Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 86

"ไปก็ไป-_-" ขณะที่ฉันกำลังหยัดตัวลุกขึ้น หมอฮาวายก็ยื่นมือมาให้ฉันจับ

และฉันก็เดินผ่านพิพิธภัณฑ์ภาพถ่ายอีกครั้ง จนมาถึงหน้าบ้าน

"เฮ้อออออออ โล่ง!^^" ทันทีที่โผล่พ้นประตู..เขาก็ชูแขนขึ้นสองข้างบิดขี้เกียจ ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วหันมายิ้มให้ฉัน

"แม่หมอฮาวาย ไว้ใจได้ใช่ไหม?-_-" ฉันจึงถามไปเดินไป

"ได้สิ สนใจเป็นลูกสะใภ้เหรอ^^"เขาถามขำๆ แต่ฉันเบือนหน้าหนีไปอีกฝั่ง ทำเป็นชี้นกชี้ไม้ไปเรื่อย

"เอิ่ม วันนี้อากาศดีนะ-_-"

"ไม่เท่าไหร่..ร้อนไป ขอบคุณนะใบไม้..ที่มาเป็นเพื่อนเจแปน^^" ฉันหันกลับไปพยักหน้าและยิ้มที่มุมปากเบาๆ

"อืม ฉันเป็นห่วงเจแปน...ว่าแต่หมอไปเล่าอะไรให้แม่หมอฟังล่ะ -_-"

"อ๋อ..แค่บอกว่าเคยเดทกันไม่กี่วัน สนใจเดทอีกสักรอบไหม ฉันว่างพอดี^^" คำพูดคำจาเริ่มวนไปเรื่องนั้นอีก เอ่อ..กูเพิ่งไฟว้กับแม่เขามานะ ไม่รู้สึกอะไรเลยรึไง..ให้กูเป็นสะใภ้แม่สวยเถอะ

"เมื่อกี้ก็เห็นนี่ ว่าฉันกับแม่หมอไม่น่าจะลงเอยกันได้ ยังจะชวนเดทอีก-_-"

"ฮ่าๆแม่ก็เป็นแบบนี้ล่ะ แต่อยากได้ลูกสะใภ้นะ^^"

"งั้นหมอก็หาลูกสะใภ้เงียบๆ ไม่โผงผางเหมือนฉันเถอะ เอาแบบแม่บ้านแม่เรือน..รอท้องอยู่บ้านนะ ฉันว่าแบบนั้นน่าจะเข้ากับแม่หมอได้-_-"

"ฮ่าๆ เอ้อใช่!..แบบนั้นก็ดี แล้วจะหาที่ไหนล่ะ?..ไม่มีเวลาเลย^^" ฉันกลอกตามองบน แล้วเอามือไขว้หลัง

"หมอ เภสัช พยาบาลแถวนั้นเยอะแยะ-_-"

"ถ้าหมอ พยาบาลไม่มีเวลาเหมือนกัน จะเอาเวลาที่ไหนมีหลานให้แม่ฉันล่ะ^^" ฉันถอนหายใจยาวๆแล้วก้าวเดินต่อ คนข้างๆก็เอาแต่ยิ้ม..สงสัยเขาจะหายเครียดเรื่องแม่กับน้องสาวแล้ว เหลือแต่เรื่องเมีย

จะว่าไปหมอฮาวายเขาก็น่ารักนะ..ฉันชอบ แต่ชอบแบบเพื่อนและพี่ชายมากกว่า เพราะฉันถูกกำหนดให้เป็นของไคล์ไปแล้ว ไม่สามารถหลุดออกมาจากไคล์ได้...เฮ้อ นึกๆแล้ว คิดถึงจัง^^

"ยิ้มทำไม..คิดอะไรอยู่^^" ฉันหุบยิ้มทันที ก่อนที่จะหันไปมองหมอฮาวายงงๆ บ้าจริง! แค่คิดถึงไคล์..ก็ยิ้มแล้วเหรอเนี่ย

"คิดถึงผู้ชาย-_-"

"เอ้อ ตรงดีนะ ฮ่าๆ^^" ฉันยักคิ้วหนึ่งข้าง..และผลักไหล่เขา ก่อนเราจะเดินเล่นกันสักพัก..จนเจแปนเดินออกมากับแม่หมอฮาวาย

ฉันเห็นแม่หมอฮาวายยิ้มด้วยนะ ดูป้าแกไม่ตึงเหมือนตอนแรก

"ไงครับคุณแม่ น้องน่ารักใช่ไหม?^^" แม่หมอฮาวาย เบะปากใส่ลูกชายทันที

"ก็น่ารัก พาน้องมาเจอแม่แล้ว เราน่ะ..ต้องพาแฟนมาเจอแม่ด้วยนะ สามสิบแล้วฮาวาย"

หมอฮาวายยิ้มแล้วกอดคอเจแปน เขามองฉันแวบนึงด้วย อย่าๆ น้องมีผัวแล้วพี่-_-

"ผมจะพยายามครับ^^"

หลังจากฉันกับเจแปนลาบ้านนั้นออกมา สักพัก ไคล์ก็แลนด์ดิ้ง ฉันจึงแวะส่งเจแปนให้กับอิไม้ที่กรมที่ดิน โทรนัดแนะเสร็จมาถึงก็เห็นมันยืนถือโฉนด..โบกมือให้ฉันจอดรถพอดี

"ไง..พี่ฉันทำอะไรเธอบ้าง-_-" เจแปนส่ายหน้ารัวแล้วหันมายกมือไหว้ฉัน

"ขอบคุณนะคะพี่ใบไม้ นี่ค่ะของฝากจากเกาหลี^^" ฉันมองไปที่สกินแคร์ที่เจแปนยื่นให้ แล้วหยิบมันมาวางบนตัก ก่อนจะเหลือบมองอิไม้ที่มันยื่นหน้าเข้ามา

แม่ง มองหน้ากวน...ทีน

"มองอะไรอิไม้?-_-"

"ไม่คิดจะขอบคุณเจแปนรึไง? เลือกสี่ชั่วโมงจนผมขาชา-_-" เจแปนรีบตีมืออิไม้แล้วยิ้มแห้งๆให้ฉัน อิไม้กับเมียนี่จริงๆเลย เดี๋ยวกูจะฟ้องย่าให้หมดเดี๋ยวเถอะ!

"เออ! ขอบคุณนะเจแปน...ฝากตบปากแฟนเธอด้วย รำคาญ-_-"

"ค่ะ เดี๋ยวตบให้ เอ้ย!!0.0 ไม่ใช่ค่ะๆ เอ่อ..พี่ใบไม้ขับรถดีๆนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ จุ๊ปๆ^^" ฉันพยักหน้าให้น้องสะใภ้ทีนึงจนเธอลงไป ก่อนจะรีบออกรถบึ่งไปรอรับไคล์ที่สนามบิน

มาถึงฉันก็จอดที่เดิมเป๊ะๆ ถึงยามจะไล่ก็เถอะ..กูลดแว่นกันแดดลงหน่อยนึงทำเฉย จนไคล์เดินลากกระเป๋าออกมา พอเขาเห็นรถฉันเขาก็รีบเดินตรงมาหาทันที

แต่สายตาฉันนี่สิ! ไปเห็นเห็บเห็นหมัด..มันเดินตามติดหลังไคล์ แล้วมันก็มองแผ่นหลังเขาด้วยสายตาแปลกๆ มองแบบกูดูออก...ว่ามันต้องการอะไร