Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 47

ตึ้ง~ ตึ้ง~

KAI : Send Picture

KAI : Send Picture

เฮ้ย!! รูปฉันกับหมอธันวา อีกรูปล่ะ?! หนักกว่าเดิมอีก! รูปฉันจับมือหมอฮาวาย ฉันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก..เหมือนผัวจับได้ว่ากูมีชู้ กูเปล่านะ!..กูแค่ลองเดท ลองคุยกับคนอื่นดู ไม่ได้คิดอะไรด้วยซ้ำ

KAI : ทำไมทำกับผมแบบนี้อ่าาาา

ตายแล้ว...เมาแน่เลย ฉันเดินไปนั่งที่โซฟากุมขมับ ก่อนจะลูบหน้าลูบตาตัวเองให้กำลังใจ คือ..ไม่รู้จะตอบไคล์ยังไง หมอธันวาเขาเป็นจิตแพทย์ที่รักษาฉัน ส่วนหมอฮาวายพ่อแนะนำให้ฉันเดท นี่แหละปัญหา..ฉันไม่อยากให้ไคล์รู้เลยว่าพ่อไม่ชอบเขา

พอฉันถอนหายใจยาวๆ แม่กับย่าก็เดินมาหา

"เป็นอะไรใบไม้?" ย่าถาม แต่แม่มองฉันด้วยสายตารู้ทัน สายตาแม่เหมือนแซะฉันนัยๆว่ามึงมีปัญหาเรื่องผู้ชายอีกแล้วใช่ไหม!?

"ป่าวค่ะ สรุปชุดไหนคะ หนูง่วง-_-" ย่าหันกลับไปมองชุดที่ฉันลองทั้งหมด ก่อนท่านจะเดินไปหยิบมันมาหนึ่งตัว ที่เชยและยาวลากพื้น

"ชุดนี้ก็ได้ ย่าว่าเรียบร้อยดี^^"

แต่แม่ฉันไม่โอเค แม่เดินไปหยิบเดรสสั้นตัวนึงมา ..ตัวนั้นมันแหวกหลังมีลูกเล่น มีระบายยาวนิดๆ กำลังดี

"แบบนี้ ดูสดใสเซ็กซี่ไม่ลุ่มล่าม ^^" ฉันชี้ไปที่ชุดอย่างชั่งใจ ก่อนจะตัดสินใจเลือกมันทั้งสองชุดลวกๆ แล้วกลับขึ้นห้องตัวเอง

ชุดราตรีเครื่องเพชรพร้อม แต่ฉันโคตรไม่พร้อมเลย ตอนนี้ฉันยังไม่ตอบไลน์ไคล์ด้วยซ้ำ เพราะฉันไม่รู้จะพูดกับเขายังไง แต่มาคิดๆดูแล้ว..ฉันไม่จำเป็นต้องแก้ตัวอะไรกับเขานี่หว่า ฉันโสด ฉันมีสิทธิ์ทุกอย่าง เราไม่ได้เป็นอะไรกัน

ฉัน : ค่อยคุยกัน

ฉันตอบไปแค่นั้น แต่ไคล์ไม่อ่านไม่ตอบแชทไม่เชี่ยอะไรเลยสักอย่าง เอาจริงๆนะ ถึงไม่ได้เป็นอะไรกันแต่ฉันรู้สึกแคร์ไคล์ที่สุดแล้ว...

ฉันรีบอาบน้ำนอน กะจะตื่นเช้าๆไปเคลียร์งานที่บริษัทก่อนแล้วค่อยไปงานแต่งตอนเย็น แต่ระหว่างที่ฉันขับรถไปบริษัทนั้น เจ๊ปลายฟ้าก็โทรมาหา เสียงเจ๊แกร้อนใจมาก

(ใบๆ...แกมาแต่งหน้าให้น้ำปั่นได้ไหม ฉันจำได้!..ว่าแกแต่งสวย นะๆ ) ฉันรีบจอดรถเปิดไฟกระพริบทันที เดี๋ยวนะ..งง แต่งหน้าเจ้าสาวนะเว้ย! งานใหญ่อลังการขนาดนั้นใครจะกล้า-_-

"แต่งหน้าทางการและงานโคตรใหญ่..ไม่กล้าว่ะเจ๊ ถ้าแต่งเล่นๆว่าไปอย่าง-_-"

(แต่แกแต่งสวยนะ มาช่วยกันหน่อย ขอร้องล่ะ..พอดีช่างแต่งหน้าที่จ้างมา ดันเป็นกิ๊กเก่าไทม์ มันตั้งใจมากวนประสาทน้ำปั่น เฮ้อ....ฉันสงสารเพื่อน มันยิ่งท้องอยู่ด้วย กลัวมันเครียดและพาลไม่แต่งเนี่ย!!)

พอได้ยินเสียงเจ๊ปลายฟ้าถอนหายใจยาวๆส่งท้าย ...ฉันรู้สึกใจหวิวๆสงสารเลย แต่ฉันไม่เชื่อมือตัวเองน่ะสิ เพราะอีก้านมันก็สอนมาไม่กี่ครั้งเอง แต่เออ!!..ถ้าฉันชวนมันไปด้วยน่าจะรอดนะ

"โอเค งานเริ่มเมื่อไหร่-_-?"

(น่ารักที่สุด! เก้าโมงเช้าๆ..แกรีบมาเลยนะ เครื่องสำอางที่นี่มีพร้อม มาแต่ตัวก็ได้) ตอนนี้เจ็ดโมงครึ่ง ให้ตายเถอะ..ชั่วโมงเร่งด่วนแบบนี้ กว่ากูจะขับรถถึงโรงแรมอนันธาราไม่ทันแน่นอน

"จะพยายาม-_-" ฉันรีบวางสายเจ๊ปลายฟ้า แล้วโทรหาก้านแก้วทันที แต่มันไม่รับโทรศัพท์ฉันเลย! แม่งเอ้ย...ทำอะไรอยู่? เข้าเวรรึป่าววะ? ฉันจึงตัดสินใจขับรถไปจอดรถทิ้งไว้ที่ปั๊มน้ำมัน ก่อนจะถอดส้นสูงวิ่งไปโบกวินมอไซค์แทน

พี่วินขับรถซอกแซกมาก!! ขากูกระแทกกับท้ายรถใครบ้างก็มารู้ แต่ที่รู้ๆคือมาถึงโรงแรมอนันธาราได้อย่างรวดเร็ว พอฉันลงจากรถรีบถอดหมวกกันน็อคจ่ายตังค์ ก็เห็นพนักงานหลายคนวิ่งออกมารับฉัน แล้วพาขึ้นไปข้างบนทันที

"มาแล้วๆ แต่งสวยๆนะ ^^" เจ๊ปลายฟ้าที่ใส่ชุดไทยเพื่อนเจ้าสาวอยู่ เห็นฉันก็รีบวิ่งมาจูงมือ และพาไปหาพี่น้ำปั่นข้างใน

พี่แกสวยจริงๆ ถึงหน้าจะเครียดๆแต่ก็สวยมาก เขาทะเลาะกันจริงจังมึงเอ้ย กิ๊กพี่ไทม์คือมาแกล้งพี่น้ำปั่นโดยเฉพาะ นางใส่กาวในแป้งพับทำตัวเหมือนคนประสาท แต่ช่างมันเถอะ...ฉันไม่มีเวลามาก ฉันเริ่มเปิดแบบแต่งหน้าเจ้าสาวและลงมือแต่งให้พี่แกเลย

สรุปวันนี้ฉันไม่ได้เข้าบริษัท ฉันไม่ว่าง พอแม่รู้จากเจ๊ปลายฟ้าว่าฉันมาช่วยงานแต่งพี่ไทม์ แม่ก็อาสาเอาชุดราตรีและเครื่องประดับ..มาให้ฉันที่นี่แทน

ระหว่างรอพี่น้ำปั่นเข้าพิธีเช้า ฉันก็ขึ้นมารอที่ห้องพัก นั่งๆนอนๆเปิดไลน์อ่าน..จนเห็นไคล์ทักมา และตอบกลับมาว่า

LINE -KAI-

KAI : ค่อยคุย? แต่ผมรอที่บริษัทนานแล้ว ป้าจะหนีผมเหรอ?

ฉัน : หนีอะไร? ฉันมาช่วยงานแต่งพี่ไทม์ ว่าฉันหนี โทษนะ...ฉันทำอะไรผิด?

KAI : โอเคครับ ไม่ผิด!

ฉัน : ใช่ เพราะฉันมีสิทธิ์ไง เราไม่ได้เป็นอะไรกัน

ไคล์อ่านแต่ไม่ตอบ ฉันจึงไม่สนใจไปอาบน้ำแต่งหน้าแต่งตัวพลางๆระหว่างรอพี่น้ำปั่นขึ้นมาพัก

"กินข้าวรึยัง?" ฉันค่อยๆลดแก้วไวน์ลง..แล้วส่ายหน้าตอบเบาๆ จนหมอฮาวายลุกขึ้นจากเก้าอี้ และก้มลงมาพูดกับฉัน

-/////-!!

"ไปหาอะไรกินรองท้องก่อน^^" ฉันวางแก้วไวน์ แล้วจับแขนเขาลุกขึ้น ก่อนจะเดินผ่านไคล์ที่มองฉันด้วยหางตา เขาคงคิดว่าฉัน..เปิดตัวหมอฮาวายกับพ่อกับแม่แล้วสินะ

แต่ฉันจะเอาเวลาไหนอธิบายเขาล่ะ เจอสายตาพิฆาตเข้าไป..อธิบายไปก็เท่านั้น ไม่ต่างกับวันที่เขาเข้าใจฉันกับก้านแก้วผิดแน่นอน ฉันจึงยืนกินนู่นกินนี่คุยกับหมอฮาวายไปพลางๆ พอพิธีกรบนเวทีเกริ่นเสร็จเราก็กลับมานั่งที่โต๊ะ

"เอาล่ะ ตามสบาย^^" พอก้นแตะเก้าอี้ปุ๊บ แก้วไวน์ก็ถูกดันมาให้ทันที ฉันจึงนั่งจิบไวน์ไป..ฟังพี่น้ำปั่นกับพี่ไทม์ไป จนถึงเวลาโยนช่อดอกไม้ เวลาที่สาวโสดทุกคนในงานรอคอย แม่ก็หันมาพยักหน้าให้ฉัน

"ใบไม้ไปสิ..ไม่ไปเหรอลูก?^^" ฉันกลอกตามองบนแล้วส่ายหน้าตอบ ไม่เอาด้วยหรอก..ขี้เกียจ

"หรือว่าเจ้าบ่าวนั่งข้างๆแล้ว^[]^" พ่อ!!!!! -_-

"ลุงบอสแซวเก่งนะครับ^^" เข้าขากันดีมาก! หมอฮาวายเขายกแก้วไวน์ชนกับพ่อ..แล้วหันมาหาฉัน ฉันจึงยกแก้วชนกับเขาบ้าง ก่อนจะหันไปฟังเสียงนับถอยหลัง..จากพิธีกรบนเวที

'พร้อมนะเจ้าสาว.. 5 4 3 2 1 โยนเลย!~'

ฟุบ! ช่อดอกไม้พี่น้ำปั่น..ลอยลิ่วผ่านสาวๆทุกคน แล้วไปตกที่โต๊ะไคล์! ก่อนเขาจะวางแก้วไวน์..และหยิบช่อดอกไม้นั้นขึ้นมา..เดินมาหาฉัน

สายตาที่มองมา..มันชัดเจนมาก เขากำลังโกรธฉัน และไม่พอใจที่หมอฮาวายนั่งตรงนี้ จนเขาหยุดเดิน และยื่นช่อดอกไม้ให้ฉัน

"ฝากหน่อยนะ" พูดจบ..ไคล์ก็ก้มลงมากระซิบฉัน แต่เขาเน้นเสียงหนักๆให้หมอฮาวายที่นั่งข้างๆได้ยิน

"ป้าต้องเป็นของผมคนเดียว..." ทุกคนในงานแม้กระทั่งบ่าวสาวจ้องมาที่ฉันเป็นตาเดียว ฉันรู้สึกอายและโมโหมาก ยิ่งเห็นหน้าพ่อตัวเองที่ดูบอกบุญไม่รับ ฉันยิ่งรู้สึกอึดอัด จนต้องรีบจับช่อดอกไม้ช่อนั้นลุกขึ้น..และวิ่งออกมา

ตึก ตึก ตึก..ฉันทั้งหอบกระโปรงทั้งวิ่ง จนมาถึงเสาต้นใหญ่ที่ลานจอดรถ ฉันก็หยุดแล้วฟาดดอกไม้ช่อนั้นกับเสาไม่ยั้งมือ จนดอกไม้สวยๆมันเริ่มเละ และกระจายหล่นลงพื้น

พลัวะ พลัวะ!

"ไอ้สารเลวเอ้ย!"

"ใครเลวครับคุณป้า^^"