Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 17

วางสายจากไคล์ ฉันก็นั่งโง่ๆเหมือนควายที่เขาให้ ..

บ้าเอ้ย! ทำไมชีวิตมันอาภัพแบบนี้ จะชอบใครทั้งที พอเขาบอกชอบปุ๊บ เขาก็บอกจะเลิกชอบกูเลย แค่กูพูดไม่เก่ง จูบไม่เก่ง ยิ้มไม่เก่งแค่เนี้ย!?

ถ้าเลือกได้ ไม่อยากเป็นแบบนี้หรอก ฉันก็พยายามรักษาตัวเองอยู่นี่ไง นอกจากพ่อแม่ก็มีไคล์นี่แหละ...ที่ฉันยอมทำขนาดนี้

ฉันดื่มไวน์แทบจะเป็นน้ำเปล่าแล้ว รสชาติมันไม่ได้อร่อยหรอกนะ แต่กูเครียดเข้าใจไหม!! อยากโทรไปหาแม่และเล่าให้แม่ฟัง แต่กลัวแม่จะคิดมากและเศร้าไปด้วย เจ๊ปลายฟ้ากลับมา..เจ๊แกก็ดูยุ่งๆจนฉันไม่อยากรบกวน

แม่ง แม่ง.....

"แม่งเอ้ย! ถ้าไม่ชอบกูแล้วจริงๆอ่ะ หลังจากนี้ก็เชี่ยให้เต็มที่เลยนะ อย่ามาหยอด อย่ามาทำให้กูหลง ให้กูลืมๆคนอย่างมึงและหันไปชอบคนอื่นสักที ไอ้ไคล์!! ไอ้เชี่ย!!!"

ฉันด่าเสร็จ..ก็ยกขวดไวน์ทั้งขวดกรอกเข้าปาก กลืนอึกอึกจนหมด ก่อนจะทั้งร้องไห้และสัปหงกที่โซฟาสักพัก...จนมีคนมากดกริ่งห้อง

กริ่ง~ กริ่ง~

"เปิดมาเลยเว้ย กูไม่ได้ล็อค!" และแล้วประตูก็ถูกเปิดเข้ามาอย่างแรง จนฉันเห็นภาพตุ๊ดคนนั้น..ยืนเท้าสะเอวลางๆหน้าห้อง

นางมาแบบโกรธฉันอีกแล้ว มาด่าฉันแน่เลย ด่ามาเถอะ...ไม่มีอะไรเจ็บเท่าผู้ชายว่าฉันเมื่อกี้แล้ว ฮือๆ

"ทำไมหล่อนต้องแหกปากโวยวายตลอดย๊ะ!! ประตูก็ไม่ล็อค ลำยองจริงๆ"

"อะไรคือลำยองวะ อึก~!"ฉันถาม และสะอึกไปด้วย

"ช่างเถอะ! แต่หล่อนเมาแบบนี้ไม่ได้นะชะนี ตอนนี้เรื่องเสียงดัง ไม่เท่าเรื่องที่หล่อนไม่ล็อคประตูห้อง เมาเหมือนหมาแบบนี้โดนโจรบุกมาข่มขืนทำไง หรือจริงๆแล้วต้องการแบบนั้นย๊ะ แผนอ่อยผู้?!"

ว่ากูยิ่งกว่าแม่กูอีก โชคดีที่นางเป็นกระเทย ถ้าเป็นแม่ใครสักคน..กูว่าเด็กคนนั้นคงซวยไปทั้งชาติ

"ไม่อยากล็อค กลัวคนเก็บศพยาก-_-"

"เออ ถ้าเงียบไปหลายวัน..ฉันจะเรียกปอเต็กตึ้งเอง เลิกแหกปากนะ ฉันอ่านหนังสืออยู่ รำคาญ!"

"เป็นกระเทยมีการศึกษาว่างั้น เหอะๆ-_-"

"เออ!! ดีกว่าชะนีเมาเหมือนหมา แล้วผู้ชายไม่เอา!" ฉันวางขวดไวน์หันไปมองหน้าตุ๊ดร่างชายทันที

ว่าแบบนี้กูก็เจ็บหน่ะสิ!!

"เออ เหมือนที่พูดนั่นแหละ ไม่มีใครเอาจริงๆ!!"

"จะแหกปากทำไมย๊ะ ฉันเปิดประตูห้องอยู่ มันเสียงมันดัง หล่อนนี่มันมารชุมชนชัดๆ!!!"

"จะเปิดทำเชี่ยไร ปิดและเข้ามาสิ ฮือๆ" ฉันเริ่มร้องไห้แล้ว ฉันเมา เครียด ปวดหัว ไม่ใช่แค่เรื่องหาผัวไม่ได้...เรื่องเถียงไม่สู้มันด้วย

"ต๊ายย!~ หล่อนชวนผู้ชายเข้าห้องแบบนี้บ่อยเหรอ? แรดเงียบจริงๆ!"

"ผู้ชายอะไร มึงเป็นตุ๊ด-_-" กระเทยหน้าห้องสะดุ้งนิดนึง ก่อนที่จะพยักหน้าหงึกๆและเดินเข้ามาในห้องฉัน..ปิดประตู

"เออลืม ว่าแต่..หล่อนอกหักเหรอ? หรือบ้า" ฉันเปิดไวน์อีกขวด ก่อนจะชี้นิ้วสั่งให้นางไปหยิบแก้วในครัวมาเอง นางก็ไปหยิบและเดินตุ้งติ้งมานั่งข้างๆฉัน หน้าตาคือเบื่อฉันมาก แต่ก็นั่งเป็นเพื่อนนะ...สงสัยกลัวฉันฆ่าตัวตาย -_-

"นาย เอ้ย เธอชื่ออะไรตุ๊ด-_-?"

"ก้านแก้ว หล่อนล่ะ..พอแล้วๆ หล่อนรินไวน์จะเต็มแก้วแบบนี้ใครจะกระดกลง มิน่า..ผู้ถึงเมิน" กูคิดดีแล้วใช่ไหม..ที่ชวนมันเข้ามา-_-

"ชื่อใบไม้...ถ้าฉันไม่ค่อยยิ้มก็ไม่ต้องถือสา เพราะฉันเป็นแบบนี้ ผู้ชายถึงไม่เอา-_-"

ก้านแก้วมองฉันทันที

"ผู้ชายที่หล่อนตบหน้าห้องป่ะ..ที่ไม่เอาหล่อนน่ะ" ฉันพยักหน้าตอบเบาๆ แต่ตามองไปทางอื่น จะร้องอีกแล้วกู

"อืม"

"หล่อ กรุบกริบ...น่ากิน แต่เธอทำเกินไปนะ แต่ถ้าฉันเป็นเขาน่ะ ฉันไม่เอาเธอเหมือนกัน เขาทำงานอะไรอ่ะ? ดูมีภูมิฐาน"