Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 52

OSAKA

"เต้าไต่ เอ้ย เจแปนนอนด้วยกันไหม?^^" ฉันส่ายหน้าปฏิเสธเบาๆ แล้วเปิดโทรศัพท์ที่กัปตันให้มา ก่อนจะเดินไปที่ตู้ขายซิมและหยอดเงินเข้าไป

แต่รุ่นพี่นาเดียร์และพี่แพทอะไรนั่น พวกเธอยังตามฉันแจ เดินติดไม่ห่างจนกระทั่งฉันผ่านตม.ลากกระเป๋าขึ้นรถบัส พวกนางก็ยังตามมานั่งขนาบข้างฉันอีก

"ถามตรงๆนะ จะตามเจแปนทำไม? อยู่กันดีๆเถอะค่ะ ไม่อยากทะเลาะ"

"นี่ก็ไม่อยากทะเลาะ อีกอย่างกัปตันต้นไม้ฝากมาด้วย^^" ฉันหันขวับมองพี่นาเดียร์ทันที ก่อนที่เธอจะรีบเอามือป้องปากกระซิบฉัน

"กัปตันต้นไม้บอกว่า เธอน่ะไม่มีอะไรเลย ไม่แรด ไม่ร้าย ห้ามหาเรื่องเธอ และเธอต้องทำงานส่งเสียน้อง ที่มีกันแค่สองคน " ฉันมองแอร์รุ่นพี่ทั้งสองสลับกัน ยิ่งไปกว่านั้น..รู้สึกช็อคที่กัปตันต้นไม้แก้ข่าวให้ จนพี่แพทที่นั่งในสุด เธอจับแขนและพูดกับฉันเสียงสั่น

"คือ..ฉันก็เด็กกำพร้าเหมือนกัน ก็เลยเข้าใจ ขอโทษนะที่ผ่านมา เรื่องเต้าไต่..ฉันก็ฟังต่อๆมานั่นแหละ แอร์รูทบินในประเทศคงอิจฉาเธอ ที่เธอขึ้นมาต่างประเทศเร็ว"

ฉันมองพี่ทั้งสองอย่างชั่งใจ เอาเถอะ..จะมาไม้ไหนก็มา ตอนนี้ฉันไม่มีกะจิตกะใจคิดจับผิดใครแล้ว เพราะในหัวมีแต่เรื่องน้องตัวเอง

"ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ ช่างเถอะ.." ฉันยิ้มนิดๆให้พี่นาเดียร์และพี่แพท แต่ไม่ได้ตกลงที่จะนอนร่วมห้องกับพวกเธอหรอก ฉันยังไม่ไว้ใจเท่าไหร่ ฉันจึงเลือกเปิดห้องเอง..ฉันอยากนอนคนเดียว

ถึงโรงแรม..ระหว่างที่ฉันเปิดกระเป๋าเตรียมของอาบน้ำ...โทรศัพท์ที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากแอปพื้นฐานก็มีสายไลน์โทรเข้ามา ไลน์ในโทรศัพท์เครื่องนี้..เป็นไลน์กัปตันต้นไม้ ซึ่งไม่มีใครเลยนอกจากฉัน และกลุ่ม...

ไซด์ไลน์?! ไม่ต้องห่วง..ฉันกดออกจากกลุ่มทันทีไม่ลังเลด้วย!

-MY JAPAN -

(ฮัลโหล..ไงคะกัปตัน เชนปล่อยคลิปไทเปรึยังคะ?...) ฉันถามเสียงเอื่อยๆ เพราะฉันเหนื่อยที่จะหวีดอะไรกับเขาแล้ว กัปตันเขามีเหตุผลค้ำคอ..ที่ฉันไม่สามารถใช้ความรู้สึกตัวเองเถียงได้ ถึงเถียงไปก็ไม่ชนะ

"น้องเธอมันงูพิษ รู้รึป่าวเจแปน" ?!!!

(กัปตัน?! ทำไมพูดแบบนี้!! นั่นน้องสาวเจแปนนะ!)

ฉันลุกขึ้นยืนทันที อยู่ๆก็โผงผางขึ้นมาแบบนั้น ฉันงงนะ!

(น้องสาวแท้ๆ ที่คิดจะเอาแฟนพี่ตัวเองทุกคน เธอตัดไปเถอะ!) แฟนพ่ี่เหรอ!?

"กัปตันหมายความว่าไงคะ? เจแปนไม่เอาเรื่องผู้ชายมาตัดพี่ตัดน้องหรอก มีกัน..."

(มีกันแค่สองคน! รู้อะไรมั้ย?! วันนี้น้องเธออ่อยฉันเจแปน...น้องที่แสนดีของเธออ่อยฉัน!)

ฉันยืนอึ้งและกัดปากจนชาไปหมด มือที่วางแนบลำตัวตอนนี้...กำลังสั่นระริก

"กะ.กัปตัน..ไม่ชอบไทเป ไม่เห็นต้อง..."

(ฉันเป็นผู้ชาย ฉันไม่ใส่ความผู้หญิงเป็นผู้ชายหน้าตัวเมียหรอก ฉันมีหลักฐาน! รถฉันมีทั้งกล้องในรถและหน้ารถ เสียงพร้อม HD ด้วย อยากดูไหมล่ะจะได้ตาสว่าง)

ฉันทรุดนั่งลงที่พื้นเอาหน้าฟุบเตียง ก่อนจะร้องไห้โฮออกมาเหมือนคนบ้า มือที่จับโทรศัพท์แนบหูตอนนี้เกร็งและสั่นไปหมด ฉันกำมันแรงมาก แรงพอๆกับความโกรธฉัน ที่อยากตบหน้าน้องตัวเองสักฉาก!

"ไทเปทำอะไรกัปตัน ฮือๆ ทำไมต้องขึ้นรถ? กัปตันไม่ได้ทำอะไรไทเปใช่ไหม? ไม่เอานะ..กัปตันห้ามมีอะไรกับใคร? สัญญาแล้วไม่ใช่เหรอ !"

พอรู้สันดานดิบน้องตัวเอง ฉันก็ลืมมันไปเลย ตอนนี้ฉันกลัวแค่น้องจะมายุ่งวุ่นวายกับผู้ชายฉัน เชนฉันยังพอปล่อยไปได้ เพราะฉันไม่ได้ลึกซึ้งเกินเลย มันอยากได้ก็เอาไปเถอะ!

แต่กัปตัน...ฉันไม่แบ่งให้ใครเด็ดขาด !

(ฉันไม่ทำ! ใช่..ฉันสัญญาแล้ว ไม่ต้องร้อง เจแปนเธอตั้งสตินะ และพูดความจริงกับฉัน น้องเธอมันไม่ธรรมดา)

ฉันผงกหัวขึ้นพยักหน้าทั้งน้ำตา เออ!ฉันจะพูดทุกอย่างแล้ว ฉันหมดความอดทนกับไทเปแล้ว!

"ค่ะพูด พูดแล้ว"

(คลิปอะไรอยู่กับเธอ? คลิปที่อยู่ในห้อง..ใส่ชุดแอร์อะไรนั่น)

มือที่สั่นๆปิดปากแน่น อย่าบอกนะ..ว่ากัปตันเห็นมันแล้ว ฉันเอาเมมโมรี่การ์ดนั่นมาด้วยไม่ใช่เหรอ? หรือว่าเชนปล่อยคลิป?!

"กะ..กัปตัน เห็นมันแล้วเหรอคะ?"

(ไอ้เชนมันนัดเจอเธอ..แล้วขอคลิปนั้น บอกว่าคลิปนั้นเป็นคลิปเธอกับมัน ไม่รู้ว่าจะปั่นหรืออะไร และเธอรู้ไหม..ว่าไทเปติดตามเธอจากแอป Line Here )