Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 102

พอเจแปนส่งรายละเอียดไฟลท์มาให้ ฉันก็กดส่งต่อให้เลขาทันที ก่อนจะพิมพ์ชื่อนามสกุลไคล์และวันเดือนปีเกิดเขาไปด้วย จนตอนนี้ในรถเงียบกริบ..เพราะก้านแก้วมันหลับไปแล้ว เหลือแต่ไคล์นั่นแหละที่ขับรถอยู่

"ไคล์พรุ่งนี้ไปสิงคโปร์นะ.."

"ครับ? ป้าไปเหรอ? ไปทำอะไร?"

"ไปเที่ยวกัน ไปกับไคล์นั่นแหละ" พอฉันเรียกเขาว่า 'ไคล์' เขาก็หันมามองฉันแวบนึง..แล้วขับรถต่อ

"เรียกน่ารักนะเนี่ย..ได้ๆ งั้นเดี๋ยวผมจองตั๋วให้^^"

"ไม่ต้อง..ฉันสั่งเลขาจองตั๋วให้แล้ว" ไคล์มองฉันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขากุมมือฉันไปหอมด้วย

"ไม่กลัวเครื่องบินเหรอ?^^"

"ใกล้แค่นี้เอง อีกอย่างแฟนเป็นนักบิน ฉันต้องทำตัวให้ชินป่ะ-_-"

"ครับ เริ่มจากใกล้ๆก่อนเนอะ แต่เสียดายที่ไม่ได้ขับให้นั่ง^^" ฉันไม่ตอบแค่หันไปยิ้มให้เขา ก่อนที่จะมีเสียงหมูหมากาไก่ดังขึ้นจากเบาะหลัง จนฉันกับไคล์หันขวับไปมอง

"จะอวดผัวก็บอกมาเถอะ" !!!?

"อะไรอีก้าน! เออ..ว่าแต่พรุ่งนี้มึงว่างไหม? ไปสิงคโปร์กัน กูจะแนะนำน้องสะใภ้ให้รู้จัก นางเป็นแอร์บินด้วยพรุ่งนี้ "

"ไม่ไป ถ้าแนะนำผู้ชายว่าไปอย่าง" พูดจบมันก็นอนฟุบลงอีกครั้ง และเงียบตลอดทางจนเรามาถึงคอนโด

หลังจากฉันแยกกับก้านแก้วมาอยู่ห้องไคล์..ก็รีบอาบน้ำทำตัวเองหอมๆ ก่อนจะเดินไปที่เตียงนอน..แล้วเห็นไคล์คุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้

เขาคุยไปมองฉันไป..และยิ้มให้ ไม่มีพิรุธที่จะรีบวางสายใดๆทั้งสิ้น

"เออ มึงแลกสิ...บินเจ็ดโมงเช้า กูได้ข่าวว่าเจแปนก็บินนะเว้ย กูเช็คแล้วๆถึงเช้า..ไฟลท์กลับตีหนึ่ง ออกเที่ยวได้นิดหน่อย แต่เปิดโรงแรมค้างคืนไม่ได้ ฮ่าๆ ชั่วคราวเหรอวะ พูดเป็นม่านรูดไป..."

ไคล์เอามือปิดปากทันที เขาคงลืมว่าฉันยืนหัวโด่อยู่

แม่ง..ไปบ่อยสินะอีม่านรูดเนี่ย แต่ช่างเถอะฉันไม่เก็บมาทะเลาะหรอก เพราะมันเป็นอดีตชาติที่แล้วของเขา

"พูดไม่ได้ เดี๋ยวกูซวย แค่นี้นะ..แลกให้ได้ล่ะ"

แล้วไคล์ก็วางโทรศัพท์...โยนไปอีกฝั่ง ก่อนเขาจะคลานเข่าบนเตียงมากอดฉัน..และซุกจมูกโด่งๆมาที่ท้อง แต่ซุกๆไม่นานเขาก็หยุดและผละออก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเอามือลูบท้องฉัน แล้วเงยหน้าขึ้นมาแทน

"ไม่ได้เจอกันสองวัน ทำไมพุงป่องขึ้น^^"

"ท้องอืด-_-" เขาหัวเราะแล้วซุกหน้าเข้าอีกครั้ง ..แถมครั้งนี้จุ๊ปหนักๆที่ใต้สะดือด้วย

"จุ๊ป! ~นึกว่ามีไคล์น้อยซะอีก ^^"

"เร็วไปป่ะ เออ..ไคล์ เจแปนบอกนักบินเสี่ยงไข่ฝ่อจริงเหรอ?-_-" ไคล์เงยหน้ามองฉันแต่ไม่ตอบ เขาดึงฉันขึ้นมานอนกอดบนเตียงแทน

พอได้กอดเขาก็หอมซ้ายหอมขวา จุ๊ปจนครบ..และจบที่ริมฝีปากฉัน

จุ๊ป~

"อืม..เสี่ยง แต่ผมไม่ฝ่อนะ...ลองไหม เผื่อคืนนี้ติด^^"

"บ้า ก็..เร็วๆดิพรุ่งนี้ไปสิงคโปร์เช้า-///-" ไคล์หัวเราะแล้วเขี่ยจมูกฉันเล่น ก่อนเขาจะกระชากผ้าห่มคลุมโปงและจู่โจมถกชุดนอนฉันขึ้นทันที

มือไม้กัปตันไคล์ไม่ธรรมดา พอเขาจับขาฉันแยกออกจากกันได้ก็เริ่มลูบไล้ตามน้องสาวฉัน ก่อนจะโน้มลงประกบจูบลูบคลำ และขยี้ตุ่มกระสันฉัน..จนฉันครางอู้อี้ในลำคอ

"อื้อ~~" มือว่างๆฉันรีบจับมือเขา เพราะตอนนี้มันทรมานยิ่งกว่าการได้แผดเสียงกระเส่าออกมา ยิ่งเขาใช้ทั้งปากและมือครอบงำจุดไวต่อปรารถนา ฉันยิ่งอยากให้เขาใส่และกระแทกบั้นท้ายฉันหลายๆที

ฉันจึงรีบส่งมือเกี่ยวกางเกงนอนเขา ก่อนจะสาวแก่นกายที่แข็งแกร่งรูดเล่นขึ้นลงช้าๆ และจูบตอบเขาไปด้วย

จนตอนนี้..เสียงครางดังอู้อี้ในลำคอ ดังจนเขาถอนจูบลงไปซุกไซร้ตามซอกคอและเนินอกฉัน แล้วเมื่อฉันปล่อยแก่นกายใหญ่เป็นอิสระอีกครั้ง เขาก็รีบคว้ามันกดและดันเข้าไป...

ปึก!