Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 140

"เรียกทำไมคะ..?"ฉันถามกลับเรียบๆ จนคนข้างๆเงียบกริบ..แล้วก้มกินข้าวต่อ จนพี่ใบไม้พูดขึ้นมาว่า

"เดี๋ยวจะหาว่าเสือก..งั้นฉันเอาคลิปไปให้พี่เวียร์ดีกว่า อย่าน้อยผู้ถือหุ้นก็จัดการอะไรได้มากกว่าฉัน เจแปนไปด้วยกันนะ..ฉันจะให้ทิชาโทรนัดแต่เช้า"

"ค่ะพี่ใบไม้"

พี่ใบไม้พูดจบก็ลุกขึ้นพยักหน้ากับกัปตันไคล์ ก่อนทั้งสองจะเดินออกไปจากห้อง ทิ้งฉันไว้กับกัปตันต้นไม้สองคน

ฉันนั่งมองเขากินไปถอนหายใจไป มองสำรวจจนเห็นรอยลิ้วๆที่แขนแล้วอดสงสารไม่ได้ เขาเป็นคนขาวมากๆรอยมันจึงชัดเจนเป็นเส้นๆ ถ้าโดนน้ำเนี่ย..คงแสบน่าดู

"เจ็บไหม?" เมื่อฉันถาม...กัปตันก็วางช้อนในมือลง

"เจ็บสิ ไม่ตีกันอีกนะ..ทายาให้ด้วย เธอทำเธอต้องรับผิดชอบ"

"-_-" ฉันไม่ตอบ กอดอกมองหน้าเขา..มองนิ่งๆจนกัปตันค่อยๆหันกลับไปก้มหน้าก้มตากินต่อ ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า...

"ทาเองก็ได้ ทำไมเมียดุจังวะช่วงนี้"

"เจแปนดุ ก็เถียง..ก็ขู่กลับสิคะถนัดไม่ใช่เหรอ? จะได้โดนฟาดกับก้านมะยมและโดนประจานด้วยคลิป"

เขาเหลือบมองฉันแวบนึงแล้วถอนหายใจออกมา ฉันจึงไม่สนใจลุกขึ้นไปแปรงฟันแล้วเข้านอน จนสักพักฉันก็ต้องสะดุ้งตื่นอีก เพราะกัปตันเขากระโดดขึ้นเตียง..ฟุ๊บ และเข้ามาสวมกอดฉัน!

"เอากันไหม?" ?! อะไรเนี่ย

"ไม่เอา.."

"วันนี้เธอลงโทษฉันซะเจ็บ ฉันอยากเอาคืนบ้าง" ฉันจับมือเขาออกแล้วถอนหายใจยาวๆด้วยความรำคาญ คือฉันหงุดหงิดและง่วงมาก เขาก็ยังพยายามล้วงเข้ามาใต้สาปเสื้อและเค้นหน้าอกฉัน

"ไม่เอา อยากเล่นนมก็เล่นไปเถอะค่ะ..เจแปนง่วงพรุ่งนี้ธุระเยอะ"

ฉันพูดเสียงอู้อี้แล้วพลิกตัวนอนหันหลังให้เขา ก่อนจะผล็อยหลับไปโดยไม่รู้สึกตัว จนเช้าฉันตื่นมาลูบแขนสองข้าง..และบิดขี้เกียจซ้ายทีขวาที ก่อนที่จะเปิดตาหนักๆขยี้แล้วก้มดูตัวเอง

o.Oให้ตาย!!ฉันไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลย!! กัปตันก็ด้วย!!! บ้า! เขาลักหลับฉันโดยที่ฉันไม่รู้สึกตัวเลยเหรอ?

"กัปตัน! ทำอะไรเจแปน?!" ฉันถามเสียงดัง

"ลักหลับ" เขาตอบเสียงอู้อี้แล้วดึงผ้าห่มปิดตัว จนฉันต้องรีบลุกขึ้น เดินไปหยิบเสื้อผ้ากอดแนบอก..ตรงไปอาบน้ำ

พอออกมากัปตันเขาก็ยังนอนอยู่ ไอ้ที่บอกว่าลักหลับฉัน..ฉันยังงงอยู่เลย เขาทำยังไง?! ทำไมเขาถึงนอนตื่นสายอย่างกับคนอดหลับอดนอนมาทั้งคืนแบบนี้

ฉันไม่ปลุกเขาไม่อยากวุ่นวาย จึงรีบเดินไปหยิบกระเป๋าลงไปรอพี่ใบไม้ข้างล่าง ก่อนที่พี่ใบไม้จะพาฉันไปที่ตึกเซอร์ตั้งแต่เช้า เพื่อคุยเรื่องสำคัญกับ..พะ พี่เวียร์\\มาถึงเราก็นั่งรอหน้าห้องทำงาน เพราะมันเช้ามากๆและพี่เวียร์ก็ยังไม่มา มีแค่พนักงานและเลขาที่กำลังจัดโต๊ะจัดผม เช็ดกระโปรงตรวจความเรียบร้อยให้กัน

"พี่เวียร์เนี้ยบ..ฉันอยากให้พี่เวียร์บริหารสายการบินเธอชะมัด รับรองว่ารุ่ง-_-"

"ถ้าจะเทคโอเวอร์ ทำยังไงคะ?" ฉันถามเบาๆแต่ตามองตรงไปที่ลิฟต์สำนักงานอีกฝั่ง ที่มีเลขสีแดงกระพริบๆอยู่

"ไม่รู้-_-" พี่ใบไม้ตอบมาสั้นๆแต่ทำฉันหันไปมองทันที ก่อนที่เสียงติ๊ง~!! ของลิฟต์จะดังขึ้นไกลๆและพนักงานทั้งชั้นยืนขึ้น พรึบ!!

"สวัสดีค่ะคุณเวียร์ คุณไออุ่น^^" ฉันหันไปมองตามเสียง..ถึงกับเบิกตากว้าง เมื่อเห็นพี่เวียร์ใส่สูทเนี้ยบกำลังเดินกุมมือผู้หญิงคนนึงมา มันอธิบายไม่ถูก..คือเท่มาก!!

พี่ผู้หญิงก็หมวยน่ารักเหลือเกิน ดูอารมณ์ดีหันซ้ายทีขวาทียิ้มให้พนักงานตลอดทาง จนอยู่ๆพี่เวียร์หยุดยืนตรงหน้าฉัน และ..พี่ผู้หญิงที่เดินตามหลัง ก็ชนปึก!! เข้ากลางแผ่นหลังพี่เวียร์

เอ่อ...

"เวียร์! ทำไมหยุดไม่บอกกันเลย" พี่เวียร์หันไปมองเจ้าของเสียงใส ก่อนจะดึงมือเธอมายืนข้างๆแล้วจับหน้าให้หันมามองฉันกับพี่ใบไม้

เพราะเราสองคน..กำลังยกมือไหว้ค้างอยู่

"แฮร่ สวัสดีจ๊ะ..น้องใบไม้นี่เอง ส่วนน้อง..."