Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 100
สรุปบท JAPAN | จะจีบหรือไม่จีบ...: Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน
อ่านสรุป JAPAN | จะจีบหรือไม่จีบ... จาก Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน โดย โนเนจัง
บทที่ JAPAN | จะจีบหรือไม่จีบ... คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย โนเนจัง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
"จีบ? เอากันขนาดนี้ยังต้องจีบอีกเหรอ? เสียเวลาว่ะเจแปน เธอจะทำให้มันยุ่งยากเสียเวลาทำไม" เห็นไหม?!..เขาเป็นผู้ชายที่ไม่มีความอดทนเอาซะเลย ฉันหงุดหงิดชะมัด ทำไมหงุดหงิดแบบนี้เนี่ย!!
"ไม่ต้องจีบก็อยู่แบบนี้ล่ะค่ะ จะไปส่งไหม?ถ้าไม่..เจแปนจะเรียกแท็กซี่" กัปตันถอนกอดฉันแล้วขมวดคิ้วชนกันทันที ก่อนที่เขาจะถอนหายใจแล้วเดินไปจัดการตัวเอง หยิบกุญแจรถ
พอฉันเคลียร์เสื้อผ้าหน้าผมเสร็จ..เขาก็ขับรถมาส่งที่คอนโด จอดรถปุ๊บก็โอนเงินให้ฉันสองแสนเป๊ะ! เงินเขาฉันไม่ใช้หรอก ตั้งใจรีดไถไปงั้นๆแหละ เพราะฉันกลัวเขามีเงินมาก...แล้วเขาจะออฟเด็กไซน์ไลด์ไปกินที่ห้อง
"เธออารมณ์แบบนี้ เธอจะเป็นประจำเดือนหรือเธอท้องเจแปน?-_-"
"สงสัยประจำเดือนค่ะ..กัปตันบินบ่อยไข่ฝ่อแล้วล่ะค่ะ ไม่ท้องหรอก^^" ฉันหันไปพูดยิ้มๆทั้งที่มือเตรียมเปิดประตูรถ จนคนได้ยินเขาหน้าแดงแปร๊ด..แทบจะพ่นไฟใส่ฉัน
"เดี๋ยวเธอได้รู้ ว่าฝ่อไม่ฝ่อ-_-" เขาตอบเสียงเข้ม ที่ไม่รู้ว่าขากลับจะหงุดหงิดขับรถเร็วรึป่าว จนฉันยิ้มให้เขาอีกครั้ง..ก่อนจะก้าวลงจากรถแล้วยื่นหน้าเข้ามา
"ไลน์มี เฟสมี ไอจีมี จีบให้ติดนะคะ^^"
"ไม่จีบแล้ว จะหาแฟนใหม่-_-" น้ำเสียงประชดประชัน แถมมองตรงไม่สบตาฉันอีก
"แล้วแต่ค่ะ เจแปนก็จะหาใหม่เหมือนกัน^^ " พอเขาหันขวับมาชี้หน้าฉันเตรียมด่า ฉันก็รีบปิดประตูรถเดินขึ้นคอนโดทันที
ไม่รู้ทำไมฉันทำถึงขนาดนี้ ถ้าปกติฉันคงยอมเขาไปแล้ว และมันไม่ใช่แค่พ่อแม่เขาให้ท้ายนะ อารมณ์และความต้องการฉันมันแปลกๆ ฉันอยากเอาชนะเขาบ้าง อยากให้เขายอมๆ และไม่ข่มเหงฉัน แต่ตอนมีอะไรกัน..ฉันก็เคลิ้มจนเป็นทาสอารมณ์เขา
ฉันเป็นใบโพล่ารึป่าว? หรือตัวเองทำงานบริการที่ต้องข่มอารมณ์ไว้ จนสุดท้ายอึดอัด..อยากหาอะไรซอฟๆได้แฟนละมุนๆ เฮ้อ...ถ้าเป็นฝันไปเถอะ
ถึงห้องเปิดประตู ก็เห็นไทเปนั่งวาดรูปเชนนั่งทำงาน ไทเปไม่ดูหมกมุ่นกับเรื่องอย่างว่าแล้ว..แต่เธอลงกับปลายดินสอและกระดาษ ที่เมื่อวานฉันสุ่มๆหยิบมาดู เป็นรูปหญิงชายนัวเนียกัน..แต่สวยดีนะ เพราะแต่งเติมเส้นให้เป็นศิลปะ จนมองได้หลายมุมหลายอารมณ์
ฉันแอบถ่ายรูปพวกนั้น..ส่งให้พี่ฮาวายดูแล้วแหละ พี่ฮาวายบอกจะเอาไปปรึกษาหมอธันวาอีกที เพราะตอนนี้พี่ฮาวายก็เจอเขาแทบทุกวัน ฉันเองไม่กล้านัดปรึกษาสองต่อสองแล้วล่ะ กลัวแฟนหมอเข้าใจผิดจะตบฉันอีก
พอเข้าห้องอาบน้ำนอน..ฉันก็คิดถึงกัปตันอีกแล้ว อารมณ์เหวี่ยงขึ้นลง เหมือนคนจะเป็นบ้า ตอนนี้ก็นอนรอว่าเขาจะไลน์มารึป่าว แต่ก็ไม่..เป็นพี่ใบไม้ที่ไลน์ส่งรูปกัปตันนั่งสมาธิ และถามเรื่องกวางแทน
ตื่นเช้ามาฉันรู้สึกคัดเต้าเจ็บจุกนม เหมือนคนจะประจำเดือน..จึงไม่อยากออกไปไหน ซึ่งที่กัปตันคาดการณ์ไว้ว่าฉันจะท้องน่ะ..ผิดคาด! มันไม่ใช่แล้วล่ะ เพราะฉันรู้ที่มาของอารมณ์เหวี่ยงอารมณ์สวิงแล้ว
เฮ้อ...วันนี้ฉันจึงนอนอยู่ห้องทั้งวัน อ่านหนังสือฝึกภาษาเพิ่ม จนเย็นๆกัปตันทักไลน์มา
LINE -MY PILOT-
MY PILOT: กินข้าวรึยัง?
ฉัน : ยังค่ะ
MY PILOT: เธอจะหาแฟนใหม่จริงๆเหรอ?-_-
ฉัน : ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แล้วกัปตันล่ะคะ จะไม่จีบเจแปนจริงๆเหรอ?
MY PILOT: จีบ จะเริ่มจีบแล้ว..
ฉันยิ้มกว้างออกมาทันที ก่อนจะโยนหนังสือทิ้ง..แล้วตั้งหน้าตั้งตาพิมพ์ตอบ
ฉัน : จะรอค่ะ..
MY PILOT: รอเถอะ ฉันสั่งปูไข่ดองกับข้าวสวยให้แล้ว อยากกินอะไรอีกไหม? ถามน้องเธอด้วยจะได้สั่งทีเดียว
จีบด้วยของกิน เริ่มต้นดีนะเนี่ย..ฉันจึงลุกขึ้นเปิดประตูออกไปถามไทเปทันที ที่ตอนนี้กำลังนั่งวาดรูปอยู่
"ไทเป หิวไหม? กินอะไรรึป่าว? พี่กัปตันจะสั่งอาหารให้^^" ไทเปวางดินสอแล้วหันขวับมามองฉัน น้องดูตกใจนิดหน่อย..เมื่อฉันเอ่ยถึงกัปตัน
เออใช่ ฉันลืมไปเลย..ไทเปเคยก่อเรื่องกับเขาไว้นี่น่า!
"เอ่อ..ไม่ค่ะ ไทเปรอพี่เชนดีกว่า" ฉันมองโทรศัพท์ในมือกับน้องสลับกัน ไม่รู้จะตอบกัปตันยังไงดี
"งั้นกินปูไข่ดองกับพี่รองท้องนะ^^"
"ได้ค่ะ^^"
LINE-MY PILOT-
ฉัน : น้องจะกินปูไข่ดองกับเจแปนค่ะ ขอบคุณนะคะ^^
"พี่เชนไม่ชอบกินของทะเลไม่ใช่เหรอคะ นั่นก็ปลาหมึกนี่ก็ปู ซื้อมาทำไมเยอะแยะ0.0?" ไทเปถามแล้วลุกขึ้นไปส่องๆดูในถุง ก่อนจะถอนหายใจแล้วเดินไปเตรียมกระทะตอกไข่ใส่ถ้วยตีๆ ทำทุกอย่างรวดเร็วจนฉัน งง และมองตามไม่ทัน
"ไทเปทำอะไร? กับข้าวเยอะแยะ" ฉันรีบทักเมื่อเห็นน้องเทน้ำมัน
"พี่เชนกินไม่ได้หรอกค่ะ สุดท้ายก็ต้องกินไข่เจียว พี่เชนซื้อมาทำไมคะ...ไทเปไม่เข้าใจ-_-" เชนยิ้มแล้วมองหน้าฉัน
"พี่ไม่ได้ซื้อ พอดีไปเดินเยาวราชกับกัปตันมา กัปตันซื้อฝากเจแปนแล้วบอกว่า.. เผื่อเจแปนคิดถึงเขา^^"
โห...ที่ไม่ตอบไลน์คือหายไปเยาวราช!! แถมซื้อของกินให้คนอื่นนึกถึงตัวเองอีก ร้ายนะเนี่ย...
"ร้ายชะมัด" ฉันบ่นพึมพำแล้วจิ้มปลาหมึกย่างกิน
"เอ้อ เดี๋ยวๆ ฝากนี่มาด้วย..^^" ฉันที่เคี้ยวตุ้ยๆเงยหน้าขึ้นมองทันที เมื่อเชนเปิดกระเป๋าตังค์..แล้วส่งกระดาษแข็งๆแผ่นนึงให้ฉัน
แต่พอฉันอ่านแล้วแทบสำลัก!!! บ้าชะมัด! คุณกัปตันเขาคิดได้ไง!![]บัตรสะสมแต้มความดี
ถ้าครบสิบ..กรุณากลับมาคืนดีด้วย!!!
"ตายแล้ว! เขาคิดได้ไงเนี่ย..ฮ่าๆ^^" เชนหัวเราะเบาๆไปกับฉัน ก่อนจะหันไปช่วยไทเปเจียวไข่ต่อ จนฉันมองของกินที่กัปตันซื้อให้..กับนังปูไข่ที่ต้องจ่ายเองแวบนึง แล้วตัดสินใจลุกขึ้น..เดินไปหยิบปากกาสีแดง
จากนั้นก็วาดรูปหัวใจที่ช่องแรกให้เขา หนึ่งดวงก่อนนะกัปตัน ถ้าปู่ไข่ดองฉันไม่ต้องจ่ายเอง ฉันให้สองดวงไปแล้ว^^
กินข้าวกินปลาเสร็จท้องฉันก็แทบแตก แถมพรุ่งนี้เช้าฉันมีบินจึงต้องรีบอาบน้ำจัดกระเป๋า แต่พอหัวถึงหมอนมันนอนไม่หลับน่ะสิ...เอาแต่พลิกไปพลิกมา เป็นห่วงและหวงคนทางนู้น กลัวว่าเขาจะไปลงอ่าง กลัวมากแต่ไม่กล้าทักไป..
จนไลน์เด้งปุ๊บ..ฉันรีบคว้าโทรศัพท์มาเปิดอ่านปั๊บ!!
ตึ้ง~!
LINE- BAIMAI-
BAIMAI: ฉันรู้ชื่อนังกวางแล้ว นันรดา สันติสุข
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน