Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 363
สรุปบท ตอนที่ 363 โชคดีของฉันก็คือเธอ: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 363 โชคดีของฉันก็คือเธอ – Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน โดย Internet
บท ตอนที่ 363 โชคดีของฉันก็คือเธอ ของ Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน ในหมวดนิยายการเงิน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ตอนที่ 363 โชคดีของฉันก็คือเธอ
“บังเอิญจริงๆ”
หลิงเฟิงพึมพำประโยคหนึ่ง มือพลางคว้าหูฟังด้านข้างมาสวม ก่อนจะกดเล่นเพลง
ถ้าหากไม่ใช่เพราะถูกเซี่ยนอวี๋สั่งสอนบนชาร์ตเพลงมาครั้งหนึ่ง ด้วยรสนิยมของหลิงเฟิงเอง เขาชื่นชอบเพลงสิบปีนี้มากๆ
และเพลงนี้ปล่อยออกมาเป็นเวอร์ชันภาษาฉี แน่นอนว่าหลิงเฟิงจะต้องลองฟังดู
เดี๋ยวนะ
จู่ๆ หลิงเฟิงก็ได้กลิ่นไม่ชอบมาพากล
ถ้าหากตนมีความคิดแบบนี้ แล้วแฟนเพลงที่ชื่นชอบเพลงสิบปี จะมีความคิดเหมือนกันไหมนะ?
ความคิดนี้ทำให้หลิงเฟิงรู้สึกประหม่าเล็กน้อย
ปรากฏว่าขณะที่หลิงเฟิงรู้สึกกังวล เสียงเพลงก็ดังขึ้น เป็นภาษาฉีบริสุทธิ์อย่างแท้จริง
“หากสักวันฉันลับลาจากโลกนี้ไป หากไม่มีฉันเธอว่าดีไหม รักไม่ต้องสนใจ ไม่ต้องแยกทางจากไป”
อึก
ความรู้สึกพลันหนักอึ้ง
ความตื่นตระหนกของหลิงเฟิงหนักหน่วงขึ้นมา
ทั้งที่เป็นทำนองที่คุ้นเคย แต่ด้วยเนื้อเพลงที่ถ่ายทอดผ่านภาษาฉี บทเพลงนี้ทำให้หลิงเฟิงสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลกใหม่
เสียงเพลงยังคงดำเนินต่อไป
“หากฉันเป็นเพียงคนเขลาไม่ต้องคิดเสียดาย ไม่ต้องการความรักจากใคร พร่ำเพ้อในฝันต่อไป จากนี้จะไม่เจ็บปวดหัวใจ”
สีหน้าของหลิงเฟิงเคร่งขรึมขึ้นมา
ความรู้สึกแปลกประหลาดแต่รุนแรง!
เขาถึงขั้นสงสัยว่านี่คือเพลงสิบปีจริงหรือเปล่า
แค่เปลี่ยนเนื้อเพลงไม่ใช่เหรอ…
เนื้อเพลง!
แววตาของหลิงเฟิงคมปลาบขึ้นมาทันที จ้องมองเนื้อเพลงซึ่งปรากฏบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ชั่วขณะนั้นเป็นช่วงเปลี่ยนผ่านเข้าสู่ท่อนคอรัสพอดี
“อย่างไรคงต้องใช้ชีวิตต่อ หากทำได้ฉันคงอยากขอ ให้แบกรักช้ำไม่ย่อท้อ…”
หลิงเฟิงเหยียดหลังตรงขึ้นมา
ทั้งที่เปิดเครื่องปรับอากาศแล้วแท้ๆ ทำไมกลับรู้สึกหนาวยิ่งกว่าเดิม
ท่อนคอรัสของเพลงวันนี้ปีหน้าดังขึ้นในโสตประสาท เสียงสูงซาบซ่านเข้าสู่ห้วงสำนึกของเขาดุจสายลมเย็นเฉียบ ทำให้เขารู้สึกหนาวสั่น
“วันนี้ปีหน้า ฟูกนอนเปลี่ยนกลับมา ทุกคืนขอหลับตา”
“หากได้เจอกันสักครา อาจเป็นงานแต่งเพื่อนที่ได้พบหน้า หรือเราต้องรอคอยโชคชะตา”
“วันนี้ปีหน้า หนึ่งปีไม่พบเจอ หกสิบปีละเมอ ที่เราสองไม่พบเจอ ขอให้ฉันจดจำได้แม้ลูกของเธอ และอยากฟังเสียงเธอเอื้อนเอ่ยคำร่ำลา”
หลิงเฟิงกอดชุดนอนตัวบางไว้แน่น อยากร้องไห้แต่กลับร้องไม่ออก
ไม่รู้ว่ารู้สึกซาบซึ้งกับบทเพลง หรือเป็นเพราะเหตุผลอื่นใด
แต่ไม่ว่าอย่างไร เพลงก็ยังไม่จบลง หลิงเฟิงกลับรู้สึกว่าความรู้สึกของเขากำลังจะจมดิ่งลงไป
จู่ๆ ความรู้สึกของหลิงเฟิงก็ปั่นป่วนขึ้นมา
หลอกลวง!
สตาร์ไลท์หลอกกันนี่นา!
นี่ไม่ใช่เพลงสิบปีที่เปลี่ยนเนื้อเพลงสักหน่อย!
นี่มันเพลงใหม่เอี่ยมเพิ่งแกะกล่องชัดๆ ตั้งแต่การถ่ายทอดความหมาย การขับร้อง และธีมเพลงล้วนแตกต่าง!
หากถามว่าทั้งสองเพลงมีจุดไหนที่คล้ายคลึงกันมากที่สุด ย่อมไม่ใช่ทำนองอย่างแน่นอน!
แต่ว่า…
ไพเราะและยอดเยี่ยมไม่ต่างกัน!
เจ้าปลาตัวนี้ขายวิญญาณให้ซาตานหรือเปล่าเนี่ย!
ทำไมเขาถึงทำให้เพลงเปลี่ยนไปราวฟ้ากับดินทั้งที่เปลี่ยนเพียงแค่เนื้อเพลง ถึงขั้นที่เวอร์ชันนี้ไม่ได้ด้อยกว่าเวอร์ชันต้นฉบับเลยด้วยซ้ำ
คำตอบของคำถามนี้ คล้ายว่าจะอยู่ที่ท่อนจบของบทเพลง
“ชั่วชีวิตของฉันเมื่อเราพานพบเจอ โชคดีของฉันก็คือเธอ เพิ่งรู้ในวันนี้เอง ว่าฉันก็มีหัวใจ”
หลิงเฟิงพลันรู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่าน
ท่อนจบที่ปวดร้าวและจนใจจบลงท่ามกลางความรู้สึกเปล่าเปลี่ยว เสียงโน้ตตัวสุดท้ายยังคงเวียนวน หลิงเฟิงนิ่งอึ้งอยู่สักพัก
‘ไปฟังก่อน แล้วจะรู้ว่าของจริงคืออะไร’
‘ก่อนหน้านี้เฉยๆ กับพ่อเพลงตัวน้อยคนนี้นะ ต่อให้คนรอบตัวจะอวยเขาจนเกินเบอร์ก็เถอะ แต่อาจเป็นเพราะฟังเพลงภาษาฉีมาตั้งแต่เด็กจนโต วันนี้มาฟังเพลงวันนี้ปีหน้าถึงได้รู้ว่าเซี่ยนอวี๋โคตรโหด!’
‘อ๊าาาาาา อยากให้เซี่ยนอวี๋ปล่อยเพลงภาษาฉีมาอีก!’
‘ก่อนหน้านี้เซี่ยนอวี๋เองก็มีเพลงภาษาฉีนะ ชื่อเพลงพรมจูบน่ะ’
‘มีเพลงชอบเธอด้วยใช่ไหม เนื้อร้องทำนองเรียบเรียงเขาทำเองหมดเลย’
‘สุดจัด สองเพลงนี้เซี่ยนอวี๋เป็นคนเขียนเหรอ ผมคิดว่าคนฉีเราเขียนซะอีก!’
‘คนฉีแค่ร้องเพลงนี้ สกิลภาษาฉีของเซี่ยนอวี๋ไม่ธรรมดาเลยนะ เพลงวันนี้ปีหน้ายังระเบิดกลางกลุ่มที่ไม่ฟังเพลงภาษากลางอย่างพวกคุณอีก’
‘เฮ้อ ไปฟังมาแล้ว ดีจริงสมคำคุย’
‘…’
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสิบวันก่อนดูเหมือนจะซ้ำรอย
ราวกับกลับไปยังช่วงเวลาที่เพลงสิบปีปล่อยออกมาอีกครั้ง ทุกหนแห่งล้วนพูดถึงเพลงของเซี่ยนอวี๋
และผู้มีส่วนร่วมในครั้งนี้ นอกจากชาวฉินและชาวฉู่ ยังมีชาวฉีอีกนับไม่ถ้วน!
พรึบๆๆ!
บรรดาบัญชีผู้ใช้ระดับวีไอพีบนปู้ลั่วและบล็อกต่างเริ่มงานกันอย่างขยันขันแข็ง
และชื่อของเซี่ยนอวี๋ ก็กลับมาเฉิดฉายบนหน้าจอ
เพลงเวอร์ชันเดิมมีชื่อว่าสิบปี
แต่กลับใช้เวลาเพียงสิบวันเพื่อสร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนอีกครั้ง
เมื่อเพลงวันนี้ปีหน้าปล่อยออกมา การถกเถียงเกี่ยวกับเนื้อเพลงของเซี่ยนอวี๋ในครั้งนี้ มีมากกว่าการถกเถียงเกี่ยวกับทำนอง!
แน่นอน
ในค่ำคืนนี้หลายคนเปลี่ยนชื่อผู้ใช้เป็น ‘โชคดีของฉันก็คือเธอ’ เรื่องสัพเพเหระเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องเอ่ยถึง
ความตกตะลึงครั้งใหญ่ซึ่งเกิดขึ้นจากการเปลี่ยนเนื้อร้องและการออกเสียงของเพลงวันนี้ปีหน้าที่เห็นในตอนนี้ เป็นเพียงยอดภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น
…………………………………………….
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...