Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 44

"แต่ผมขอป้าอย่างนึง อย่าถอยหนีผมแบบนี้ ถ้าไม่ชอบกันแล้ว..ก็ยืนอยู่นิ่งๆ ผมจะจับมือป้าเดินมาหาผมเอง.."

ถ้าใส่ซาวน์เอฟเฟค...มันคงจะเป็นเสียงโครม ของกำแพงทิฐิ 60%ฉัน

ฉันยืนมองไคล์...แล้วพยักหน้าตอบเขาทั้งน้ำตา ก่อนที่มือใหญ่จะค่อยๆประคองใบหน้า..และเชยคางฉันขึ้นไปจุมพิต

ฉันรีบประทับริมฝีปากจูบตอบเขาทันที พร้อมกับมือที่ยกขึ้นสอดตามไรผม ลิ้นอุ่นพลางบรรจง..ส่งคลอเคลียบดจูบกับริมฝีปากนุ่ม จนมือใหญ่เริ่มขยับลูบ..แผ่นหลังและเอว

เขาค่อยๆสอดมือมาโอบฉัน แล้วส่งรสหวานๆของปลายลิ้นเข้ามาสัมผัสกันครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจังหวะที่ประสานจะทำให้เสียงหายใจหอบกระเส่า และเราค่อยๆถอนจูบจากกัน

"อื้ม~" ฉันถอนจูบใช้ปลายจมูกถูเบาๆที่แก้มเขา ..รู้สึกร้อนผ่าวตามลำคอและใบหน้า ใช่แล้ว..ฉันกำลังมีอารมณ์ ฉัน..มีอารมณ์มาก ข้างล่างมันกำลังแฉะอย่างที่ฉันไม่เคยสัมผัส แถมตัวเขาก็หอม..จนฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ

"ไคล์...เรา เอ่อ..." ฉันถามเสียงแหบพร่า พร้อมๆกับส่งสายตาเชิญชวนเขา ก่อนมือที่รั้งเอวจะค่อยๆเคลื่อนมาตามฐานเต้า เสียงอะไรบางอย่างก็ทำฉันรีบผละออกมาจากเขา อย่างตกใจ

ครืนนนน ครืนนนนน ~!!

ฉันเลิ่กลั่กลูบมือสองข้างตามตัว ก่อนที่จะหันกลับไปเห็นไคล์แล้วยิ่งทำตัวไม่ถูก จนโทรศัพท์ฉัน..สั่นขึ้นมากวนใจอีกครั้ง

ครืนนนน ครืนนนนน~!! อยู่ไหนวะ!-////-

"ผมหยิบให้ กระเป๋าอยู่ที่เตียง^^" พอเขาโน้มไปหยิบกระเป๋าให้ฉัน ฉันก็รีบควานหาโทรศัพท์ขึ้นมากดรับทันที

ก้านแก้ว?! ตายๆรับยังไงทีนี้..

"อือ-_-"

(ชะนี!!!! หายไปไหนย๊ะ อยู่ห้องป่ะ?!) ฉันแอบมองไคล์แวบนึงแล้วกดลดเสียง อิตุ๊ดหมอ..ทำไมมึงต้องพูดเสียงดังด้วย

"ถ้าอยู่ก็คงเห็น "

(ไปหาแล้ว ไม่เห็นค่ะ! แต่เอาหูแนบประตูฟัง..ได้ยินเสียงคราง อิอิ)

"อีก้าน อีเลว -_-!" ฉันเอามือปิดปากแทบไม่ทัน เผลอด่าก้านแก้วทั้งๆที่ไคล์นั่งอยู่ตรงนี้ โอ้ย! เขารู้แน่เลย..ว่ามันเป็นตุ๊ด! เพราะตอนนี้เขายิ้มไม่หยุดเลย

(เอ้า กูพูดจริงๆ เสียงมึงคราง หงิงๆ ไงชะนี..กัปตันอร่อยไหม นี่ๆแต่กูคอนเฟิร์มได้ว่าตัวหอมจริงๆ เพราะกูกอดมาแล้ว กิกิ)

อีก้านแก้ว

"มึงคงหูฝาด เพราะตอนนี้กูอยู่บ้าน แค่นี้นะ-//-"ฉันรีบกดวางแล้วเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า ก่อนจะหมุนตัวออกจากห้องนอนเขาทันที จนไคล์เขายิ้มและลุกขึ้นเดินมาส่งฉันที่ประตู

"ก้านโทรมาเหรอ?^^"

"อืม -_-"

"ไม่อยากฟ้องเลย วันก่อนก้านกอดผม ^^" !!! อีก้าน กูอุส่าห์บอกไคล์ว่ามึงเป็นแฟนกู มึงไปกอดไคล์ทำไม!

"ละ..แล้วไง-_-"

"ผมไม่อยากให้ใครกอดเลย..นอกจากป้า ป้าครับ..กอดหน่อยสิ^^" เขายื่นแขนสองข้างมาหาฉัน แต่ฉันไม่ทันได้ตอบ เขาก็เดินมากอดฉันแล้ว

มึง...เขาหอมแก้มกูด้วย-////-

"ก้านคือเพื่อนสาวป้า..ผมรู้น่า ป้าเป็นของผมคนเดียวนะ^^" ไม่ไหวแล้ว..ใจสั่นจนเลือดในตัวสูบฉีดหนักมาก ฉันจึงพยายามดันไคล์ออกไป ก่อนจะกอดอกเบือนหน้าหนีไปทางอื่นอายๆ เพราะอีก้านมันทำแผนแตกแล้ว มันดัดจริตไปกอดเขา!!

ทีนี้ล่ะ..ไคล์เดินหน้ารุกกูเต็มสตรีมแน่

"ก็ใช่..ถึงก้านจะเป็นตุ๊ด แต่ไม่ใช่ว่าฉันจะให้โอกาสนาย-_-"

"ครับผม ยังไม่ให้ก็จะรอ^^" นั่นไง

"แล้วแต่ สำหรับวันนี้พอแค่นี้ ยิ่งอยู่ด้วย...ยิ่งเปลืองตัว-_-" พูดจบ ฉันก็รีบเปิดประตูออกไปจากห้องเขา ก่อนจะเผลอหันกลับมาเห็นรอยยิ้มหวานๆของไคล์ระหว่างที่ดันประตูปิด แล้วใจสั่นหนักกว่าเดิมอีก

"ไปส่งไหม^^"

ปัง! ฉันไม่ตอบ..รีบดันประตูปิดแล้วเอามือกุมอกตัวเอง ก่อนจะเดินไปกดลิฟต์อย่างทุกลักทุเล ไม่ไหวว่ะ...คือใจสั่นมาก ถ้าเป็นแบบนี้..ฉันรอดจากไคล์ไม่ได้แน่เลย แต่มันเร็วไป...อย่ารีบได้ไหมใบไม้! อยู่ห่างๆเขาตั้งตัวก่อน

กลับถึงบ้านฉันก็เอาแต่หมกตัวในห้อง จะอาบน้ำจะนอนก็คิดแล้วคิดอีก คิดว่าจะทำยังไงกับใจตัวเองตอนนี้ มันสั่นกว่าตอนชอบเขาอีกว่ะ ขนาดตื่นเช้ามา..ใจกูยังไม่หายสั่นเลย