Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 76

ลงจมูกลงไปในตอนที่น่าหลงใหลของ Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน, นิยายInternet ที่เขียนโดย Internet นิยายนี้มีเรื่องราวที่ซับซ้อน ความลึกลับและตัวละครที่ไม่ลืม นิยายนี้สัญญาว่าจะพาคุณผ่านการเดินทางของความตื่นเต้นและความเชื่อมั่นอันหลงใหล ไม่ว่าคุณจะปกติที่การที่รักความลึกลับหรือความอบอุ่นใจของเรื่องราวที่เข้าถึงจิตใจ Internet ได้ถักเสาะเสียงให้เป็นเรื่องราวที่จะยินตัวเองลงบนหน้าความทรงจำ สำรวจหน้ากระดาษของ Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน ตั้งแต่ตอนที่ BAIMAI | เพราะความหลงลืม และปล่อยให้เวทมนตร์บุบคลามไปด้วย

"ไคล์..ต้นไม้คบเจแปนไว้กินเล่นจริงๆเหรอ?" ฉันถามเรียบๆขณะมองรถที่ขับผ่านไปผ่านมา ในหัวก็นึกตามว่าถ้าน้องชายตัวเองเลวขนาดนั้น เจแปนจะเป็นยังไงต่อ

เพราะเจ้าหล่อนเจออะไรมาเยอะมาก ไหงต้องมาเจอผู้ชายแบบอิไม้อีกคน บอกตามตรงฉันสงสาร

"ครับ เจอเจแปนครั้งแรกมันพูดแบบนั้น แต่ตอนนี้ผมไม่รู้"

ฉันเหลือบมองไคล์แวบนึงเพื่อความแน่ใจ จนมือใหญ่..เอื้อมมาจับมือฉันไปหอม

ฟอด~

"แต่ผม ไม่ได้กินป้าเล่นๆนะ อยากกินป้าจริงจัง กินคนเดียว กินตลอดชีวิตเลย"

"หึกินตลอดชีวิต เลิกล่าหอยรึยังล่ะ?"

"ล่าของป้าไง ขอล่าได้ไหม" ฉันรีบชักมือกลับแล้วตีแขนไคล์ไปป้าบนึง เพิ่งจะโดนข้อหาเล่นกันในห้องน้ำมาแท้ๆ วนเข้าเรื่องนี้อีกจนได้ แต่ก็นะฉันเริ่มเองแหละ-_-

สักพักไคล์ก็ขับรถพาฉันไปที่บ้าน แน่นอนบ้านเขาฉันมาบ่อย แต่ไม่เคยมาในสถานะนี้เลย สถานะที่ว่าไม่ใช่แฟนนะ เพราะฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเป็นแฟนเขา เราแค่ศึกษากัน..เพราะใจฉันมันยังกลัวๆ อยากชัวร์และพิสูจน์ให้พ่อเห็นก่อน

ขนาดไม่เป็นแฟนยังเสียหอยขนาดนี้ ถ้าเป็นแฟนจะขนาดไหนวะ มดลูกกูจะพังไหม?

พอมาถึงบ้านเขากำลังเดินเข้าไป ก็เห็นลุงเคนกับป้าสวยนั่งเล่นกันที่โซฟา ก่อนที่พวกท่านทั้งสองจะเงยหน้าขึ้นจากกิจกรรมตรงหน้าขึ้นมามองฉันกับไคล์ แล้วตกใจเอามือทาบอก

"เดี๋ยว! อะไร? ยังไงลูก?! ได้กัน เอ้ย..คบกันแล้วเหรอ?"

"สวยใจเย็นๆ ไม่ต้องตื่นเต้น ฮ่าๆ" ลุงเคนเอามือปิดปากหัวเราะ เมื่อป้าสวยหลุดถามหมดเปลือก ฉันจึงรีบยกมือไหว้เลี่ยงตอบคำถามทันที

"สวัสดีค่ะลุงเคนป้าสวย"

"สวัสดีจ้ะ ยังไงๆตาไคล์ บอกแม่มา! แม่จะได้ไปหาฤกษ์หายาม อยากมีหลานเข้าใจไหม"

อยากมีหลาน...อีกแล้ว

เฮ้ย!!!! ฉันลดมือที่กอดอกลงช้าๆหน้าถอดสี ก่อนที่จะรีบหันกลับไปที่ประตูหน้าบ้าน วิ่งไปยืนคิดอะไรคนเดียว วันนั้นวันไหนแล้ววะ!? วันที่กินยา...

ยาคุมอีกเม็ด..ฉันลืมได้ไง ไม่นะ..ไม่! ฉันเอามือกุมหัวสองข้างหันซ้ายหันขวาไม่รู้จะทำยังไง จนไคล์เขารีบเดินมาสะกิดไหล่ แล้วถามด้วยความเป็นห่วง

"เป็นอะไร มานี่มา ไม่ต้องเครียดนะ" เขาจับมือฉันไปกุมและวางแนบอก ก่อนจะเดินกลับไปหาพ่อแม่ตัวเอง ตอนนี้ฉันอยู่ไม่นิ่งแล้ว ฉันเครียด ฉันท้องแน่เลย ฉันท้องแน่ๆ!

"ใบไม้เป็นอะไร...ไม่สบายเหรอลูก?" เมื่อเราเดินกลับไปถึง ลุงเคนที่นั่งอยู่ก็ขมวดคิ้วถามทันที ใช่..ลุงเคนเป็นหมอ ท่านคงสงสัยว่าทำไมฉันมือสั่น หน้าซีด

จนไคล์จับฉันนั่งลงตรงข้ามท่าน แล้วหันไปสั่งแม่บ้านหาน้ำหวานๆมาให้

"นั่งก่อนนะ เป็นอะไรครับ" ลุงเคนถามยิ้มๆ ส่วนไคล์นั่งยองๆจับมือฉัน เขานวดเขาบีบ..จนป้าสวยเห็นแล้วถึงกลับเบะปากใส่ลูกชาย

"น้อยๆหน่อยตาไคล์"

"น้อยไม่ได้ครับ รักมาก"

"พอๆแม่กับลูก ว่าแต่เป็นอะไรใบไม้ หน้าซีดมาก ยื่นแขนมา..ลุงขอวัดชีพจรหน่อย" ฉันเก้ๆกังๆยื่นเเขนไปให้ลุงเคนจับ ฉันไม่ได้ป่วย แต่ฉันแค่ช็อคกับความโง่ตัวเอง

ถ้ามีสมองคิดเรื่องผู้ชายจนลืมคุมกำเนิด กูควรตัดหัวทิ้งซะ!

ฉันมองข้อมือที่ถูกจับสลับกับไคล์ เพราะเขากำลังยื่นหน้ามาใกล้ๆแล้วกระซิบ

"เมื่อกี้..หนักไปเหรอ?"

"พอไคล์ ฉันเครียดอยู่" และขณะนั้น ขณะที่ฉันกำลังเอ็ดไคล์ คานะเภสัชกรสาวสวยก็เดินฉีกยิ้มเข้ามาในบ้าน พอฉันเห็นเธอแวบนึงเท่านั้น ฉันก็รีบวิ่งตรงไปจับแขนคานะทันที

"คานะ ช่วยด้วย"

"คะ? มีอะไรคะ?" คานะถามตกใจ ฉันจึงดึงเธอออกไปคุยห่างๆ

"ถ้าลืมกินยาคุมฉุกเฉินอีกเม็ด กี่เปอร์เซ็นต์ที่จะ..ท้อง" คานะทิ้งกระเป๋าในมือ แล้วเอามือปิดปากเบิกตากว้าง

"อย่าบอกนะ ว่าพี่ใบไม้..."

"อือ-_-"

"ว้าย! ร้อยเปอร์เซ็นต์ค่ะ ว่าแต่ประจำเดือนมาครั้งล่าสุดเมื่อไหร่คะ" ฉันเอามือทาบอกทันที

เชี่ย..กูจำไม่ได้

"จะ..จำไม่ได้"

"งั้นก็รอค่ะพี่ใบไม้" ฉันรีบดึงแขนคานะถามอีก เพราะไคล์กำลังเดินมาหาพวกเราแล้ว

"รออะไร รอประจำเดือนมาเหรอ?"

"รอไปฝากครรภ์ที่โรงพยาบาล" กูจะเป็นลม ..ไม่ไหวแล้ว สรุปว่าจบการสนทนาทั้งไคล์ทั้งคานะพยุงฉันมาที่โซฟาอีกรอบ คราวนี้ลุงเคนวัดความดันฉัน หายาให้ดม หาน้ำหวานให้กินอลม่านไปหมด

ทุกคนเริ่มเครียด คานะเป็นคนเดียวที่นั่งยิ้ม เธอตบไหล่ปลอบใจเบาๆไม่ให้คิดมาก แถมกระซิบฉันว่า

ถ้าท้องก็แค่มีลูก...

ก็เออสิวะ!! ท้องก็มีลูกไง!! นั่นล่ะที่กูเครียด ไม่ทันได้พิสูจน์ความดีไคล์ ฉันก็ท้องป่องซะแล้ว เออ..พ่อกูคงปลื้มมาก..เคยพูดประชดหลายครั้ง แต่เข้าจริงกูไม่ตลกเลย สงสารพ่อแม่

ว่าแต่ลุงเคนเป็นหมอสูติ..ท่านจะรู้รึยังว่ากูท้อง?

"ลุงเคน หนูเป็นอะไรไหมคะ?"

"ไม่เป็นอะไรครับ กินน้ำหวานๆก่อนนะ..เดี๋ยวก็ดีขึ้น" ฉันเหลือบมองไคล์ที่กำลังนั่งนวดเท้าให้แวบนึง ก่อนจะมองป้าสวยอีกคนที่นวดมืออยู่

ส่วนคานะฉันไม่มอง ยิ่งมองยิ่งเครียด ถ้าฉันท้องขึ้นมาทำไง ไม่อยากจะคิดเลย..ว่าพ่อจะโกรธขนาดไหน ถึงจะอยากได้หลาน แต่พ่อแม่ที่ไหนจะพอใจวะ ถ้าลูกสาวท้องก่อนแต่งแบบนี้

ฉันจึงมองไปที่ลุงเคนอีกครั้ง ท่านเป็นหมอสูติหมอเฉพาะทางด้านนี้ ถ้าปรึกษาตรงๆบางทีท่านอาจจะหาทางออกให้ฉันได้

"เอ่อ..ลุงเคนคะ หนูมีอะไรจะปรึกษาค่ะ"

"หืม? อะไรใบไม้ ปรึกษาอะไร?" ฉันเม้มปากและกัดเบาๆรวบรวมสติ จนคนที่อยากรู้อยากเห็น..เริ่มขยับเข้ามาใกล้ๆ

"คือ..หนูลืมกินยาคุมอีกเม็ด แล้วมันก็ผ่านมาหลายวันแล้ว มันมีวิธีป้องกันอย่างอื่นอีกไหมคะ พวกยาฆ่าเชื้ออสุจิเหมือนคนที่โดนข่มขืนใช้กัน หนูอยากลอง-_-"

ป้าสวยเอามือทาบอก แล้วเดินไปนั่งที่โซฟา ส่วนไคล์เขามองฉันตกใจมาก ตาเขาเป็นประกายวิบวับเหมือนคนมีความหวัง

คานะกับลุงเคนไม่ต้องพูดถึง สองคนนี้ยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น -_-

"กี่วันแล้วใบไม้ ลุงขอชัวร์ๆ" ฉันนับนิ้วดูแปปนึง จนไคล์เขามองตามมือเหมือนเด็ก

"ประมาณ..สามสี่วันค่ะ" ลุงเคนพยักหน้าแล้วยิ้มกริ่ม

"ไม่ทันแล้ว ไม่ต้องเครียดใบไม้..ถ้าหลังจากนั้นไม่มีเพศสัมพันธ์ก็ยังมีเปอร์เซ็นต์ปลอดภัย แต่ถ้ามีก็จะมีโอกาสสูง"

"พ่อพูดจริงอ่ะ? อย่าล้อเล่นนะพ่อ ผมกำลังจะมีลูกเหรอ?" ใจเย็นๆเว้ย! กูแค่ลืมกินยาคุมวันแรก

ตอนนี้ป้าสวยสูดยาดมแล้ว หน้าท่านซีดกว่าฉันอีก ไอ้โอกาสที่ลุงเคนพูดน่ะ แน่นอน..กูเบิ้ลสองสามและได้กันทุกวัน! ไม่ต้องเรียกโอกาสแล้ว มันชัวร์!

"ไคล์..ลูกต้องรีบแต่งงานแล้วนะ แม่ไม่อยากให้ลุงบอสพิโรธ"

ไคล์เหมือนช็อคไปแล้ว เขาเดินรอบบันไดบ้านรอบนึง แล้วเดินมานั่งยองๆข้างฉัน นั่งตาละห้อยเหมือนหมาขอกระดูก

"แต่งสิ แต่งเลย..นะป้านะ ผมรู้สึกว่าลูกผมมาแล้ว" เวอร์! ทำตัวให้พ่อฉันยอมรับก่อนเถอะ

"พี่ใบไม้ไม่ต้องกลัวค่ะ ไม่แน่นะคะ..พี่ไคล์อาจจะไม่มีน้ำยา" คำพูดคานะทำไคล์ควันออกหู เขาหันขวับไปหาน้องตัวเอง และผลักหัวทันที

"เดี๋ยวเถอะคานะ! -_-" คานะทำหน้ายู่แล้วไปนั่งอ้อนป้าสวยแทน

"พอๆ เพื่อเป็นการให้เกียรติใบไม้ ลุงบอส และป้ากิ่ง...ทุกคนฟังคนสวยพูด!" แล้วป้าสวยก็มองหน้าฉันทันที

"ใบไม้ลูก...ป้าจะไปสู่ขอหนูนะ ลูกชายป้าล่วงเกินหนู เราเองก็ไม่ใช่คนอืื่นคนไกล แต่งงานกับตาไคล์เถอะนะลูก ป้าอยากมีหลานมากๆและอยากทำให้ถูกพิธี เดี๋ยวพ่อหนูจะเฉ่งเอา"

ฉันนั่งเงียบ ไม่รู้จะตอบป้าสวยยังไง ขนาดไคล์ขอเป็นแฟนฉันยังไม่ตกลงเลย ถ้าแต่งงาน...อย่าพูดถึง ถ้าปุ๊บปับไม่คิดหน้าคิดหลัง เกิดไคล์อินดี้เทฉันขึ้นมา ฉันจะไม่ม่ายขันหมากเหรอ?!

"ไม่เป็นไรค่ะ พ่อกับแม่รู้แล้ว พวกท่านไม่ถือ-_-"

ทุกคนอ้าปากค้าง

"ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติก่อนค่ะ บางทีหนูอาจจะไม่ท้อง บอกตามตรงนะคะ..หนูยังไม่ไว้ใจไคล์ แต่ถ้าหนูท้องแล้วไคล์ใจโลเลมีผู้หญิงคนอื่น..หนูก็ไม่รับเป็นพ่อของลูกเหมือนกัน หนูเลี้ยงลูกคนเดียวได้ค่ะ -_-"

"จะ...จะดีเหรอใบไม้?TOT"

"ค่ะ..รอก่อนดีกว่า หนูอยากดูพฤติกรรมลูกชายป้าสวยด้วย -_-"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน