Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 109

ผมกำมือถือแน่นมาก ไอ้ไคล์ก็เหมือนกัน... ตอนนี้เรายืนอยู่ทางเดินโรงแรมห้าดาวประเทศสิงคโปร์ ที่ไฟแม่งสลัวๆเหมาะกับการฆ่าคนชะมัด

ก็อยากฆ่าจริงๆนั่นแหละ เพราะผมกับไอ้ไคล์โดนปั่นหัวเละ ผมบินกลับตีหนึ่ง..ตื่นเช้าปุ๊บตีตั๋วมาสิงคโปร์อีกรอบ เรื่องวุ่นวายทั้งหมดเป็นเพราะพี่สาวผมคนเดียว!

เจ๊ใบแม่ง..เจ้าคิดเจ้าแค้นและเจ้าแผนการ!! ชวนเจแปนก่อเรื่องทุกอย่างจนวุ่นวายไปหมด ส่วนยัยนั่นก็หัวอ่อนจริงๆ ไม่รู้รึไงว่าคนซวยสุดจะเป็นตัวเอง

"มึงจะเอาไงไอ้ไคล์ กลับเลยไหม" ผมถามไอ้ไคล์ที่ยืนถอนหายใจเป็นรอบที่ล้าน ก่อนมันจะไม่ตอบ..เดินนำผมไปอีกห้องแล้วคีย์การ์ดเปิดเข้าไป

"กลับเลยพ่องมึงสิ จะตีหนึ่งแล้ว-_-" มันพูดพร้อมกับถอดเสื้อเชิ้ตโยนไปอีกฝั่ง ก่อนจะทิ้งตัวนอนบนเตียง แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น

"เฮ้อ! กูจะทำยังไงดีวะ? ง้อยังไง? พี่มึงพอเป็นเมียแล้วแข็งแกร่งชะมัด" ไอ้ไคล์บ่นพึมพัม มันพลาดแล้วที่คบกับพี่สาวผม

"บีบคอทิ้งเลย รำคาญ" ผมพูดเล่นๆแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาบ้าง ที่จริง..มันไม่มีใครมีปัญหาเลยเว้ยนอกจากแฟนพวกเรา ผมนั่งดูกล้องอยู่ในห้องนักบินผมเห็นทุกอย่างตั้งแต่เริ่มจนฉากสุดท้าย เรื่องกวางนิสัยเป็นไงผมก็รู้ ไอ้ไคล์ก็รู้!..มันถึงไม่เข้าใกล้

แต่พี่สาวผมน่ะ หวงแฟนยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ เรื่องมันถึงวุ่นวายแบบนี้

และที่ผมกับไอ้ไคล์หายไป เราช่วยเคลียร์ทุกอย่างให้ ทั้งเรื่องกวางทั้งเรื่องผู้โดยสารที่เดือดร้อน บางคนเขาไม่ยอมจะเรียกร้องให้สายการบินชดเชย อยากอัพเกรดที่นั่งอยากบินฟรีสารพัด ซึ่งมันจะทำให้กวางโดนเรียกสอบ และแน่นอน..ใครก็อยากเอาตัวรอด กวางต้องบอกว่าถูกแกล้งชัวร์!

พี่สาวผมไม่เท่าไหร่หรอก แต่เจแปนที่เห็นดีเห็นงามออกหน้าออกตาโดนแน่!! ผมเลยต้องยอมขอโทษกวางและตกลงดีกับเธอดีๆ

ย้อนกลับไปตอนนั้นที่สนามบิน ที่ผมกับไอ้ไคล์พยายามตกลงกับกวาง

"เป็นไงบ้างล่ะ?-_-" เมื่อผมพากวางไปคุยดีๆ ไอ้ไคล์ก็ถามกวางเสียงตึงและต่ำ จนกวางที่ยืนตัวสั่นข้างๆผม เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองมัน ตอนนี้เสื้อผ้าหน้าผมเธอเปียกไปด้วยน้ำผลไม้กล่อง ที่ผมเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ เพราะนอกจากจะล้มและอาย หนักสุดก็คงเจ็บใจที่ผู้โดยสารสาดน้ำส้มใส่

"เจ็บและอายมากค่ะ แถมตอนนี้กวางเจ็บเข่าด้วย" ไอ้ไคล์ถอนหายใจเฮือกนึง...แล้วหันไปมองพี่สาวผม ก่อนมันจะหันกลับ..ล้วงกระเป๋ามองตรงไปที่เข่ากวาง ด้วยสายตาอ่อนลง

"ขอโทษแทนแฟนฉันด้วย เธอไปหาหมอเอ็กซเรย์นะ..ค่าใช้จ่ายยังไงฉันจัดการเอง" กวางเม้มปากสนิท พร้อมกับปล่อยน้ำตาออกมาเป็นสาย

"ฮือๆ ถ้าโดนสอบโดนพักงาน กวางจะบอกว่าโดนแกล้งค่ะ เรื่องนี้กวางไม่ผิดนะคะ คนที่ผิดคือเจแปนที่รู้เห็นกับแฟนกัปตันไคล์ทำร้ายกวาง"

ทำร้าย? ใช้คำนี้เลยเหรอวะ! พอไอ้ไคล์ได้ยินมันก็มองหน้าผมแล้วขยิบตาให้ ก่อนมันจะทำอะไรบางอย่างที่ผมพอเข้าใจ มันตบไหล่กวางเบาๆปลอบ

"เอาน่า แค่บอกว่าเป็นอุบัติเหตุเรื่องก็จบแล้ว อาจจะโดนแค่ตักเตือน" ผมพยักหน้าเห็นด้วยทันที แต่กวางดูท่าจะไม่ยอม

"งั้นคนผิดก็ลอยนวลสิคะ บนเครื่องมีกล้องนะ กวางโดนแกล้งกวางมีหลักฐาน ฮึกๆ กวางเจ็บและอายมาก ถ้าบอกว่าเป็นอุบัติเหตุก็คือกวางผิดคนเดียว ผิดที่ไม่ระวัง ประมาทจนทำให้ผู้โดยสารเดือดร้อน"

ผมกับไอ้ไคล์มองหน้ากันอีกรอบ มองจนไม่รู้จะมองยังไงแล้ว เพราะแม่งตันจริงๆ..ถ้ากวางบอกว่าโดนแกล้งและโชว์หลักฐาน เจแปนที่รู้เห็นทุกอย่างโดนพักงานหรือไม่ก็โดนไล่ออก ถึงจะไม่ใช่คนลงมือแต่ผมที่ดูกล้องในห้อง ผมเห็นสีหน้าท่าทางที่แสดงออกชัดเจน

ซึ่งผมไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นแน่ เธอกำลังจะได้ขึ้น BC อยู่แล้ว ผมทุ่มเทบอกเพื่อนนักบินทุกคน..ใครบินด้วย..ก็ช่วยกูหน่อย เพราะการแอบช่วยแฟนลับๆของนักบินที่แอบคบแอร์..มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว สำเร็จและถึงเวลาเมื่อไหร่ ค่อยเปิดตัวไปเนียนๆ

และผมก็หวังว่าเจแปน เธอจะให้แต้มความดีบ้าง

"เอางี้..เธอจะให้รับผิดชอบยังไง" ผมตัดสินใจถามตรงๆเพราะอยากจบเรื่องนี้สักที

"ไว้กวางจะบอกนะคะ กวางเจ็บ...อยากพัก" กวางตอบผมแต่ตามองไอ้ไคล์ตาละห้อย ไว้จะบอกที่ว่า..ต้องการยืดเยื้อถ่วงเวลา ให้เราเป็นเบี้ยล่างนานๆด้วยการถือไพ่เหนือกว่า ทำไมผมจะไม่รู้

เพราะเรื่องนี้ผมถนัดและทำบ่อย ส่วนไอ้ไคล์ผมคิดว่ามันตามทันแน่นอน

"บอกตอนนี้ล่ะ ถ้ายิ่งนานแฟนฉันยิ่งมีปัญหา เธอจะโดนอะไรอีกฉันไม่รู้ด้วยนะ " นั่นไง! ไอ้ไคล์เริ่มหงุดหงิดแล้ว ผมที่ยืนฟังเห็นกวางหน้าถอดสี..จึงรีบเสนอทางออกทันที

"สามแสนค่าทำขวัญ จบๆ"

กวางไม่ทันตอบตกลง... เมื่อเธอเห็นพี่สาวผมเดินมา เธอก็รีบดึงแขนผมกับไอ้ไคล์ไปบังทันที จนเรื่องมันวุ่นวายกว่าเดิมอีก เจ๊ใบกระชากผมกวาง ส่วนเจแปนก็ด่ากวางเรื่องไอ้ไคล์ สองคนนั้นก่อเรื่องซ้ำ! ทั้งที่ผมกำลังตกลงกันดีๆ และกวางกำลังจะยอม!!

พวกผมจึงต้องรีบเซฟกวางไว้ก่อน..เพื่อไม่ให้เธอโดนอะไรไปมากกว่านี้ จนสองคนนั้นโกรธมาก...รีบเดินหนีขึ้นแท็กซี่ไป

กวางที่โดนทำร้ายจนผมเผ้ายุ่งเหยิง แน่นอนเธอไม่ยอม เธอร้องไห้บ่นเจ็บและให้พวกผมรับผิดชอบ เออ..จากที่ถือไพ่เหนือกว่าอยู่แล้ว ตอนนี้แม่งโคตรเหนือเลย!