Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 167

"ไคล์ ทำไมเมาแอ๋แบบนี้-_-" สภาพไคล์คือเมาเหมือนหมาจริงๆ ตอนนี้ฉันกำลังหิ้วปีกเขากลับห้อง แต่ระหว่างทางลำบากมาก! เพราะไคล์เขาเดินเซซ้ายเซขวา ไม่รู้ใครมอมเหล้าถึงได้เมาขนาดนี้

พ่อฉันหรือพ่อเขา!??!

"ผมเจอพ่อๆมอมเหล้าอ่ะ ไม่ไหว..ปวดหัวจัง" ฉันรีบประคองเขาเดินต่อ ฉันจำได้ว่าก่อนเลิกงานไคล์ไปนั่งดื่มกับพ่อฉัน แต่ไม่คิดว่าเขาจะเมาเละเทะขนาดนี้

"กินไม่รู้ตัวเองแบบนี้ไม่ได้นะไคล์"

"ครับ..ปกติรู้นะ แต่ทำไมวันนี้ไม่รู้ตัวเลย..เมื่อไหร่จะถึงห้อง อยากกอดแม่โบอิ้งแล้วอ่ะ" ไคล์พูดจบก็หันมาคลอเคลียฉัน คลอเคลียไปเดินไป..จนฉันเริมเซไปตามน้ำหนักตัวเขา

"ไคล์..เดี๋ยวล้ม เดินดีๆ" ฉันตัดสินใจหยุดเดิน แล้วเอามือตบแก้มเขาเบาๆเพื่อเรียกสติ แต่ไคล์เขารีบกดฉันเข้าผนัง..แล้วเอาแขนสองข้างล็อกไว้ !

"คะ..ไคล์นี่มันทางเดินโรงแรม"

"เราเริ่มจากตรงนี้เลยไหม.." ฉันไม่ตอบเบือนหน้าหลบจมูกโด่งที่เริ่มไซร้ซอกคอ ก่อนจะหันไปเห็นคานะ..เปิดประตูออกมาจากห้องๆนึงกับหมอฮาวาย ที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากฉันมาก ถ้าเดาๆก็ประมาณสิบเมตรมั้ง

เดี๋ยว!?!! คานะกับหมอฮาวายเหรอ..ไหงงั้นวะ?!!!

ฉันเบิกตากว้างตกใจ คานะหันมาเห็นฉันเธอก็ตกใจเหมือนกัน เธอรีบเอามือปิดปาก..ก่อนจะใช้นิ้วชี้จุ๊ๆให้ฉันเก็บเป็นความลับ จากนั้นก็ยืนหันซ้ายหันขวาด้อมๆมองๆ พยายามเดินไปที่ลิฟต์ แต่หมอฮาวายดึงมือเธอไว้อีก

จะไปไหนก็ไปเร็วๆ! ไคล์หันไปจบเห่แน่!

ส่วนฉันแม่งเอ้ย..ผัวก็ไซร้คออยู่ได้ ดีนะที่ไคล์มัวแต่จดจ่ออยู่กับซอกคอ เขาเลยไม่เห็นว่าน้องสาวตัวเองหิ้วผู้ชายมาเปิดห้อง

ฉันรีบปัดมือไล่คานะและกอดคอไคล์ไว้..จนคานะรีบจับมือหมอฮาวายกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง ฉันจึงดึงไคล์ที่แทบจะสิงร่างออก จ้องหน้าแดงๆ..และตบแก้มเขาอย่างจริงจัง

"นี่!..กลับไปเอากันที่ห้อง" พูดจบฉันก็ดึงแขนไคล์เดินต่อ ก่อนจะแตะคีย์การ์ดเข้าห้อง แล้วพลักเขาลงบนเตียง

พรึบ! ไคล์ที่นอนอยู่รีบดึงโบว์ตรงคอทิ้ง ก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อสูทออกอย่างทุลักทุเล ส่วนฉันยืนมองเขา..มองแต่มือก็ค่อยๆถอดเครื่องประดับ ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกด้วย

"แม่โบอิ้งเซ็กซี่...ขอโทษที่เมาแบบนี้ ไม่ได้ช่วยถอดเลย" ฉันยิ้มที่มุมปากมองสามีที่พยายามหยัดตัวลุก หน้าเขาแดงมาก..แต่ทำไมฉันมองว่ามันน่ารัก น่ากิน..น่ากัด น่าแม่งทุกอย่าง!

"เดี๋ยวฉันทำเอง ไคล์เมาแบบนี้..ยั้งแรงไม่ได้หรอก"

"งั้นรออะไรอยู่ล่ะ..เริ่มเลยสิ^^" พรึบ! เสียงชุดเจ้าสาวฉันหล่นลงไปกองที่พื้น ก่อนฉันจะค่อยๆละมิดละเมี้ยนก้าวขึ้นเตียงช้าๆไปคร่อมร่างเขา

ฉันโน้มลงรวบแขนกำยำไคล์ขึ้น ก่อนจะจ้องตาปรือๆกับแก้มที่แดงก่ำอยู่สักพัก จากนั้นก็ก้มลงใช้ริมฝีปากถูเบาๆตรงแก้มเขา คุณพระ ไคล์หอม..หอมมาก กลิ่นเหล้ากลิ่นแอลกอฮอล์ ไม่สามารถทำลายล้างกลิ่นตัวหอมๆของเขาได้เลย...

ฉันจึงจรดริมฝีปากจูบ ประคองแก้มขึ้นลูบไล้เบาๆ ก่อนจะส่งลิ้นสอดเข้า..รับรสหวานๆจากลิ้นอุ่นๆของไคล์

"อื้ม~ " ฉันปล่อยแขนเขาทันทีเมื่อได้ยินเสียงครางกระเส่า เพราะความร้อนรุ่มที่ค่อยๆแผดเผาเริ่มทำฉันทนไม่ไหว

เราจูบกันอยู่เนิ่นนาน..จูบทั้งๆที่ฉันคร่อมตัวเขา ก่อนไคล์จะเริ่มใช้มือลูบไล้ตามเอวเบาๆ..และขยับขึ้นมาบีบเค้นทรวงอกทั้งสอง... อย่างปรารถนา

"อื่ม~" ฉันถอนจูบเชิดหน้า จนมือที่คลึงทรวงอกหันมาโอบฉันนอนลง แล้วเขาก็ใช้เข่าแหวกขาฉันออกกว้าง ก่อนจะดันร่างใหญ่เข้ามาและกดริมฝีปาก..ดูดตามทรวงอก ไคล์เฝ้าตวัดลิ้นซน..ตวัดและละเลงตามยอดถันเน้นๆ..เน้นๆ จนฉันแอ่นอกขึ้น

"ไคล์..ใจเย็นๆนะ เรามีโบอิ้งนะ" ฉันปรามแต่ก็แอ่นอกสู้ จนมือใหญ่ขยับขึ้นลูบตามริมฝีปากช้าๆ..และเขาก็ส่งนิ้วชี้ยาวเข้ามา...เขี่ยลิ้นฉัน หยอกล้อปัดป่ายไปทั้งปาก จนทำฉันอารมณ์พลุ่งพล่าน ฉันรีบตวัดลิ้นเลียและดูดนิ้วนั้นทันที

อารมณ์มันได้..ฉันไม่ไหวแล้ว!~

จ๊วบ~ ฉันดูดนิ้วเขาเสียงดัง เมื่อไคล์พยายามดึงออก ก่อนจะส่งสายตาหวานๆลงไปออดอ้อน..และส่งมือปลดกระดุมเสื้อเขา

จากนั้นวงแขนกว้าง..ก็โผเข้ากอดฉัน เขาพรมจูบตามตัวตามทรวงอก..ก่อนจะไล่ริมฝีปากลงไปตามหว่างขา จากที่เมาแอ๋ตอนนี้อยู่ๆก็มีแรงขึ้นมา ไคล์กดหน้าและริมฝีปาก ดูดจ๊วบ~เกษรข้างล่างฉันเน้นๆ

"อ๊ะ ไคล์~~ไม่รู้ว่ามัน..อ๊ะ อ๊าาา~!!" ไคล์ไม่ตอบ ไม่สนใจเสียงร้องฉัน เขาเอาแต่ดูดแต่เลียมัน..แถมยังขบริมฝีปากดูดหนักๆแหวกกลีบกุหลาบสองข้าง.. จนตอนนี้ฉันจะตายแล้ว ฉันทรมาน..รู้สึกจะตายแล้วจริงๆ

"อ๊ายส์ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ไคล์~ จะ..ใจเย็นๆไม่มีใครแย่ง เสียว~ " ฉันไม่ไหวแล้ว จะผงกหัวขึ้นห้าม..แต่ก็หมดแรงนอนหายใจหอบ ฉันทั้งเปียกทั้งแฉะ..ไม่รู้เพราะน้ำลายเขาหรือฉันใกล้เสร็จแล้ว ฉันไม่รู้อะไรเลย มันตุบๆตุบๆเหมือนมันตอดอยู่ตลอดเวลา