Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 87
สรุปบท KAI | ด้วยความคิดถึง...: Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน
สรุปเนื้อหา KAI | ด้วยความคิดถึง... – Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน โดย โนเนจัง
บท KAI | ด้วยความคิดถึง... ของ Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย โนเนจัง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
จะหวานไปไหนวะ...หวานจนผมหยุดตัวเองไม่ได้เลย
"ไคล์ พอ~ อื้อ เสร็จแล้วนะ" ผมเงยหน้าขึ้นเลียริมฝีปากเบาๆ ก่อนจะปล่อยมือที่ยกบั้นท้ายยัยป้าลง เพราะเห็นเธอกำลังหายใจหอบมองผมอยู่ จนสิ่งที่ผมไม่คาดคิดเกิดขึ้น..เมื่อเธอกระดิกนิ้วเรียกผม
"ไคล์อย่าทำแบบนี้กับใครนะ.." ผมโน้มลงไซร้ซอกคอขาวๆขบเบาๆแล้วขยับขึ้นจุมพิตเธอ
"ทำไมครับ..หวงผมเหรอ?^^"
"อื้ม..หวงสิ นายมีคนเดียวนี่-///-"
ชื่นใจมาก.. ชื่นใจจนผมรีบขยับมือลงไปจับน้องชาย จับมันหยอกล้อกับความลื่นไหล..ที่ผมทำไว้ช้าๆ ช้าๆ ก่อนที่ผมจะดันปึก!เข้าไปทันที เมื่อเจอกับปากถ้ำที่เชื้อเชิญ
แน่นชิบ...
"ไคล์..." เรียกอีกแล้ว เสียงเรียกเบาๆทำผมหยัดตัวขึ้นเอามือค้ำเตียง ก่อนจะกดเอวเน้นๆ ปึก ปึก! จนร่างเล็กสั่นกระเพื่อม และหน้าอกสองข้างที่ขยับขึ้นขยับลง..ผมมองมันแล้วอดก้มลงไปชื่นชมอีกไม่ได้
ลิ้นที่ตวัดอาจจะไม่รับรสใด แต่ผมไม่สามารถละออกไปได้เลย ยิ่งเห็นจุกสีชมพูอ่อน..มันเข้มขึ้น ผมยิ่งอยากขบมันเน้นๆแกล้งเธอเล่นอีกครั้งแล้วครั้งเล่า...
ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก~
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊าส์ ไคล์อ๊ะ!!" แล้วผมก็ปล่อยยอดอกเธอให้เป็นอิสระอีกครั้ง ก่อนจะเหยียดตัวตรงกลางหว่างขา..และร่อนเอวหนาๆตัวเองใส่ ยิ่งได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันกับเสียงเรียก ไคล์ ไคล์ ~ ผมยิ่งรีบเร่งจังหวะใส่เธอหนักขึ้น..หนักขึ้น
จนร่างบางที่ผมทรมานเธอกระตุก ตอดแก่นกายผมที่ฝังตุบๆข้างใน
"อ๊ะ!! " ให้ตาย..ตอดผมหนักหน่วงมาก
ผมปล่อยเอวบางๆให้ร่อนกระตุกจนหมดฤทธิ์ ก่อนจะไม่รีรอรีบโอบเธอขึ้นนั่ง..ยกบั้นท้ายขึ้นและกดลงซ้ำๆ จนยัยป้ารีบกอดคอซุกหน้าตามไหล่ผม
เธอกรีดร้องหายใจหอบข้างๆใบหู..ปล่อยเสียงครางหวานๆที่ทำผมแทบ จะทนไม่ไหว...
"ไคล์..ไคล์...อ๊ะ อ๊ะ ไคล์~~~"
เชี่ย...ผมไม่ไหวแล้ว!
ผมกดบั้นท้ายงอนๆลงปึก! ใส่ตัวเอง ก่อนจะกระตุกน้ำรักใส่โพรงสาวที่รัดแน่น ตุบๆ
"อ่าส์..." เมื่อยัยป้าสิ้นฤทธิ์ซบไหล่ผมหายใจหอบ ผมจึงค่อยๆขยับลงจากเตียง..แล้วอุ้มเธอไปนั่งที่ชักโครกในห้องน้ำ
"ปล่อยในอีกแล้ว-_-//" ทันทีที่วางผมก็นั่งยองๆยิ้มให้ ก่อนจะจับผมที่ติดตามแก้มเธอ..ออกไปทัดหู
"ทำไมครับ..ไม่อยากแต่งงานกับผมเหรอ?^^"
"จะไม่อยากแต่งเพราะอีกวางเนี่ยล่ะ-_-" อ้าว อยู่ดีๆก็ตึงใส่ผมซะงั้น ตามอารมณ์ไม่ทันจริงๆ ว่าแต่กวางเกี่ยวอะไรด้วย เธออยากกินผม..แต่ผมไม่ได้อยากกินเธอซะหน่อย
"ผมไม่ยุ่งซะอย่าง ป้าคนเดียวก็พอแล้ว^^" ยัยป้าตีแขนผมหนึ่งเพียะ! จนผมรีบจับสายชำระกดน้ำ..เข้าไปฉีดน้องสาวเธอ
ฟู่~
"อ๊าย! ไคล์!-0-" ยัยป้ากุลีกุจอเอามือปิดน้องสาว แต่ผมรีบดึงออก..แล้วลูบเบาๆล้างให้ ระหว่างนั้นก็เขี่ยมันเล่นนิดหน่อย จนเจ้าของติ่งกระสันน้อยๆ..หน้านิ่วคิ้วขมวด
พอได้จับผมก็อยากอีกแล้วว่ะ... แม่ง ยัยป้าน่าเอาจริงๆ ขับเครื่องบินมาสิบกว่าชั่วโมงเหนื่อยแค่ไหน แต่ยัยป้าก็ทำผมหยุดกินเธอไม่ได้เลย
"ไงคนหิว อยากกินอะไรที่เยาวราชครับ^^?" ผมถามเบาๆพลางส่งยิ้มหวานให้ จนร่างเล็กที่บิดไปมาบนชักโครกส่ายหน้ารัว
"มะ ไม่รู้ ไคล์..ไม่เขี่ยสิ หยุด-///-" ผมไม่หยุด ยิ่งมือเล็กๆกวน ผมยิ่งเร่งนิ้วใส่...ก่อนจะดันเธอพิงถังชักโครกไว้..แล้วตัดสินใจสอดนิ้วใส่ทันที
"อ๊ะ!! ไคล์!"
"อยากกินอะไรสั่งไลน์แมนเอานะ...ตอนนี้ผมอยากป้ามากกว่า" ผมขยับสองนิ้วเกี่ยว..จนยัยป้ายกเอวขึ้น มือเธอปัดป่ายจนไปหยุดวางที่ผนังห้องน้ำ ริมฝีปากเล็กทั้งกัดทั้งคราง ทำเอาผม...รีบเกี่ยวนิ้วเร็วๆจนน้ำขาวขุ่นไหลลงฝ่ามือ
"อ๊ะ อ๊ะ ไคล์..อิเด็กบ้า อื้อ~~~ ไคล์เด็กบ้า!"
"เด็กบ้าแต่ก็ผัวป้านะ^^"ตอบด้วยคำนั้นผมก็จัดการยัยป้าในห้องน้ำเซ็ทใหญ่
จนเธอเดินไม่ไหว...ได้สั่งอาหารกับไลน์แมนจริงๆ และคืนนี้ผมก็ได้นอนกอดตัวนุ่มนิ่มของเธอทั้งคืน
..กับยัยป้าผมยอมทุกอย่าง แต่กับน้องสาวผม มันไม่เหมือนกัน ผมไม่ยอมให้คานะมาข่มเหงผมหรอก
"อย่ากวน ช่วยคิดสิ ไม่อยากมีพี่สะใภ้รึไง?!"
"ให้ช่วยคิด ทำไมไม่พูดดีๆล่ะคะ คุณพี๊!" คานะทำเสียงสูงใส่ผม แล้วก้มจัดยาในตู้กระจกไปด้วย
"ปากแบบนี้ไง ผู้ชายถึงไม่เคยตกถึงท้อง" ผมแซวเล่นๆแล้วหันไปทางอื่น ก่อนจะหยุดมองไปที่ประตูเมื่อเห็นผู้ชายคนนึง..เดินเข้ามา
แม่ง..ไอ้หมอคนนั้นนี่หว่า คนที่เคยเดทกับยังป้า
"โอ้ย..ถ้าไม่ตกถึงท้อง ซื้อกินก็ได้ค่ะพี่ไคล์...ผู้ชายซื้อกินง่ายกว่าข้าว อะ..อีก!"
หึ! อายไหมล่ะ...ผมไม่บอกหรอกว่าลูกค้าเข้า อยากปราบพยศน้องสาวปากไม่มีหูรูดตัวเอง
"สวัสดีค่ะ เอ่อ..รับยาอะไรดีคะ"
"เอา Progynova สามกล่องครับ" คานะขมวดคิ้วแล้วมองหน้าไอ้หมอนั่นอายๆ ผมจำได้..เพราะมันเคยเป็นคู่แข่งผม
"เอ่อ..ทานเองรึป่าวคะ? มันเป็นยาฮอร์โมนผู้หญิงนะ"
"ได้ครับเอามาเถอะ"
"อย่าเถียงเขาคานะ เขาเป็นหมอ" พอผมพูดลอยๆ ไอ้หมอคนนั้นก็หันมามองผม ก่อนจะค่อยๆเผยยิ้มปกติ...ที่ดูไม่รู้สึกรู้สาอะไร
"คุณ คนที่ใบไม้ชอบนี่"
"อ้าวพี่ไคล์รู้จักเหรอคะ?"
"เอ้อใช่คุณไคล์..สวัสดีครับ ผมฮาวายนะ" ไอ้หมอนั่นยื่นมือมาทักทาย ผมยืนงงนิดหน่อย..แต่ก็ยอมจับมือมัน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน