Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 139

"พี่ใบไม้คะ..เขาอยู่เยาวราชกัน" ฉันเลื่อนฟีดเฟสบุ๊คผ่านๆก็เห็นกัปตันต้นไม้ลงรูปพร้อมแคปชั่น เขาใส่อิโมติคอนธงชาติญี่ปุ่นกับเกาหลี แถมในรูปยังมีผู้ชายอีกสองคน..ก็คือเชนกับกัปตันไคล์ กำลังเดินบนถนนย่านเยาวราช

"เฟสบุ๊คอิไม้ใช่ไหม? ถ้าร้านค้าแถวเยาวราชเลิกขาย อิไม้มันคงผูกคอตาย-_-"

"กัปตันติดเยาวราชมากเลยเหรอคะ?" ฉันถามพร้อมกับกดไลท์รูปเขา

"ไม่ใช่ติด..แต่มันบ้า ตอนเด็กๆต้องกินทุกวัน" พี่ใบไม้ตอบเสร็จก็วางโทรศัพท์ไว้ใต้หมอน ก่อนจะหันตะแคงมาหาฉัน ตอนนี้เรากำลังจะนอนกันแล้ว เพราะพรุ่งนี้เช้าฉันต้องไปแจ้งพักงาน ส่วนพี่ใบไม้ก็บอกกับฉันว่า...พี่เขามีธุระเรื่องการ์ดงานแต่งอะไรสักอย่างของพี่ปลายฟ้า

แล้วอยู่ๆพี่ใบไม้ก็พูดขึ้นมา..

"บอกตรงๆนะเจแปน ฉันเริ่มปลงกับผัว..ตอนนี้บอกเลยว่ามีก็ได้ ไม่มีก็ได้-_-" ฉันละสายตาจากจอเหล่มองพี่ใบไม้

"ไม่เอาสิคะ กัปตันไคล์น่ารักน๊าา..."

"ก็น่ารัก..แต่พอมีลูกในท้อง ฉันโฟกัสที่ลูกมากกว่า เธอไม่คิดเหมือนฉันเหรอ? แบบ..อยู่ๆสัญชาตญาณความเป็นแม่ก็มา ไม่อยากสนใจอะไรนอกจากลูก-_-"

แล้วพี่ใบไม้ก็หันกลับไปนอนปกติ นอนลูบท้องตัวเองช้าๆและมองเพดานไปด้วย แต่ทำไมฉันไม่รู้สึกแบบนั้น..ไม่รู้สึกมีความอ่อนโยนหรือมีสัญชาตญาณอะไรเลย มีแต่อารมณ์โมโหง่ายและอยากเอาชนะ

"อารมณ์ผู้หญิงเซนซิทีฟแบบนี้..ลูกสาวรึป่าวคะ^^"

"น่าจะใช่...ฉันปิดไฟแล้วนะ ง่วง" ปิ๊บ! ทันทีที่พี่ใบไม้กดปิดโคมไฟ เสียงกริ๊งของกริ่งหน้าห้อง..ก็ดังขึ้นมา

จนพี่ใบไม้ต้องรีบกดเปิดไฟอีกครั้ง และเมื่อไฟสีส้มในห้องส่องแสงสว่าง..เราก็มองหน้ากันอย่างชั่งใจ ใช่เรารู้ว่าใครมา..และเสียงกริ่งนั่นก็ดังถี่เหลือเกิน กดถี่ๆกริ๊งๆเหมือนคนไม่มีมารยาท

"สองตัวนั่นแน่ๆ-_-"พี่ใบไม้รีบสบัดผ้าห่มลุกขึ้นหยิบเสื้อคลุม ก่อนจะสวมมันและผูกหลวมๆเดินออกไปจากห้องนอน ฉันจึงลุกขึ้นตาม..แล้วเดินไปแง้มประตูห้อง...ยืนแอบมองอยู่สักพัก จนเห็นกัปตันไคล์และกัปตันต้นไม้ดันประตูเปิดเข้ามา

"ทำไมนอนเร็วล่ะโบอิ้ง น้ำผลไม้ไหมครับ^^?" กัปตันไคล์ยกถุงใสๆที่มีขวดน้ำผลไม้ขึ้นโชว์ แถมยังยิ้มน้อยๆ..ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆคนที่ยืนกอดอกหน้าบึ้งตึง

"ฉันแปรงฟันแล้ว อิไม้นั่นแกซื้ออะไรมาเยอะแยะมาถมตัวเองรึไง-_-!" กัปตันต้นไม้ไม่ตอบคำถาม เขามองซ้ายมองขวา..จนหยุดมองมาที่ห้องนอน และจ๊ะเอ๋กับฉัน

"เจแปนหิวรึป่าว? มีของกินที่เยาวราชที่เธอชอบด้วย ออกมาสิ"

ฉันเดินช้าๆออกไปมองถุงใสๆ...ที่มีของกินหกเจ็ดถุงในมือเขา ให้ตายเถอะ..กินหมดนี่ฉันคงพุงแตก

"ไม่ค่อยหิวค่ะ กัปตันกินเถอะ" เขาไม่ตอบเดินมาจับมือฉันดึงตรงไปที่ครัว ก่อนจะรีบหยิบจานหยิบช้อนแกะทุกอย่างเทๆ ทำอย่างกับตัวเองเป็นเจ้าของห้อง

หมึกย่างอีกแล้ว บะหมี่อีกแล้ว ผัดฉ่าปลาเส้นอีกแล้ว โอ้ยเยอะมาก!!

เยอะจนพี่ใบไม้กับกัปตันไคล์เดินมาส่องดู..แล้วทำหน้าเหยเก

"เหม็นๆทั้งนั้นเลย โบอิ้งกินน้ำผลไม้นะ..เราสายเฮลตี้^^"

พี่ใบไม้พยักหน้า ก่อนจะรับน้ำผลไม้จากมือกัปตันไคล์ไปดูด ส่วนกัปตันตันไม้เขาก็ยังวุ่นอยู่กับจานของกินต่างๆที่เขาแกะนั่นแหละ

"ปล่อยให้พวกนี้กินกัน เอ้ย..กินข้าว เราลงไปอยู่ห้องเราดีกว่า?^^" พี่ใบไม้กลอกตามองบนเมื่อถูกชวน ..ก่อนจะหันไปมองคนข้างๆทันที เพราะอยู่ๆเขาก็หยิบตลับยาหม่องออกมาจากกระเป๋าเสื้อ

"อะไรไคล์?-_-"

"ไปทายากัน^^" ชวนไปทายาได้น่ารักชะมัด

"เดี๋ยว! อย่าเพิ่งไป..คุยกันก่อน เดี๋ยวโวยวายทีหลังอีก-_-" เราทุกคนมองกัปตันต้นไม้เป็นตาเดียว ที่อยู่ๆก็พูดขึ้นเสียงดัง และกวักมือสั่งให้นั่ง

"มีอะไร? ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ ฉันจะสาดของกินพวกนี้ล่ะใส่หน้าแก-_-" พี่ใบไม้พูดหงุดหงิดตาปรือๆสงสัยจะง่วงเต็มที่ แต่ก็ยอมเลื่อนเก้าอี้นั่งข้างๆกัปตันไคล์ จนสุดท้าย...ถูกกัปตันไคล์โน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆและกระซิบว่า....

"วันนี้เราไปเจอแฟนกวางมา^^"