Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 152

"อย่านะคะ..ขอร้อง ให้กราบก็ยอม! พวกนั้นมันจะฆ่ากวาง ฮือๆกวางยังไม่อยากตาย กวางยังมีลูก.."

ฉันหันขวับไปจ้องกวางทันที จนคนถูกจ้องเม้มปากสนิทเงียบกริบ ผู้หญิงหน้าไม่อาย..พอใกล้ตายพึ่งคิดได้ว่ามีลูก

"ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าในหัวสมองเธอมีอะไรบ้าง ลูกเธอเธอทิ้งเขาเอง เธอมันแม่ใจร้าย เพิ่งมานึกถึงเขาตอนใกล้ตาย ตอนมีโอกาสทำไมไม่ดูแล!! น่าจะปล่อยให้ผู้หญิงพวกนั้นตบให้ตาย ไม่สิฉันเนี่ย..จะตบเธอ!!"

"ว้าย!!! ฉันเจ็บนะ โอ้ย" ฉันเอื้อมมือไปกระชากหัวกวางดึงมาช่องว่างระหว่างเบาะ ก่อนที่จะใช้มืออีกข้างทั้งตบและทุบหัวเธอรัวๆไม่ยั้ง จนรถสั่นตามจังหวะฝ่ามือที่ฟาดลงครั้งแล้วครั้งเล่า

"เจแปนพอ พอ~ พอๆใจเย็นๆ" กัปตันพยายามแกะมือฉันแล้วดันหัวกวางออกไป แต่มือฉันไวรีบเอื้อมไปกระชากผมกวางมาอีก จนเธอเจ็บคูณสอง..

"อ๊ายยยยยย!!! อย่าา ข้อร้อง! เจแปนอย่าทำฉัน!!!"

"ในหัวมีอะไรบ้าง! นอกจากเรื่องคาวๆและเรื่องต่ำตม ห๊ะ!!" ฉันพูดจบก็จับหัวกวางดันไปข้างหลังสุดแรง!...จนหลังเธอกกระแทกเบาะดังฟรึบ! เสียงกรีดร้องเมื่อครู่เงียบลง กลายเป็นเสียงหายใจหอบของเราสองคน..และฉันก็เอี้ยวไปมองกวาง

ทั้งมองทั้งจิกตาจ้องเธอก่อนจะค่อยๆชี้หน้าขาวๆที่มีผมปิดครึ่งซีกนั่น

"กวาง เธอจะชั่วช้าสารเลวยังไงก็ได้..แต่เธอไม่ควรทิ้งลูก!" กวางปัดผมที่ปิดหน้าซีกนึงออกแล้วเอามือกอดอกจ้องฉันทันที

"นั่นมันเรื่องส่วนตัวฉัน..เธอไม่เกี่ยว เธอไม่มีลูกเธอไม่เข้าใจหรอก ฮึกๆ "

"ทำไมฉันจะไม่มี ตอนนี้ฉันท้อง!! และลูกฉันก็ทำให้อารมณ์ฉันแปรปรวน จนฆ่าเธอได้!!"

"อะ..อะไรนะ?! ท้อง!" กวางลดมือที่กอดอกลงไปค้ำเบาะ ก่อนเธอจะโน้มมาหาฉันและเอียงคอถามอีกรอบอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

"ใช่เจแปนท้อง เรากำลังจะแต่งงานกัน-_-" กัปตันเป็นคนอธิบายแทนฉัน เพราะฉันไม่มองหน้ากวาง เสมองไปทางอื่น พยายามควบคุมอารมณ์ร้อนๆของตัวเองอยู่

"แสดงว่า..เธอเต็มใจพักงาน ไม่ได้โดนคุณเต้.."

"ใช่ ฉันเต็มใจ..และตั้งใจพักงานจนกว่าจะคลอด!" กัปตันรีบตบไหล่ฉันเบาๆให้ฉันคลายอารมณ์โกรธ ที่ตอนนี้มันไม่มีทีท่าจะลดน้อยลง เมื่อฉันหันกลับมาเห็นหน้ากวาง

ให้ตายสิ! ฉันเดือดปุดๆ พร้อมฟาดพร้อมไฟว้ พร้อมมากๆ! ตอนนี้ฉันควบคุมอะไรไม่ได้เลยจริงๆ

"นี่ฉันทำอะไรเธอไม่ได้เลยเหรอเจแปน ฮึกๆ..ฉันแม่งโคตรหมั่นไส้เธอเลย ชีวิตดีมีผัวรวย! บินEconomy เดือนกว่าได้ขึ้นBusiness บินอีกไม่กี่ไฟลท์ก็ไต่ขึ้นไปFirst ฮือๆ..ฉันทำงานให้ตายก็ไม่ได้ขึ้น แถมยังโดนพวกเธอเล่นงานจนโดนไล่ออก!"

ฉันถอนหายใจเสียงดังแล้วหันกลับไปนั่งปกติ เรื่องกระโดดขึ้นFirst class ฉันไม่สามารถเถียงกวางได้เลย..ว่าฉันได้มันมาเพราะความสามารถ

"ที่จริง..เธอทำงานดีนะ แต่เธอขายตัวบนเครื่อง" เสียงสะอื้นของกวางเงียบลงทันที..เมื่อกัปตันพูดขึ้น ฉันจึงมองเธอผ่านกระจกหลัง จนเห็นกวางเม้มปากที่สั่นระริกนั้นสนิท เธอกำลังพยายาม..พยายามกลั้นไม่ให้ตัวเองปล่อยเสียงสะอื้นออกมา

"เธอหมั่นไส้ใคร แกล้งใครไปก็เท่านั้น..ยังไงเธอก็อยู่ที่เดิม เพราะเธอไม่เคยคิดทำตัวให้ดีขึ้น.."

"กะ..กัปตัน เราเคยบินด้วยกันหลายไฟลท์ กัปตันก็น่าจะเห็นว่ากวางทำงานดี ฮึกๆ"

"ฉันไม่ได้หมายถึงงาน ฉันหมายถึงนิสัย..เธอเป็นแอร์โฮสเตสได้ยังไง เธอไม่เคยหวังดีกับใครสักคน"

"......." กวางเงียบและก้มหน้าลง ฉันจึงละสายตาจากกระจกมองหลัง..หันไปมองคนข้างๆแทน เพราะนานทีปีหนเขาจะมีเหตุผลและพูดดี

"พี่สาวเธอ..หลังจากร่วมมือกันสร้างความวุ่นวาย เคยหันหน้าคุยกัน และใช้สมองคิดถึงเรื่องที่ผ่านมากันไหม? ว่าสิ่งพวกเธอทำมันได้อะไร?...มีผลเสียยังไง? ที่พี่เธอเคยโทษแต่คนอื่น พ่อฉันก็ยื่นโอกาสให้แล้วนี่..สุดท้ายเป็นไงตกงานมออกมานั่งเลี้ยงลูกให้เธอ ใครล่ะที่ไม่ดี..บริษัทใหม่เหรอ? ก็ไม่ใช่ เพราะพวกเธอมันเป็นพวกทัศนคติแย่ต่างหาก ชีวิต..ความคิด..การกระทำมันก็เลยแย่ตาม"

ฉันมองกัปตันต้นไม้ที่พูดออกมาเรียบๆนิ่งๆแต่ตาจ้องพวงมาลัยรถอย่างไม่เชื่อหู ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้จากปากเขา นอกจากคำขู่ห่ามๆและถูกขอเอา ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะพูดอะไรดีๆเตือนสติคนได้

"ฮือๆก็ฉันอยากได้อยากมี..เพราะฉันไม่เคยมีของใช้ดีๆเหมือนคนอื่น ฉันก็เลยทะเยอทะยาน..ทำทุกอย่างให้ตัวเองชีวิตดีขึ้นก็เท่านั้น..."

"โดยการไปเป็นเมียน้อย ขายตัวเป็นอาชีพเสริมหาเงินซื้อของแบรนด์เนม..พอตกงานก็ทิ้งลูกงี้เหรอ?" ฉันพูดแกมประชด จนทำคนหลังเบาะรีบขยับเข้ามาใกล้ๆทันที

"ธะ..เธอรู้ได้ไง ไม่ใช่ ฮืึกๆ..ฉันไม่ได้อยากทิ้งติงติงเลย แต่หลังจากที่ฉันทะเลาะกับแฟน ฮือๆฉันก็ไม่กล้าไปเหยียบบ้านเขาอีก ฉันสงสารลูกและฉันอาย..ฉันไม่อยากให้ลูกมีแม่ไม่เอาไหนแบบฉัน.."

"เหมือนจะคิดได้..แต่ก็ไม่ ฉันไม่เข้าใจเธอเลยกวาง..เธอปั่นฉันเหมือนคนโรคจิตให้ฉันทะเลาะกับแฟนไอ้ดอกไม้นั่นที่เธอเอามาขยี้ฉัน..ฉันรู้ว่าแฟนฉันให้เธอแทนคำขอโทษ ฉันไม่ดิ้นตามหรอก เธออยากให้ฉันพังเหมือนเธอใช่ไหม? เธอถึงเล่นงานจนบอกว่าฉันขายตัว!"

กวางส่ายหน้ารัวพร้อมสะอื้นไห้..จนกัปตันต้นไม้เขาถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด