Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 77
สรุปบท BAIMAI | ขอโทษ...: Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน
สรุปเนื้อหา BAIMAI | ขอโทษ... – Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน โดย โนเนจัง
บท BAIMAI | ขอโทษ... ของ Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย โนเนจัง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
"โห..ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะครับ นี่ไง..ผมเปลี่ยนแล้ว ผมมีแค่ป้าคนเดียว เมื่อไหร่เราจะได้คบ ได้แต่งงานกัน ผมอยากเป็นพ่อของลูกป้านะTT"
ไคล์เกาะพนักโซฟาอ้อนฉัน จนป้าสวยลุงเคนที่นั่งมองห่างๆท่านส่ายหน้าเอือมระอา แล้วคานะก็รีบยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะเหลือบมองพี่ชายตัวเองและเอามือปิดปากขำ
"อิอิ พี่ไคล์เปลี่ยนได้จริงๆเหรอคะ? อย่าให้เห็นน๊าว่าไปเหมาถุงยางที่ร้านคานะน่ะ"
แล้วสงครามระหว่างพี่น้องก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อไคล์เขาหันขวับกลับไปมองเจ้าของเสียงใส
"คานะ!"
"คะ? เรียกทำไม ก็พี่ไคล์ทำตัวเองทั้งนั้น จะงอแงจะโมโหคานะ..เพื่อ?^^" พอทำอะไรน้องสาวไม่ได้ เขาก็หันไปหาแม่ตัวเองทันที
"แม่! แม่ช่วยเอาคานะไปขังไว้ในห้องได้ไหม ผมรู้สึกอยากฆ่าคนชะมัด -_-" ฉันเบือนหน้าหนี มองไปทางลุงเคนทันทีเมื่อได้เห็นอารมณ์หงุดหงิดของไคล์ จนป้าสวยห้ามทัพสั่งคานะขึ้นไปเซฟโซน เขาถึงลุกขึ้น..เดินมานั่งเบียดฉัน
และเอาคางมาเกยไหล่อ้อน
"ไม่ต้องฟังคานะพูดมันไม่มีแล้วถุงยาง ผมยอมป้าคนเดียวนะ สาวๆก็ไม่มี ตอนนี้ผมเป็นคนดีจะตาย ไม่งั้นป้าไม่รักผมหรอก"
พูดเต็มปากเต็มคำว่ากูรัก ไม่อายพ่อแม่-_-
"รู้ไคล์ แต่ตรงนี้ไม่ใช่ที่อ้อน-_-" ฉันพยายามแกะมือเขาออก แต่เจ้าของมือกลับโอบไหล่ฉัน..แล้วโน้มลงมาหอมแก้มอีกฟอดใหญ่
อิไคล์ พ่อแม่แกอยู่!!..ถ้าจะไม่อายขนาดนี้ ไปจุดธูปเรียกปู่ย่าตายายแกมาเลย!!
"แล้วไง ตรงไหนก็อ้อนได้ เพราะคนมันรัก"
"จะอ้วก-_-" ป้าสวยกอดอกเบะปากเบือนหน้าหนี อื้อ..ฉันก็ด้วย จะอ้วกเหมือนกันแต่ไม่กล้า เดี๋ยวเขาจะหาว่ากูท้องอีก
หลังจากนั้นฉันก็นั่งคุยกับป้าสวย กินข้าวเย็นที่บ้านไคล์ต่อ จนสักพักถึงขอตัวกลับ และให้ไคล์ไปส่งที่บ้านพ่อแม่
ที่มาที่นี่..ฉันไม่สบายใจ ฉันอยากไปดูปฏิกิริยาพ่อหน่อย ว่ายังโกรธหรืองอนอะไรรึป่าว ถึงต่อหน้าจะเถียงฉอดๆ แต่ใจกูแคร์นะเว้ย พ่อทั้งคน-_-
ส่วนไคล์ฉันแค่ให้เขามาส่ง เพราะเขาต้องกลับไปเตรียมตัวบินคืนนี้อีก เออห่างๆกันบ้างก็ดี สามสี่วันนี้ติดเต้ากูมาก
และพอเข้ามาในบ้านข้างล่างกลับเงียบกริบ ไม่มีใครอยู่สักคน ฉันจึงต้องตรงขึ้นไปห้องนอนพ่อ ก่อนที่จะยืนลังเลสักพักฟังเสียงคนคุยกันข้างใน..เพราะไม่มั่นใจว่าท่านอารมณ์ไหน
ก้อก ก้อก ก้อก...
"พ่อคุยกันหน่อยสิ-_-" มันห้วนไป เอาใหม่
ก้อก ก้อก ก้อก
"พ่อคะ คุยกันหน่อยสิ" แล้วพ่อก็เปิดประตูออกมา หน้าบึ้งตึง เออ ลืมบอก..บ้านหลังนี้เป็นบ้านพ่อแม่ที่ฉันไม่ค่อยมาเท่าไหร่ เพราะพ่อสร้างไว้เพื่ออยู่กับแม่สองต่อสอง และลูกๆไม่จำเป็นต้องมาเป็นก้างขวางคอ จะไปอยู่ไหนก็อยู่ แต่ขอพื้นที่ตรงนี้ไว้สวีทกับแม่-_-
"มาทำไม" พ่อยืนกอดอก ถามเสียงแข็ง
"มาง้อ-_-" ได้ยินธุระฉัน พ่อก็ถอนหายใจเฮือก ใหญ่ ก่อนจะเบี่ยงตัวหลบให้ฉันเข้าไปในห้อง
พอเข้ามาฉันก็เห็นแม่นั่งจัดเอกสารที่โต๊ะทำงาน แม่เหลือบมองและอมยิ้ม แต่ไม่ได้พูดอะไร..เพราะพ่อเล่นยืนจังก้าเอามือท้าวสะเอวใส่ฉันทันที เมื่อฉันหย่นก้นนั่งที่ปลายเตียง
"มาง้ออะไร...ตอนทำไม่รู้จักคิด-_-"
"คิดค่ะ แต่พ่อต้องเข้าใจ พ่อผ่านเรื่องแบบนั้นมาก่อน และอาบน้ำร้อนมาก่อน พ่อน่าจะรู้นะว่าเรื่องนั้นพอมันถึงเวลา...มันห้ามไม่ได้"
พ่อชักสีหน้าหงุดใส่ฉันทันที ก่อนที่จะเอามือกุมขมับ
"เอางี้ๆมาโฟกัสเรื่องนี้แทน ตอนนี้ใบไม้คบกับไคล์แล้วใช่ไหม?" พ่อไม่ฟังฉันอธิบายเรื่องในห้องน้ำ ท่านจี้ถามตรงๆถึงกระเด็นอื่นทันที
"กำลังศึกษากันค่ะ พ่อไม่ต้องห่วง..หนูให้เขาพิสูจน์ตัวเองอยู่ ยังไม่ได้ตกลงคบ-_-" แม่ยิ้มแล้วรวบเอกสารเคาะบนโต๊ะ ปึก ปึก จนพ่อหันไปมอง
"บอส ให้โอกาสไคล์บ้างสิ^^"
"ฉันให้โอกาสแล้วนะกิ่ง แต่ใบไม้ต้องฟังพ่อ..ตอนนี้อะไรๆอาจจะดี แต่อนาคตไม่แน่ ฉะนั้นเผื่อใจด้วยอย่าคิดว่าอะไรก็สวยงามโปรโมชั่นไปซะหมด ใจพ่ออยากให้ลูกมีคนดูแล เจอผู้ชายอบอุ่นๆแค่นั้น"
แม่ส่ายหน้าเบาๆ แล้วลุกขึ้นยืนกอดอกมองฉันกับพ่อ ก่อนจะขยิบตาให้ฉันพูดต่อ และชี้ไปที่ตัวเองเป็นนัยๆ ว่าท่านพร้อมช่วย
"อ๊ายๆ ! เดี๋ยวกูพาไปพบจิตแพทย์ มึงมันคนคลุ้มคลั่ง เอ้อเดี๋ยว! ใบไม้หยุด พอๆกูมีเรื่องจะถาม" ฉันหยุดตีแล้วหันกลับมานั่งปกติจ้องหน้ามัน รอว่าอีก้านมันจะถามอะไรอุบาทว์ๆกวนประสาทรึป่าว
"มีอะไร ดีๆนะมึง..คิดจะกินผัวเด็กกู กูทุบตายคามือแน่"
"ใจเย็นๆรู้ว่าหวง ผัวหอมและหล่อขนาดนั้น กูแค่จะถามมึง ว่าทิชาไปทำอะไรที่โรงพยาบาลบ่อยจัง ไม่สบายเหรอ?"
ทิชา? เออหลังจากวันนั้น ฉันไม่ได้คุยกับมันเลยแหะ
"ไม่รู้ว่ะ มันไม่สบายมั้ง-_-" ก้านแก้วพยักหน้า ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถคอนโด พอรถจอดสนิทมันก็นั่งนิ่ง ไม่ยอมปลดล็อครถให้ฉัน
"กูถามตรงๆนะ ทิชา..ไม่ได้คิดจะแย่งหมอธันวาจากแฟนเขาใช่ไหม?" ฉันปล่อยมือจากที่จับประตู หันขวับไปหามัน ทำไมอีก้านพูดแบบนั้นวะ!!
"ทำไมวะ มึงรู้ มึงเห็นอะไรมา?"
"เดาจากที่เห็นๆ กูว่า..มันต้องมีซัมติง และกูเดาอีกนะว่าที่แฟนหมอธันวาโวยวาย นางสืบรู้ว่าหมอธันวาคุยกับทิชารึป่าว"
หน้าฉันร้อนวูบไปซีกนึง เมื่อหน้าผู้หญิงคนนั้นและฉากที่หล่อนโวยวายเด้งขึ้นมา ถ้าทิชาโดนตบทำไง!
"เอออีก้าน วันนั้นที่มึงนอนเน่าที่คอนโดอ่ะ กูไปหาหมอธันวากับมัน ทิชาดี๊ด๊ามากแต่พอกูตัดฝัน บอกมันว่าหมอเขามีคู่หมั้นแล้ว มันเศร้าเลยมึง"
"กูไม่ต้องเดาแล้ว ทิชาชอบหมอธันวาชัวร์!! "
"ทิชาน่ะ ใครหล่อมันก็ชอบหมด มึงด้วยอีกก้าน-_-" ก้านแก้วเอาเอามือจับหน้าตัวเองทันที
"อุ๊ย กูสวยย่ะ.. " ฉันกลอกตาแล้วเอามือกอดอก พยายามโฟกัสไปที่หมอธันวาที่มีคู่หมั้นแล้ว
"มึงๆถ้าหมอธันวาคุยกับทิชาจริง แสดงว่าหมอเขาก็เจ้าชู้ นอกใจคู่หมั้นดิ" พูดแล้วจุกๆในอกนะ กูเคยชงทิชาให้หมอธันวาด้วย -_-
"แค่คู่หมั้นคู่หมายที่พ่อแม่หาให้ หมอธันวาอ่ะ ยังไงก็ได้ ง่ายๆ สบายๆ แม่ให้ทำอะไรก็โอเคหมด แต่ว่าที่เมียโคตรไม่โอเค กัดเก่งเหมือนมึงเลยใบไม้"
เหมือนกู..เอ๊ะ เดี๋ยวดิวะ มันว่ากูเป็นหมา!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน