Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 166

"อิกล้านี่มันปากไวจริงๆ-_-" พี่ใบไม้บ่นอุบอิบ พร้อมกับส่งสายตาเรียบนิ่งมามองฉัน

"งั้นเราบอกเลยไหมคะ?" ฉันตัดสินใจถามพี่ใบไม้เบาๆ จนคุณย่าท่านหันซ้ายหันขวามองเราสองคน ตอนนี้ท่านคงสงสัยแล้วล่ะ ว่าฉันกับพี่ใบไม้มีเรื่องอะไรกัน

"มีเรื่องอะไรลูก? ก็บอกๆย่ามาสิ มีอะไรรึป่าว?" นั่นไงท่านสงสัยจริงๆด้วยแถมถามย้ำอีก และขณะที่ฉันยังลังเลเอาแต่ยิ้ม..พี่ใบไม้ก็ชิงพูดขึ้นมาว่า

"หนูท้องค่ะย่า-_-" พี่ใบไม้บอกคุณย่าเรียบๆน้ำเสียงปกติ จนคุณย่าพยักหน้าตาม

"อืมๆ..ท้อง ว้าย!..ท้อง?! ท้องแบบมีลูกน่ะเหรอ?O_O" คุณย่าเอามือทาบอกหันมองพี่ใบไม้ ท่านเบิกตากว้างตกใจอยู่สักพัก ก่อนจะค่อยๆหันมาหาฉันอีกคน...

"ยะ ยังไง..คือยังไง แล้วหนูล่ะเจแปนO_O?"

"เอ่อ..เจแปนก็ท้องค่ะ^^"

"คุณพระ!!! ฉันจะเป็นลม..บีมๆยาหอม ยาหอมแม่อยู่ไหน[][] " คุณย่าตะโกนขึ้นเสียงดัง เราก็ทั้งนวดทั้งพัดท่านไปด้วย และตอนนี้กัปตันต้นไม้ก็วิ่งมาสมทบแล้ว เขาดูตกใจนิดหน่อย..แต่ก็ไม่พูดอะไร ก็นี่มันความคิดเขานี่น่า!แผนเซอร์ไพรส์คุณย่าอยากเห็นคุณย่าช็อค

กัปตันเป็นหลานที่บ้าจริงๆ!

"รู้ไหมปลายฟ้าก็ท้อง ใบไม้ก็ท้อง เจแปนก็ท้อง ฉันได้สามเหลน และหลานหนึ่ง!"

"หลานหนึ่งอะไรคะ?-_-" พี่ใบไม้ถามตกใจก่อนจะหันขวับไปมองคุณแม่สลับกับคุณย่า อย่าบอกนะ..ว่าคุณแม่ท้องอีกคน!O_o

"ก็อาบีมเราท้องน่ะสิ!" อาบีม?

"อ๋ออาบีม.. ห๊ะ?!O_O" หลานๆทุกคนเบิกตากว้างยกเว้นพี่ปลายฟ้า ก่อนเราจะมองอาบีมที่นั่งข้างๆคุณย่าพร้อมกันด้วยความตกใจ อาบีมอายุเท่าไหร่?!

"ใช่จ้ะ อาท้อง ขออยู่ชมรมแม่ลูกอ่อนด้วยนะ^^" ฉันกระพริบตาปริบๆ ทั้งอึ้งทั้งทึ่ง อาบีม..ยังท้องได้อีกเหรอ?! แต่นั่งอ้าปากค้างไม่นาน..อยู่ๆคุณกัปตันก็ดึงมือฉันลุกขึ้น เขาสั่งให้ฉันไปกินข้าวและนั่งพักก่อนจะเริ่มทำหน้าเครียดและเปิดประเด็นขึ้นมา..

"ตอนที่ฉันตักข้าว ฉันเห็นพี่ชายเธอลากคานะไปเปิดห้อง..."

"O_O จริงเหรอคะ?!" มือที่ตักข้าวหยุดชะงักทันที ก่อนที่กัปตันจะพูดต่ออีกว่า..

"ป้าสวยลุงเคนไอ้ไคล์ก็อยู่...ทำไมคานะไม่คุยกับครอบครัวตรงๆวะ -_-" ฉันมองคนพูดที่ก้มหน้าก้มตากินข้าว ก่อนที่เขาจะหยุดและถอนหายใจออกมายาวๆจนฉันรู้สึกไม่สบายใจ เขาคงอึดอัดที่บอกเรื่องนี้กับใครไม่ได้สินะ

"กัปตันคะ..เอาน่าค่อยว่ากัน วันนี้เราจะไม่พูดถึงคนอื่นนะคะ มันเป็นวันของเรานะ อีกอย่างคานะก็โตแล้วด้วย^^"

"ใช่มันเป็นวันของเรา และคืนนี้เธอได้เป็นของฉันแน่-_-" อ้าวเปลี่ยนโหมเฉยเลย เดี๋ยวเครียดเดี๋ยวหื่นอะไรของเขา?

หลังจากได้ยินคำห่ามๆ...กลับเข้างานทุกอย่างก็ดูง่ายไปหมด งานแต่งจบแบบไม่มีพีธีรีตอง เราแค่แยกย้ายกันกลับ พ่อแม่ไม่มีการส่งตัวเข้าหอไม่มีการร่ำลาอะไร เพราะอะไรรู้ไหม!..เพราะพ่อเจ้าบ่าวเมากันทั้งคู่ !! ฉันกับกัปตันจึงขึ้นมานอนพักที่โรงแรมเดิม มาถึงปุ๊บ เขาก็รีบถอดสูทนอกโยนลงพื้นทันที

ก่อนที่จะค่อยๆเดินมาหาฉัน..

"เธอสวยมากวันนี้ สวยจนฉันรู้สึกหิวเมีย" ฉันถอยหลังกรูจนหลังชนปึกที่ผนังห้อง มองคนที่ใช้สายตาหื่นกระหายไล่มองเรือนร่างตัวเองอย่างหวาดกลัว

"ใจเย็นๆค่ะ..กัปตันจะทำอะไร ทำแรงๆไม่ได้นะ!"

"ไม่แรง แทงเบาๆ" พูดจบกัปตันก็รวบข้อมือฉันยกขึ้น..ด้วยมือข้างเดียว ก่อนเขาจะลูบตามเอวบางช้าๆไปจนถึงแผ่นหลัง.. จากนั้นก็ใช้นิ้วแตะเบาๆไล่หาที่ปลดเปลื้องชุดเจ้าสาวฉัน และจัดการรูดมันลงทันที

เสียงซิปที่ได้ยินเบาๆ...ทำฉันเย็นวูบตามแผ่นหลัง แต่ไม่นาน..มืออุ่นเขาก็ลูบไล้และดึงทุกอย่าง ลงทีละชิ้น..ทีละชิ้น พร้อมๆกับโน้มลงมากระซิบข้างหู

"ท้องเธอเริ่มโตแล้วนะ..."

"ค่ะ..จะทำอะไรเกรงใจลูกชายกัปตันด้วย" เขายิ้มที่มุมปากจ้องตาฉันสักพัก..ก่อนจะจูบหนักๆลงที่ริมฝีปากบางทันทีเมื่อฉันเผลอ กลิ่นไวน์กรุ่นๆกับลิ้นนุ่มๆที่เข้ามาทักทายมันเริ่มทำให้ฉันเคลิ้ม ฉันร้อนวูบวาบกับรสสัมผัสหวานๆของเขา...ร้อนจนค่อยๆสอดลิ้นเข้า..ไปตอบสนอง

เขาปล่อยแขนฉันให้เป็นอิสระ หันมาบดจูบอย่างเร่าร้อน..บ้างก็ใช้มือประคองแก้มและสัมผัสตามเนินอก ตอนนี้เขาทั้งเค้นทั้งคลึง คลึงไม่นานมือที่สัมผัสก็ไล่ไปหยุดตามหว่างขาขาวๆ..ก่อนเขาจะถอนจูบและนั่งยองๆลงไป