Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 20

"อ้าวเฮ้ย เจ๊ใบมีแฟนแล้วเหรอวะ ?=_="

เจ๊ใบ?..มีแฟน? เชี่ย!!!!

ผมรีบดึงโทรศัพท์มาจากมือไอ้ไม้ทันที ก่อนที่จะตกใจแทบช็อค!! เมื่อผม..เห็นรูปยัยป้าที่ถ่ายกับผู้ชายขาวๆคนนึง

ไอ้ไม้เอารูปนี้มาจากไหนวะ... ตอนไหน!? ทำไมกูไม่เห็น!!

ผมจึงรีบกดออกดูที่มาของรูปทันที ก่อนที่จะหยิบมือถือตัวเอง..มาหารูปในเฟสด้วย เชี่ย...กูไม่ได้เป็นเพื่อนกับยัยป้าตอนไหนวะ?!! หรือว่ากูเมา...แล้วกูลบ?!!

ไม่พอ..ยัยป้านั่นยังตั้งรูปโปรไฟล์ไลน์อีก!! ทำไมแต่งหน้าสวยจังวะ? เสื้อก็คอกว้างกว่าปกติ กูไม่ยอมนะเว้ย...ยัยป้ายิ่งโง่ๆไม่ทันคน แล้วไอ้ผู้ชายข้างๆแม่งเป็นคนลามกเหมือนกูรึป่าวไม่รู้!

ทำไมต้องไปแต่งตัวสวยๆ ถ่ายรูปคู่มัน!!!??

"เป็นอะไรวะ คืนโทรศัพท์กูมา..กูจะโทรสั่งของกิน หิว-_-!" ผมแทบโยนโทรศัพท์คืนไอ้ไม้เลยก็ว่าได้ ยิ่งเห็นหน้าแม่งยิ่งหงุดหงิด พี่มันกำลังทำผมประสาทกิน!

พอรถตู้สายการบินมาจอดที่คอนโด ผมก็รีบลงจากรถไม่ล่ำลาใคร ก่อนจะรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและกดลิฟต์ไปชั้นสามสิบสองทันที ผมใช้เวลาไม่นานจริงๆที่จะขึ้นมาที่นี่ ผมรู้สึกไม่สบายใจ โกรธ โมโห แม่งรู้สึกทุกอย่าง อย่าชอบคนอื่นนอกจากผมได้ไหมวะ?! ที่ผมเลือกไม่คบกับยัยป้า มันมีเหตุผลหลายอย่าง..ที่ผมต้องตัดสินใจแบบนั้น

งานผมทำ ผมต้องรับผิดชอบชีวิตผู้โดยสารหลายร้อยคน และทุกครั้งที่ขึ้นบิน..ผมเหมือนกำลังเล่นเกมส์ที่เดิมพันด้วยชีวิต สติผมต้องดี ห้ามเครียด ห้ามจิตตก ...ผมพยายามมาตลอดให้ยัยป้ายิ้มเหมือนคนปกติและร่าเริงขึ้น อย่างน้อยๆผมมีแฟนสักคน ผมจะได้หยุดเล่นกับแอร์บนเครื่อง กลับมาหากำลังใจตัวเอง มากอด มาหอมแฟน แต่แม่ง...

เหมือนผมได้ดูหนังดราม่ามา กลับถึงบ้าน...ผมยังได้ดูมันอีก ชีวิตคนเราแม่งจะดูหนังดราม่าไปตลอดชีวิตเหรอวะ? อย่างน้อยก็ต้องมีหนังคอมเมดี้ หนังโป๊ หนังสงครามแก้เบื่อบ้าง!!

แต่ผมท้อแล้วว่ะ ถ้าคบกัน..ทั้งที่ยังเป็นแบบนี้ ผมว่าสักวันเราจะไปกันไม่รอด และสุดท้ายผมก็จะมองหน้าใครไม่ติด ทั้งพ่อแม่ยัยป้า ไอ้ต้นไม้ไอ้ต้นกล้า...ทุกๆคน

พอผมมาถึงหน้าห้อง..ผมก็ยืนพิงกำแพงมองประตูห้องยัยป้านานสองนาน ก่อนจะตัดสินใจเอาเท้าไปอังที่ใต้พื้นดู แต่..แอร์ไม่เปิด แม่งยังไม่กลับชัวร์ๆ! มันจะทุ่มแล้วนะเว้ย!! ไปไหนวะ!!?

ครืน ครืน~~Kana Calling ....

"ว่าไงคานะ"

(พี่ไคล์แลนด์แล้วเหรอ?!! นี่ๆเจ๊ใบมีแฟนแล้วนะ ถ้าไม่อยากหมั้นไม่เป็นไร ตายๆ ทำไงทีนี้ เจ๊ใบไม้มีแฟนหล่อมากกก)

คานะโทรมาแบบนี้...ต้องการอะไรจากผม?!

"......" ผมเงียบ ไม่รู้จะตอบอะไร

(พี่ไคล์เงียบทำไม? เสียใจไหม? ไม่ต้องเสียใจ หยุดเจ้าชู้เมื่อไหร่ค่อยเสียใจนะ ได้ข่าวว่าเจ๊ใบ..กำลังพาแฟนไปกินข้าวที่บ้านด้วย !)

ผมตัดสาย ไม่อยากฟังคานะพูด..รำคาญ! ผมจึงรีบเดินไปที่ลิฟต์กดลงมาชั้นล่าง ตั้งใจจะขับรถออกไปดูให้เห็นกับตา แต่ขณะที่ผมขึ้นรถ..กำลังสตาร์ท ผมก็เห็นรถยัยป้าขับเข้ามาจอดพอดี

ผมจึงนั่งนิ่ง..มองเธอผ่านกระจกหลัง จนไม่นาน..ผมก็เห็นเธอเดินลงมาจากรถพร้อมผู้ชายคนนั้น ที่มือสองข้างถือของพะรุงพะรัง และป้าแม่ง....ใส่ส้นสูง ขายาว สวยชิบหาย ทำไมสวยแบบนี้วะ

ผมนั่งนวดขมับ จูนสมองตัวเองแปปนึง...ใช่แล้วล่ะ ยัยป้ากับผู้ชายคนนั้นจริงๆคนเดียวกับในรูป และตอนนี้เธอกำลังเดินควงแขนมันขึ้นคอนโด...

ขึ้นไปขนาดนั้น กูว่าไม่ใช่เล่นๆแล้ว!!

"แม่งเอ้ย!!!"

ผมทุบพวงมาลัยรถอย่างหัวเสีย ก่อนที่จะนั่งแม่งอยู่ตรงนั้น และมองขึ้นไปข้างบน... มองไปที่ห้องที่ผมจำได้ดี จนห้องนั้นแม่งเปิดไฟ และมีใครบางคนเดินมารูดม่านปิด...

คิดเหรอว่าจะได้ขึ้นสวรรค์กัน...กูจะกวนแม่งทั้งคืน!

----- [BAIMAI -TALK]-----

ครืน ครืน ~LINE -KAI- Calling

สงสัยกลับบ้านเจอแม่นางแล้ว นางจะโทรมาด่ากูอีก!

"ใครโทรมาย๊ะ ถ้าไม่รับก็มาลองชุดนี้ก่อน ชุดนี้ปังๆ!" ฉันรีบยกมือให้ก้านแก้วเงียบ

"เงียบแปป-_-" พอก้านแก้วเงียบ ฉันก็รีบกดรับสาย รับโดยไม่ฮัลโหล ไม่พูดอะไรสักคำ..รอให้เขาพูดมาก่อน จะได้ตั้งรับถูก

"..........."

(อยู่ไหน?!!...กับใคร?!) ขึ้นเสียงใส่กู?!!!

"เสือก"

(ป้า!! ตอบมาเร็วๆ!) อิเด็กบ้านี่ เห็นกูเป็นอะไร เมื่อวานก็ว่ากู วันนี้ก็โทรมาขึ้นเสียงใส่!!

"มีอะไร?! ถามเพื่ออะไร? ไหนบอกว่า..."

(เป็นผู้หญิงน่ะรู้บ้าง..ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ!!) !!!

"นี่! ฉันทำอะไร อย่ามาหาเรื่องนะ! เป็นบ้าหรือว่าขาดหอย?!" ก้านแก้วเอามือปิดปากตกใจ..เมื่อได้ยินฉันพูดคำนั้น ก่อนที่มันจะเดินมาบีบไหล่ฉันเบาๆให้ใจเย็นลง แต่ฉันไม่เย็นเลย...

น้ำตาฉัน..แม่งไหลออกมาซะงั้น

ฉันยืนกำมือถือแน่น พยายามเม้มปาก..ไม่ให้ตัวเองส่งเสียงสะอื้นออกมา จนไคล์เขาถอนหายใจใส่โทรศัพท์เสียงดัง...เหมือนโกรธฉันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว

(เฮ้อ!! อย่ามั่วประชดกันได้ป่ะ ทำอะไรคิดบ้างสิวะ!)

"ฉันทำอะไรไคล์ ฉันเริ่มจะทนชอบแกไม่ไหวแล้ว เอะอะโทรมาด่า โทรมาตะคอก กูเหนื่อยมากที่ชอบมึงเนี่ย!!"

ฉันจึงรีบกระชากแขนตัวเองออกจากเขาสุดแรง ..แล้ววิิ่งไปดันหลังก้านแก้วออกจากห้อง

"กลับไปก่อนๆ ขอโทษนะ"

ปัง!!! ฉันสะดุ้งตกใจ เพราะไม่ทันได้ปิดประตูห้อง ...ไคล์เขาก็เดินมาถีบประตูปิดอย่างแรง

"ได้กับมันแล้วใช่ไหม?! ถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้!!" ฉันรีบผลักอกเขาทันที ก่อนที่จะเดินกลับไปที่โต๊ะ..แล้วหยิบแก้วไวน์ขึ้นมา

ฉันมองหน้าเขา...แล้วยิ้มเหมือนที่ก้านแก้วสอน จากนั้นฉันก็ค่อยๆเดิินถือแก้วไวน์ไปหาเขา จนไคล์ที่หายใจหอบโมโหอยู่ นิ่งขึ้น..และมองตามเท้าฉันที่ก้าวไปหาเขาทีละก้าว...ทีละก้าว

จนไปหยุดตรงหน้าเขา...

"อยากให้ตอบ 'ใช่'..ใช่ป่ะ? อื้ม..ใช่ แล้วจะทำไม"

ซ่าส์ !!....ฉันสาดไวน์แดงใส่หน้าไคล์จังๆ แล้วโยนแก้วลงพื้น ก่อนจะเดินเลี่ยงไปเปิดประตูให้เขาออกไป ...แต่มือใหญ่ที่เพิ่งลูบไวน์บนหน้าหมาดๆ รีบกระชากข้อมือฉันกลับไปเผชิญหน้าเขา

"อยากทำตัวไร้ค่าเองนะ!!!"

"อะไร? เฮ้ย!!"

ฟุบ!! แรงมหาศาลเหวี่ยงฉันลงโซฟาที่อยู่ไม่ไกล ก่อนที่เขาจะรีบขึ้นคร่อมฉันไว้...และกดแขนสองข้างจากนั้นจมูกโด่งๆก็เริ่มไซร้ตามซอกคอฉัน เขาทำมันด้วยอารมณ์โกรธจัด จนฉันรู้สึกเจ็บไปทั้งคอ

"ไคล์ ปล่อย! " ฉันพยายามดิ้น..ให้หลุดจากมือเขา แต่ยิ่งฉันขัดขืน มือใหญ่ก็ยิ่งบีบแรงขึ้น..แรงขึ้น

"ทำไมวะ..ยอมคนอื่นได้ กับผมยอมไม่ได้เหรอ!!?"

"ไม่...อื้อ!!!" ฉันรีบเม้มปากแน่น..เมื่อโดนริมฝีปากนุ่มๆที่ร้อนระอุบดจูบ ก่อนที่มือใหญ่ที่บีบข้อมือฉัน..จะถูกปล่อยช้าๆ และหันมาประคองหน้าฉันแทน

ไวน์ที่เปียกตามผมไคล์..ตอนนี้หยดลงหน้าฉันครั้งแล้วครั้งเล่า พร้อมๆกับลิ้นนุ่มๆของเขา..ที่หยอกล้อคลอเคลียเข้ามาไม่หยุด

เขาขบที่ริมฝีปากล่าง..ริมฝีปากบน ก่อนจะขยับลง...ไซร้ตามซอกคอไล่ไปถึงเนินอก.... จากนั้นมือที่ว่างๆก็กระชากสายเดี่ยวฉันลง จนฉันหยุดนิ่ง..และมองหน้าเขา

"ทำไม ไม่ขัดขืน?"

"เอาสิ อยากเอาก็เอา ขัดขืนก็เจ็บเปล่าๆ...." ฉันตอบนิ่งๆแล้วหันไปทางอื่น ตอนนี้ฉันแทบไม่อยากมองหน้าเขา แต่เพื่อความสะใจ..ต้องฮึดสู้พูดออกมา และเหมือนฉันจะชนะ..ไคล์ไม่ตอบ เขาลุกขึ้นยืนทันที

ก่อนที่เขาจะเดินไปที่ห้องนอนฉัน และหอบผ้าห่มผืนหนาออกมาโยนใส่

"ห่มซะ ผมไม่อยากเอาของเหลือจากใคร.."