Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 165

กัปตันต้นไม้ : ที่ผมมอมเหล้า..มันเหมือนเป็นการเปิดใจและเปิดตัวตนของเจแปนออกมา เห็นไหมล่ะ..ว่าเธอก็ต้องการผม เราต้องการกันและกัน มันเป็นเรื่องพรหมลิขิตนะเอาจริงๆ เจแปนบินรูทต่างประเทศไฟลท์แรกก็เจอผมเลย

"ฮ่าๆ ไอ้ไม้โว้ยยยยยย~!" ต้นกล้าน้องชายเขาตะโกนแซว พร้อมๆกับคุณพ่อคุณแม่ที่เริ่มก้มหน้า..นวดขมับช้าๆ

พิธีกร : อ๋อใช่ค่ะๆ พรหมลิขิตมากๆ..^^

กัปตันต้นไม้ : ครับ ถึงผมจะใช้วิธีจีบสกปรกหน่อย แต่ผมรักจริง เจแปนเป็นคนซื่อแต่เธอเข้มแข็งและเก่งมาก เป็นผู้หญิงที่ทัศนคติดีจนผมอยู่ใกล้ๆแล้วความสุข และที่เคยบ่นเคยดุเรื่องเธอไม่ทันคน..ก็เพราะผมเป็นห่วง กลัวเธอไปเจอผู้ชายชั่วๆแบบผมอีก

(ฮ่าๆๆๆ กัปต๊านนนน ) นี่มันตลกคาเฟ่รึไง แม้กระทั่งพี่ใบไม้ยังหัวเราะเขา

พิธีกร : แหมกัปตันต้นไม้คะ..ไม่ชั่วหรอกค่า เจ้าสาวรักขนาดนี้ ว่าแต่มีอะไรอยากบอกกับคุณเจแปนไหมคะ?^^

กัปตันเงียบ..และหันมามองฉัน เราสบตากันอยู่เนิ่นนาน ก่อนเขาจะค่อยๆก้มลงมา..และจุ๊บที่ริมฝีปากฉัน

0//0

แค่เสี้ยววินาที..เสียงกรี๊ดก็ดังลั่น แต่ฉันไม่ได้สนใจเสียงเหล่านั้น..ฉันสนใจแค่กัปตันคนเดียว จนเขาจับไมค์ขึ้นพูด..

กัปตันต้นไม้ : ฉันรักเธอนะ...ฉะนั้นเธอต้องรักฉันคนเดียว ห้ามไปรักใคร และหลังจากวันนี้เธอจะเป็นทั้งชีวิตของฉัน เป็นแม่ของลูกฉัน..ถ้าเธอทิ้งฉันไป ฉันไม่ยอมนะ

พูดจบก็รีบจุ๊บหน้าผากฉันหนึ่งที ทำฉันที่ยืนอึ้งกับคำบอกรักเมื่อกี้..เรียกสติกลับมาแทบไม่ทัน คุณพระคุณเจ้า นี่เหรอสามีฉัน!?!! บอกรักและขู่เนียนมาก!

(แปะ. แปะ แปะ แปะ)

"สุดยอดไอ้พี่ชาย ไอ้คนห่ามและหื่น ฮ่าๆ" เราสองคนหันไปตามเสียงพร้อมกัน ก็เห็นต้นกล้าเขายืนปรบมือให้ จากนั้นเสียงปรบมือก็ดันสนั่นหวั่นไหว..ราวกับพอใจกับคำบอกรักเจ้าบ่าว

พิธีกร : เป็นคู่ที่ทั้งหวานทั้งเปรี้ยวเลยนะคะ เอาล่ะค่ะ..ตอนนี้ก็ถึงเวลาสมควรแล้ว ขอเชิญคุณแม่กิ่งขึ้นมากล่าวอะไรเล็กๆน้อยๆอวยพรบ่าวสาวหน่อยค่า^^

คุณแม่ยืนขึ้นสูดยาดมหนึ่งที ก่อนที่จะเดินขึ้นมารับไมค์จากพิธีกรคนสวยข้างๆฉัน สงสารคุณแม่จังท่านดูหน้าซีดๆเหมือนจะเป็นลม

คุณแม่ : ก่อนอื่นขอขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกๆท่านนะคะที่มาแสดงความยินดีกับเรา ดิฉันรู้สึกดีใจจริงๆค่ะที่ลูกสาวลูกชายเป็นฝั่งเป็นฝาพร้อมกัน แถมยังได้คู่ครองที่ดี และวันนี้ก็ไม่มีอะไรจะให้พวกเขา..นอกจากคำอวยพร^^

เราสี่คนยกมือขึ้นพนม..ก่อนคุณแม่ท่านจะเดินไปลูบหัวพี่ใบไม้ กัปตันไคล์ และตามด้วยฉันกับกัปตัน..

คุณแม่ : ขอให้ลูกๆมีความสุข มีครอบครัวที่สมบูรณ์มั่นคง หนักเบาอภัยให้กันเชื่อใจกันนะ เพราะตอนนี้เป็นคนๆเดียวกันแล้ว แม่จะรอเลี้ยงหลาน..รอผลผลิตลูกๆนะ^^

อวยพรจบเราก็เข้าไปสวมกอดคุณแม่ ก่อนท่านจะยิ้มหวานๆ และโบกมือบ้ายบายเราลงจากเวทีไปหาคุณพ่อ ที่ตอนนี้ท่านกำลังยิ้มและยกนิ้วกดไลท์เรา

พิธีกร : ขอบคุณคุณแม่กิ่งมากๆค่ะ นี่ๆ..ตอนนี้สาวโสดอยู่ไหนคะขอเสียงหน่อย^[]^

(กรี๊ดดดดดดดดดดด) เสียงกรี๊ดของสาวๆดังลั่น ก่อนพิธีกรเธอจะผายมือเชิญให้ฉันกับพี่ใบไม้..ก้าวไปข้างหน้าเพื่อเตรียมตัว และตอนนี้สาวโสดทั้งหลายก็กรูกันมาหน้าเวที บางคนถึงกลับกระโดดยกมือซ้อมรับช่อดอกไม้เลย

พิธีกร :ใจเย็นๆกันนะคะ เพื่อนเจ้าสาวไปไหนคะเนี่ย ไม่สนใจช่อดอกไม้เหรอคะ?^^

ทุกคนหันไปมองตาม ใช่..คานะ กับพี่ทิชาไปไหน? มองอยู่สักพักฉันก็เห็นพี่ทิชาโบกมือปฏิเสธใหญ่ ตามด้วยคานะที่นั่งข้างๆแม่กัปตันไคล์..เธอรีบตะโกนขึ้นมา

"เชิญเลยค่ะ ฉันไม่อยากแต่งงาน^[]^!" ฉันกับพี่ใบไม้มองหน้ากัน ส่วนกัปตันต้นไม้ก็มองหน้ากัปตันไคล์.. เมื่อเพื่อนเจ้าสาวไม่อยากได้เราสองคนจึงตัดสินใจ..หันหลังและชูช่อดอกไม้ขึ้น!

พิธีกร : จะโยนแล้วนะคะสาวๆ!! สาม สอง หนึ่ง!

พรึบ!!

ฉันโยนช่อดอกไม้ไปข้างหลังสุดแรง ก่อนจะรีบหันกลับไปดูผลลัพธ์ของตัวเองว่าไปตกที่ไหน ปรากฎว่าดอกไม้ของฉันไปหล่นอยู่ที่ตักคุณหมอน้ำแข็ง และของพี่ใบไม้ไปไกลมาก! ตกที่ทางเดินตรงกลางข้างๆต้นกล้าเป๊ะๆ!