน...

"คิดว่าเจอผู้โดยสารสันดานไม่ดี เครื่องแลนด์ก็ไม่ได้เจอแล้ว" ฉันเงยหน้ามองกัปตัน แล้วพยักหน้าตอบ

"ไม่น่าไปคบกับมันเลย เฮงซวยชะมัด ขอโทษนะคะ..ที่ทำให้กัปตันโดนไปด้วย" เขาถอนหายใจแล้วเอามือใหญ่ๆวางบนหัวฉัน

"เธอขอโทษเป็นนิสัยจริงๆ นี่ไม่ใช่บนเครื่อง เธออย่าเอานิสัยบนนั้นมาใช้มาก" ฉันคลายกอดเขาแล้วถอนหายใจยาวๆ หมดกัน...อารมณ์ดินเนอร์อารมณ์จิบไวน์ฉัน

หลังจากอาบน้ำแปรงฟัน..ฉันกับกัปตันก็เข้านอนเลย พอเขาเห็นว่าฉันเครียดและหงุดหงิด เขาก็ไม่ได้ชวนฉันทำกิจกรรมอะไร จนเช้าฉันถึงรู้สึกได้...ว่ามีอะไรยุกยิกใต้ผ้าห่ม

กัปตันกำลังเล่นกับน้องสาวฉัน!

"อื้อ~ กัปตันตื่นเช้าจัง..."ฉันขยี้ตาบิดตัว พร้อมๆกับขยับสะโพกซ้ายขวาหลบนิ้วเขา ก่อนที่หน้าขาวๆกลางหว่างขาจะเงยหน้าขึ้นมาตอบเบาๆ พลางหายใจรดมันด้วย

อุ่นๆเสียวๆ~~

"อื้ม ก่อนกลับ..ขอสักที" พูดจบเขาก็เหยียดตัวขึ้น..ก่อนจะรั้งสองขาฉันเข้าหาตัว แล้วใช้นิ้วก่อกวนตุ่มกระสัน สลับกับถูแก่นกายลื่นๆขึ้นลงอยู่แบบนั้น จนสุดท้ายเขาค่อยๆดัน ดันมันเข้ามา..

ปึก! ~ฉันเชิดหน้าขึ้นกัดปากทันที ก่อนที่จะครางอู้อี้ออกมาจากไรฟันตามหลัง

"ซี๊ด~~ตอนเช้าๆมันตึงจัง " เขายิ้มที่มุมปากแล้วจับเข่าสองข้างฉัน ก่อนจะค่อยๆร่อนเอวหนากระแทกเข้ามาทีละนิดๆตามจังหวะ จนแล้วจนเล่า..จนเร็วขึ้นๆ

ปึก ปึก ปึก ปึก~ ปึกๆ ปึกๆ ปึก~!

"อ๊ะ อ๋าาา อ๊ะ อ๊ะ ~ มันใหญ่เหรอคะ...ทำไมรู้สึกจุกๆ อ๊ะ! อะ..อ๊าส์ กัปตัน" พอฉันกรีดร้อง..เอวหนาก็ร่อนใส่ฉันถี่ยิบ พร้อมๆกับมือที่โน้มลงมาคลึงอกและบีบ จนความเสียวที่ถูกดันเข้าถี่ๆเริ่มทำฉันจะขาดใจ

"อ่าส์...เช้า สาย บ่าย เย็น ตอนไหนก็ตอดเก่ง"