Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 104

ความวุ่นวายคูณสองไปอีก ตอนนี้คุณป้าผู้โดยสารเธอเล่นลุกขึ้นราดน้ำส้มใส่หัวกวาง จนเพอร์เซอร์ต้องรีบแจ้งกัปตันอีกรอบ จนเขาออกมา

"อะไรวะเนี่ย" กัปตันเอามือเท้าสะเอวบ่นพึมพำ เขามองกวางและมองพี่ใบไม้แวบนึง..แต่ไม่พูดอะไร ก่อนจะเดินดุ่มๆไปหากวางแล้วขอโทษผู้โดยสาร พร้อมกับยื่นข้อเสนอให้อย่างสมเหตุสมผล จนคุณป้าผู้โดยสารคนนั้นเธอยอมนั่งลง

กวางที่ยืนอยู่เธอเม้มปากกัดฟัน..ก่อนจะปาดน้ำส้มที่หน้าแล้วเดินดุ่มๆไปห้องน้ำท้ายเครื่อง จนกัปตันต้นไม้เขาหมุนตัวเดินกลับ..และหยุดยืนตรงหน้าฉัน

"อย่าให้คนบางคนแถวนี้ก่อเรื่องอีก-_-" เขาพูดเสียงเข้มเหมือนจงใจให้ใครได้ยิน เหอะ! แต่ฉันไม่สนใจ..ตอบเขาไปเบาๆผ่านๆ แถมไม่มองหน้าด้วย

"ก็สมควร" แน่นอน..พอพี่ใบไม้ได้ยิน พี่เขาก็ยิ้มที่มุมปากแล้วยกนิ้วโป้งให้ฉัน จนกัปตันไคล์ที่นั่งเงียบข้างๆ เขามองแฟนแวบนึงแล้วถอนหายใจ

เมื่อฉันกลับมาครัวหน้า..ฉันก็แอบได้ยินเพอร์เซอร์พูดว่ากวางน่าจะโดนพักงานชั่วคราว แต่ยังไม่ยืนยันร้อยเปอร์เซ็นต์แค่เดาๆกันเล่น จนอยู่ๆผู้ช่วยนักบินเขาออกมาเข้าห้องน้ำ..แล้วสั่งให้ฉันไปนั่งคอกพิตเป็นเพื่อนกัปตันในห้องแทน

ฉันเข้ามานั่งเงียบๆไม่ได้พูดอะไร..ตอนนี้อากาศข้างนอกดีแต่รู้สึกเวียนหัวแปลกๆ จนอยู่ๆกัปตันต้นไม้ถามขึ้น

"ฉันถามตรงๆ...เจ๊ใบทำใช่ไหม"

"ไม่ใช่ กวางสะดุดขาตัวเองค่ะ"

"เจแปน..ฉันไม่โอเคนะที่เธอรวมหัวกับพี่สาวฉันทำแบบนี้ กรุณาแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว ถ้าเรื่องสาวมาถึงเธอโอกาสที่จะขึ้น BC ไม่มีแน่ อยากเล่นอะไรลงไปเล่นข้างล่าง!"

เขาขึ้นเสียงใส่..จนฉันนั่งเงียบไม่ตอบ ที่เขาพูดมันก็ถูก..แต่ฉันฟังแล้วรู้สึกหงุดหงิดยังไงไม่รู้ เลยไม่ขอตอบอะไรไป ยิ่งเรากำลังบินอยู่บนท้องฟ้า..ฉันยิ่งไม่อยากทะเลาะกับเขา

"......"

"ฉันเตือนเพราะหวังดี เธอ...ก็อย่าหักแต้มความดีฉันล่ะ" คำหลังๆเขาพูดเบาลง..แล้วหันมามองฉัน แต่ฉันไม่สบตา..ฉันนั่งก้มหน้าถอนหายใจอยู่สักพัก ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้น..และเดินออกไปดึงเก้าอี้นั่งข้างนอก

ฉันนั่งมองพี่ใบไม้กับกัปตันไคล์แวบนึงแล้วถอนหายใจ เพราะทั้งสองคนเงียบแปลกๆ จนกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น จึงตัดสินใจลุกเดินไปสืบๆว่าแอร์ข้างหลังพูดอะไร

พอเดินมาถึงก็เห็นกวางนั่งร้องไห้สะอื้น ฮึกๆ อยู่กับแอร์สองคน ผมเผ้าดูเหนอะหนะท่าทางจะเหนียวน่าดู

"คราวหลังก็เดินระวังๆนะกวาง มันเป็นอุบัติเหตุ "

"ไม่ใช่หรอก เราสะดุดขาหรือสายอะไรไม่รู้ เหมือนมีคนแกล้งเรา " ฉันทำเนียน..เดินไปหยิบของช้าๆ เพื่อถ่วงเวลาฟังต่อ

"ใครจะแกล้งล่ะ..." แอร์คนอื่นรีบถาม

"ใช่ใครจะแกล้ง เราเห็นกวางสะดุดสายกระเป๋านะ..น่าจะเป็นอุบัติเหตุนั่นแหละ"

"ก็กระเป๋าใบนั้นเป็นของแฟนกัปตันไคล์ เราโดนแกล้ง และเจแปก็น่าจะรู้จักผู้หญิงคนนั้น ฮึกๆ" ฉันหันขวับไปมองกวาง เมื่ออยู่ๆเธอพูดถึงฉันขึ้นมา

"ใช่ฉันรู้จัก ว่าแต่กวางไปทำอะไรให้พี่เขาล่ะ..ถึงคิดว่าโดนแกล้ง^^" กวางเงียบแล้วเบือนหน้าหนี ทำแอร์สองคนที่ยืนอยู่มองหน้าฉันทันที แถมมองด้วยความสงสัยด้วย

ฉันเองเพิ่งโดนเอ็ดมาหมาดๆ ก็อารมณ์ขุ่นเหมือนกันนะ ยิ่งบ้าๆบอๆเมนส์จะมาอยู่ด้วย

"ทำอะไรเหรอกวาง? บริการไม่ดีเหรอ?" แอร์สองคนถาม แต่ถามเหมือนจะจับผิดกวางยังไงไม่รู้ ฉันที่ยืนอยู่จึงเดินกอดอกไปใกล้ๆ

"กวาง..คิดจะทำอะไรหยุดเถอะนะ ต่อไปจะได้ไม่ต้องหวาดระแวงว่าใครเขาจะแกล้งอีก แฟนกัปตันไคล์น่ะ..เป็นพี่สาวแท้ๆกัปตันต้นไม้ด้วย ไม่ดีนะถ้าเธอใส่ร้ายพี่เขา^^"

กวางเงยหน้าขึ้นมามองฉันตาแดงก่ำ มือที่วางบนตักก็กำแน่น แต่ฉันไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอต่อแล้ว รีบเดินกลับไปนั่งที่ เพราะเครื่องก็เริ่มโคลงเคลงจนเริ่มเวียนหัว

จนชั่วโมงกว่าๆกัปตันก็ประกาศลดระดับ เขาสั่งให้ลูกเรือเคลียร์ของและผู้โดยสารให้เรียบร้อย ฉันฝืนสุดๆที่จะเดินก้มๆเงยๆ ผายมือให้ผู้โดยสารคนนู้นคนนี้ปรับเก้าอี้ และเปิดม่านหน้าต่าง

จนไม่นานกัปตันต้นไม้เขาก็เอาเครื่องลง..ฉันที่นั่งตรงข้าม เห็นพี่ใบไม้รีบจับมือกัปตันไคล์หลับตาปี๋ แต่กัปตันไคล์เขาไม่ยิ้มไม่พูดเลยอะไรเลย เขาเงียบกริบ ไม่เหมือนกับตอนเครื่องขึ้น..ที่อารมณ์ดีมาก