Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 129

"ขอบคุณนะคะ พี่เวียร์พี่ไทม์.." ฉันยกมือไหว้ขอบคุณพี่ๆครั้งที่ร้อย เมื่อพี่เวียร์กับพี่ไทม์จัดการส่ง CEO เข้าไปข้างใน

ที่จริงมันไม่ได้ยุ่งยากซับซ้อนอะไรเลย เพราะเท่าที่เห็น...คุณเต้ก็รู้จักกับพี่เวียร์เป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว ฉันเห็นพี่เวียร์คุยกับคุณเต้ไม่ถึงสองนาทีด้วยซ้ำ คุณเต้ก็รีบรับปากเออๆ..แล้วรีบตรงเข้าไปทันที

"ไม่เป็นไร...มีอะไรให้ช่วยบอกได้ น้องสาวปลายฟ้าก็เหมือนน้องสาวพี่-_-"

พะ..พี่เวียร์ ถ้าไม่อยากเป็นน้องสาวจะบาปไหม!-//-

"แค่นี้ก็เกรงใจพี่เวียร์มากแล้วค่ะ.." ฉันยิ้มนิดๆให้พี่เวียร์ จนพี่เขาเอามือใหญ่ๆมาวางบนหัวฉัน!!!

"ไม่ต้องคิดมาก-_-" ไม่คิดมาก แต่กูตายไปแล้ว

"ใช่อย่าคิดมาก..เรื่องแค่นี้ บัตรทองอนันธาราที่พี่ให้ใช้รึยัง? มันมีอายุนะ รีบๆใช้ล่ะ..^^" พอพี่เวียร์เอามือออกปุ๊บ พี่ไทม์ก็วางมือบนหัวฉันอีกคน...ให้ตายเถอะกูจะไม่สระผม!-////-

"ค่ะ..จะรีบใช้ ขอบคุณมากๆค่ะ-///-"

"ครับพวกพี่มีธุระ กลับแล้วนะ ฝากลาและแสดงความยินดีกับน้องเจแปนด้วย^^" แล้วพี่ไทม์ก็โบกมือบ้ายบายฉัน ส่วนพี่เวียร์เขาแค่พยักหน้าเบาๆส่งมา

จนสักพักเจแปนเดินออกมาจากห้องนั้น เธอเดินงงๆมึนๆ บ้างก็มองเข้าไปข้างใน..บ้างก็มองหน้าฉัน

"เป็นอะไร?" ฉันยืนกอดอกถาม เห็นท่าทางซื่อบื้อๆของยัยนี่แล้วอยากขำให้ฟันร่วง

"อยู่ๆก็ได้ขึ้น First clss ค่ะ งงค่ะ งงมากๆ เอ้อพี่ใบไม้กวางโดนไล่ออกด้วยนะคะ..โดนไล่ออกแบบงงๆไปอีก"

ฉันไม่ตอบ ยิ้มที่มุมปากแล้วเดินนำเจแปนไปที่รถ ก่อนขึ้นมา..ฉันจะเล่าว่าทั้งหมดทั้งมวลมันเป็นผลงานใคร พอเจแปนรู้เธอก็ตกใจใหญ่ อยากจะขอบคุณพี่เวียร์กับพี่ไทม์มาก เอาแต่ถามหาพี่ๆเขาจนฉันอธิบายไม่ทัน

"พี่เวียร์กับพี่ไทม์เท่จัง ไม่อยากจะเชื่อเลยนะคะ ว่ากวางจะซวยสองต่อ โดนกัปตันไคล์เล่นงาน แถมโดนพี่ใบไม้เล่นงานอีก^^"

ฉันที่กำลังออกรถ รีบถอยกลับเข้าซองจอดใหม่ ก่อนจะดึงเบรคมือขึ้น กึก! แล้วหันไปมองหน้าเจแปนทันที

"ไคล์จัดการอะไร?-_-"

"อะ..อ้าว กัปตันต้นไม้ยังไม่บอกเหรอคะ? ว่าที่กวางโดนตบน่ะ...เป็นแผนกัปตันไคล์ค่ะ กัปตันไคล์ไปหาคลิปกวางโม๊ก..เอ่อ โม๊กแบบนั้นน่ะค่ะส่งให้แฟนกวาง กวางก็เลยโดนแฟนตบเหมือนในคลิป"

แฟนฉันทำอะไรไม่ปรึกษาเลย..แต่ทำดีจนอยากให้รางวัล กลับมานะฉันจะดมไข่ฟอดใหญ่ๆ ว่าแต่..โม๊กที่เจแปนพูดถึงมันแปลว่าอะไรวะ?!-_-

"โม๊ก? คืออะไร" ฉันทวนถามสงสัย พร้อมกับขมวดคิ้วงงๆ อะไรคือโม๊กวะ กูเรียนมากี่ปีโตจนป่านนี้..ครูไม่เคยสอน พ่อแม่ก็ไม่เคยสอน

"พี่ใบไม้..ไม่รู้จักคำนี้เหรอคะ? -//-" ฉันส่ายหน้าเบาๆ ในหัวก็คิดตามไปด้วย จนเจแปนเธอหันมาหาฉันเต็มตัว...แล้วชี้นิ้วชี้ขึ้นมา

"นี่ค่ะ..สมมุติว่านิ้วชี้เป็นอวัยวะเพศชาย แล้วก็..กินมันน่ะค่ะ กินแบบ...เอ่อ-///-" เฮ้ย! ฉันรีบพยักหน้าตามแล้วปัดมือให้เจแปนหยุดสาธิตเรื่องติดเรทนั่น!! จนคนที่หน้าแดงแปร๊ดยิ้มออกมาอย่างอายๆ

"ดีจัง ไม่ต้องสาธิตเยอะ พี่ใบไม้ก็เข้าใจ^///^" ฉันออกรถแล้วหันไปมองว่าที่น้องสะใภ้อย่างเอ็นดู กูจะด่ากูก็สงสาร ได้แต่ถอนหายใจใส่นางและส่ายหน้าเบาๆเท่านั้น

"เฮ้อ..นี่ไม่เยอะเหรอ? แต่ก็ดี..ดีกว่าเธอไปลากผู้ชายแถวนี้มาอมให้ฉันดู-.,-"

"ของแบบนี้ใครจะอมสุ่มสี่สุ่มห้าล่ะคะ ^^" ฉันถึงกลับเบรครถเพื่อหยุดขำ ถ้าผูกเจแปนกับทิชาคู่กัน มีหวังโลกวินาฎแน่!

"ฮ่าๆ เธอนี่ไม่เหมาะกับคนเลวๆอย่างอีไม้ ว่าแต่..จะให้ฉันส่งที่ไหน?"

"อืม..คอนโดเจแปนก็ได้ค่ะ จะไปดูไทเปหน่อย..จะไปบอกข่าวดีเรื่องไอ้ตัวเล็กกับน้องด้วย^^"

พูดถึงน้องสาวเจแปน ฉันก็ลืมไปเลยว่ะ..ว่านางป่วย หมอฮาวายก็หายหัว ที่นึกถึงเนี่ยฉันไม่ได้คิดถึงเขานะเว้ย..แค่คิดว่าหมอฮาวายเขาคงวุ่นกับการรักษาน้อง

"น้องเธอโอเครึยัง?-_-" ฉันถามเรียบๆ

"โอเคขึ้นมากค่ะ...ต้องขอบคุณพี่ใบไม้เลยนะคะเนี่ย ที่ช่วยเจแปนให้เจอพี่ฮาวาย ^^"

"ไม่เป็นไร..โอเคขึ้นก็ดี แต่ถ้ายังไม่หายดีก็ระวังตัวด้วยล่ะ ถ้าโดนถ่ายคลิปเหมือนคราวที่แล้วไม่คุ้ม..."

"คลิป! พี่ใบไม้คะ..เจแปนมีคลิปที่ไทเปใส่ชุดแอร์ทำแบบนั้นกับ..เอ่อเชนด้วยค่ะ จำได้ไหมคะที่เจแปนเคยเล่า คือเราจะทำลายยังไงดีคะ? ตายๆเกือบลืมไปเลย..หาแปปนะคะ" แล้วเจแปนก็ลุกลี้ลุกลนเปิดกระเป๋าตังค์ หยิบเมมโมรีการ์ดเล็กๆนั้นขึ้นมา