Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 89

"เขาจุดพลุกันด้วยค่ะ น่ารักจังในแผนไม่มีนี่น่า.. แต่ของเราขอกันบนเตียงเนอะ^^" กัปตันต้นไม้หันขวับมามองฉันทันที ทำไม? ฉันพูดอะไรผิด ฉันพูดความจริงนะ

"เธอนี่มัน..น่าจับตีปาก"

"ตีปากเจแปนทำไมคะ ตีก้นเจแปนดีกว่า^^" ฉันรีบควงแขนกัปตันแล้วซบไหล่ เรากำลังยืนมองเรือสำราญที่มีไฟสีส้มทั้งลำกับพลุ..ที่ร้านอาหารบนฝั่ง

แน่นอนแผนเซอร์ไพรส์นี้ ฉันกับพี่ทิชาเราสองคนช่วยกันคิด ถึงกัปตันที่ฉันควงแขนอยู่จะดูหงุดหงิดทั้งวัน เพราะเขาบอกไม่ใช่เรื่องของเขา ที่ต้องมาขับรถรับส่งฉันเตรียมเซอร์ไพรส์นี้

แต่ตอนที่พลุจุดนัดแรก...ฉันแอบเห็นเขายิ้มนะ

"ตอนนี้ใบไม้ยิ้มแก้มแตกแล้วมั้ง^^" พี่ทิชาพูดไปยิ้มไป ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นซูมๆไปที่เรือสำราญนั่น

"เจ๊ทิชาไม่หาบ้างล่ะ ขนาดคนไม่ปกติอย่างเจ๊ใบยังมีแฟนเลย เจ๊ทิชาไม่น่ายาก" พี่ทิชาหันมายิ้มจนตาหยี ก่อนจะเก็บโทรศัพท์แล้วเลื่อนเก้าอี้นั่ง จนฉันกับกัปตันเดินไปนั่งตาม

"ถ้าถึงเวลาเดี๋ยวก็มาเอง พ่อพี่กับพี่ไทม์จะให้ผ่านรึป่าวไม่รู้ ฮ่าๆ"

"ไม่ให้ผ่านเจ๊ก็ท้องซะเลยสิ-_-" ฉันตีแขนกัปตันทันที ให้ตายเถอะ! ไปแนะนำพี่เขาแบบนั้นได้ไง

"บ้า! ต้นไม้ก็..นั่นๆเรือใบไม้กับไคล์จะเทียบท่าแล้ว เราต้องไปยืนรอโปรยกลีบกุหลาบรึป่าว?^^"

"ก็ดีนะคะ แสดงความยินดีหน่อย^^" พอฉันกับพี่ทิชาหยิบดอกกุหลาบในแจกันปุ๊บ กัปตันก็มองหน้าทันที

"โปรยเล่นก็ช่วยเขาเก็บด้วยนะคุณแอร์โฮสเตส " แล้วพี่ทิชาก็หัวเราะ ก่อนจะวางลงเหมือนเดิม

"ฮ่าๆใช่ลืมไปเลย ไว้ค่อยไปโปรยเล่นที่อื่นเนอะ^^" กัปตันนี่ขัดทุกงานจริงๆเลย

พอพี่ใบไม้..เดินจับมือกับกัปตันไคล์ลงมาจากเรือ คนในร้านอาหารก็ปรบมือแสดงความยินดีใหญ่ พี่ใบไม้ยิ้มน่ารักมาก! คือถ้าเล่นใหญ่ขนาดนี้..ทำไมไม่ขอแต่งงานเลยเนอะ

"ยินดีด้วยเพื่อน" พี่ทิชาเดินไปกอดพี่ใบไม้หลวมๆ จนกัปตันต้นไม้เหลือบมองพี่สาวแวบนึง แหนะ! กลอกตาด้วย!

"มีแฟนแล้ว ก็ขอให้ไปกันรอด" ปาก!?!

"เออ-_-" พี่ใบไม้หุบยิ้มแล้วตอบสั้นๆมา เสียงโทนต่ำจนกัปตันไคล์จิกตาใส่เพื่อนสนิท ก่อนจะนั่งลงแล้วรีบหยิบผ้าเช็ดมือให้พี่ใบไม้เช็ด

"ขอแต่งงานเลยไหมคะกัปตันไคล์"

"ว่าอยู่ แต่งไหมครับ^^?" พอกัปตันไคล์ถาม พี่ทิชาก็มองสองคนนั้นยิ้มๆ ตอนนี้ทุกคนยิ้มตามกันหมด..ก็ดูสิ! พี่ใบไม้ยิ้มน่ารักขนาดนั้นใครเห็นก็อดยิ้มตามไม่ได้ เหลือแต่คนข้างๆฉันนี่แหละ เหมือนจะดูหวงๆพี่สาว เอาแต่นั่งหน้าตึงใส่

หลังจากเรากินข้าวกินปลากันเสร็จก็แยกย้ายกัน พี่ทิชามีคนขับรถมารับ ส่วนคู่สวีทเขาก็รีบกลับไปทำอะไรอีกไม่รู้ รู้แต่ไม่พูดไม่จา..เดินจับมือกันไปขึ้นรถอย่างเดียว

แล้วตอนนี้ฉันก็อยู่กับกัปตันต้นไม้ เราสองคนเตรียมตัวจะกลับเหมือนกัน ฉันเล่าเรื่องแม่ฮายให้เขาฟังแล้วนะ ส่วนพี่ฮาวายยังไม่ว่างนัดเจอสักที เฮ้อ...ตอนนี้พี่เขายุ่งๆ ฉันเองก็ไม่อยากนัดไหนจะเรื่องการบำบัดไทเป ไหนจะเรื่องแม่ฮายที่เข้าสู่วัยทองอีก

แต่รู้ไหมเรื่องอะไรที่ฉันยังไม่บอกกัปตัน..ก็เรื่องที่ฉันเจอพ่อแม่เขาแล้ว!! ฉันก็เพิ่งนึกได้ตอนที่แม่เขาส่งสติ๊กเกอร์ยิ้มมาเมื่อกี้นี้แหละ

-LINE- ภรรยาคุณบอส ชื่อไลน์คือ...แฟนหวงมากใช่ไหมคะ

ภรรยาคุณบอส : หนูเจแปน เมื่อไหร่จะมาทานข้าวที่บ้าน^^

ฉัน : ค่ะคุณป้า เจแปนยังไม่บอกกัปตันเลยค่ะว่าเจอคุณลุงคุณป้าแล้ว เดี๋ยวเจแปนบอกเขาก่อนนะคะ จะได้ไปพร้อมกัน^^

ภรรยาคุณบอส : เรียกคุณพ่อคุณแม่นะคะหนูเจแปน ว่าแต่ต้นไม้เป็นไง..เขายังเที่ยวกลางคืนอยู่ไหมลูก

ฉันเหลือบมองกัปตันที่ขับรถแวบนึง..ก่อนจะก้มหน้าก้มตาพิมพ์ตอบไป

ฉัน : ไม่ค่ะ แต่ช่วงนี้ดุ..เอ็ดคนอื่นไปทั่วค่ะคุณแม่

ภรรยาคุณบอส : ตลอดเลยตาลูกคนนี้ ต้องให้คุณย่าจัดการ ว่าแต่เขาไม่ได้เอ็ดหรือดุหนูใช่ไหมลูก?

ฉัน : ประจำเลยค่ะ ว่าเจแปนโง่ด้วย แต่เจแปนชินแล้วค่ะ^^

ฟ้องซะเลย!

ภรรยาคุณบอส : ว้าย! ปากต้นไม้นี่ได้ใครมานะ แม่รับไม่ได้ ต้องจัดการแล้ว เรื่องขู่ล่ะ?ตอนเด็กๆชอบขู่เพื่อนที่โรงเรียนประจำ

ตายๆกัปตันนี่ร้ายตั้งแต่เด็กเลยนะ

ฉัน : ขู่ค่ะคุณแม่ ขู่เก่งมาก..หาเรื่องถือไพ่เหนือกว่าตลอดเลย

ภรรยาคุณบอส : อื้ม อันนี้ได้พ่อเขามา เดี๋ยวยังไงมะรืนนี้แม่จะนัดคุณย่าทานข้าว หนูมาด้วยนะเจแปน พ่อบอสบอกจะเก๊กดุใส่ต้นไม้หน่อย ฮ่าๆ^^

ฉัน : ได้เลยค่ะ ฝันดีนะคะคุณแม่

ภรรยาคุณบอส : จ้าลูก^^

บอกฝันดีแม่กัปตัน..ฉันก็เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าทันที ก่อนที่จะขยับตัว..หันไปนั่งมองหน้าเขาชัดๆ

"มองอะไร? กลับห้องเดี๋ยวจัดให้"

"ป่าวค่ะ มะรืนนี้กัปตันว่างไหมคะ? มีบินรึป่าว?"

"ไม่มี แต่มีบินพรุ่งนี้เช้า ไปใต้หวันกลับถึงดึกๆ มีอะไร? ทำไมยิ้มมีพิรุธ" ฉันจับมือเขาที่จับพวงมาลัยมาแนบแก้มทันที