Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 128

พี่ราตรีกับพิมพาเดินถือแก้วสตาบัคหัวเราะคิกคักเข้ามา แต่พอหันมาเห็นหน้าพี่เวียร์..พวกเธอก็หยุดนิ่ง..และมองหน้ากัน

"คุณสองคน..คือคณะกรรมการสอบวินัย?-_-"

"ใช่ค่ะ..มีธุระอะไรรึป่าวคะ?"

"สอบวินัยพนักงานเสร็จ สอบวินัยตัวเองด้วยนะ ผมอยากรู้..ว่าพวกคุณบอกเหตุผลที่เข้างานสายแบบนี้ยังไง? ..เหตุผลดีๆที่มันนอกเหนือจากแก้วสตาบัคที่พวกคุณถือ-_-"

ทุกคนเงียบกริบ แม้กระทั่งเสียงหายใจก็ยังไม่ได้ยิน ..พนักงานทุกคนในชั้นนี้ มองมาที่ฉันสลับกับพี่เวียร์ด้วยความสงสัย ว่าคนหล่อๆที่ยืนเอามือล้วงกระเป๋าตำหนิอยู่น่ะเป็นใครเขามากับฉันรึป่าว

ใช่..มากับฉัน ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง..ถ้าต่อไปฉันต้องเข้าสอบกับคณะกรรมการที่มีพี่ราตรีกับพี่พิมพา พี่เขาจะเคืองพี่เวียร์..ถึงขั้นหันมาแกล้งฉันรึป่าว?TT

"พี่ใบไม้คะ..คือ" พี่ใบไม้ยกมือห้ามฉัน แล้วพยักหน้าเบาๆ..โดยที่สายตายังคงจับจ้องไปที่พี่เวียร์ ที่ตอนนี้เขากำลังรอคำตอบจากพี่ๆคณะกรรมการอยู่

"พอดีรถติดค่ะ ไม่ทราบว่าคุณมาติดต่ออะไรคะ?^^"

พี่เวียร์ไม่ตอบหันมามองฉันแล้วพยักหน้าเรียก จนฉันต้องรีบลุกขึ้นยืน แล้วเดินกล้าๆกลัวๆไปยืนข้างๆพี่เขา และพี่ไทม์..ก็ลุกขึ้นเดินตามหลังมาสมทบอีกคน

พี่เวียร์ ฉัน พี่ไทม์....นี่ฉันโดนขนาบข้างเลยเหรอ?!!TOT ฉันอยากจะร้องไห้ คือฉัน..ไม่กล้าขยับตัวเลย กลัวแขนจะไปโดนพี่ๆเขา

"วันนี้คุณนัดสอบวินัยแอร์โฮสเตสกี่โมง?" เจอพี่เวียร์ถามคำถามนี้ พี่ราตรีกับพี่พิมพาก็มองหน้าฉันทันที

"บ่ายโมงตรงค่ะ^^"

"คุณมาช้าสามสิบนาที เกินเวลาพักเที่ยง...ซึ่งคุณบอกว่ารถติด และคุณมีเหตุผลอะไรที่ต้องออกไปพักเที่ยงไกลๆในเมื่อคุณรู้ว่า คุณ...มีเวลาแค่หนึ่งชั่วโมง-_-"

พี่ไทม์เอามือล้วงกระเป๋า...ทั้งยิ้มและหัวเราะ เมื่อเห็นพี่ๆคณะกรรมการทั้งสองอ้าปากค้าง ไม่ใช่แค่พี่คณะกรรมการหรอก ฉันก็ด้วย!..

"คือ..คุณมาติดต่อธุระกับดิฉันเหรอคะ? เกี่ยวอะไรกับการสอบวินัยแอร์โฮสเตส คือ..ดิฉันไม่เข้าใจ"

"ไม่ว่าผมหรือใครมาติดต่อธุระกับคุณ คุณก็ไม่ควรปล่อยให้คุณอื่นรอ โดยการใช้เวลางาน..ออกไปขับรถซื้อกาแฟสตาบัคข้างนอก-_- "

"เทคโอเวอร์สายการบินนี้เลยเพื่อน พ่อมึงรวย^^" พี่ไทม์พูดตลกๆขำๆ แต่ทำพี่ราตรีกับพี่พิมพามองหน้ากันตกใจ แต่พอหันกลับมาเจอสายตานิ่งๆเรียบๆของพี่เวียร์เข้าให้ พวกเธอก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ

เพราะพูดแค่นี้ก็น่าจะรู้..ว่าคนที่ตำหนิอยู่ ไม่ธรรมดา

"ถ้าเทคโอเวอร์ได้พนักงานแบบนี้ กูจะไล่ออกให้หมด-_-"

ได้ยินแบบนั้น..พนักงานคนอื่นที่หยุดมอง ก็รีบหันไปตั้งใจทำงานทันที ก่อนที่พี่ราตรีกับพี่พิมพาเธอจะก้มหน้าลง และรีบดึงมือฉันเดินตามเข้าไป

"ขอโทษที่ช้าค่ะ เธอมานี่..." ฉันที่ถูกดึง..หันกลับไปมองพี่ไทม์กับพี่เวียร์ตาละห้อย มันจะแย่กว่าเดิมไหม!? หวังว่าสองคนนี้ที่กึ่งดึงกึ่งลากฉัน เธอจะไม่ลงทุกอย่างที่ฉันนะ!TT

"นั่งสิ" ฉันนั่งลงที่เก้าอี้เดี่ยว ต่อหน้าคณะกรรมการสอบวินัยสี่คน ความรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกสัมภาษณ์งาน และสายตาที่มองมานั้นก็จับผิดฉันเหลือเกิน

เมื่อทุกอย่างพร้อมฉันยกมือไหว้เสร็จสรรพ..คณะกรรมการผู้ชายคนนึงเขาก็เปิดเรื่อง โดยการเปิดคลิปวีดีโอจากกล้องวงจรปิดในเครื่อง ให้เราทุกคนดู

ในคลิปมันมีฉากที่ฉันยิ้มให้กับพี่ใบไม้ เราพยักหน้าให้กัน ฉันหยิบกระเป๋าคืน จวบจนถึงยิ้มสะใจ...ทุกๆอย่างมันตัดรวบๆเหมือนจงใจให้เห็นแค่ฉันคนเดียว

"วันนั้นเกิดอะไรขึ้น?" พี่ราตรีถามเสียงเข้ม

"กวางสะดุดสายกระเป๋าผู้โดยสารล้มค่ะ...ดิฉันเข้าไปช่วยพยุงเธอ และหยิบกระเป๋าคืนผู้โดยสาร^^"

"คุณรู้จัก..หรือสนิทสนมกับผู้โดยสารคนนี้ไหม?" คณะกรรมการกลอภาพไปหยุดที่หน้าพี่ใบไม้ จนฉันหันไปดูแวบนึง แล้วยิ้มออกมา

"รู้จัก และสนิทในระดับนึงค่ะ^^"

"วันนั้นคุณมีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน..และใช้ผู้โดยสารคนนี้กลั่นแกล้งผู้ร่วมงานรึป่าว?"

ฉันเบิกตากว้าง เดี๋ยวนะ..ถ้ากรรมการถามแบบนี้ แสดงว่ากวาง..เธอบอกว่าฉันใช้พี่ใบไม้ทำน่ะสิ เพราะเรื่องนี้สายการบินเอาเรื่องพี่ใบไม้โดยตรงไม่ได้ กวางจึงโยนความผิดทุกอย่างมาให้ฉันแทน?! เลวมาก!