Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 363

ตอนที่ 363 โชคดีของฉันก็คือเธอ

“บังเอิญจริงๆ”

หลิงเฟิงพึมพำประโยคหนึ่ง มือพลางคว้าหูฟังด้านข้างมาสวม ก่อนจะกดเล่นเพลง

ถ้าหากไม่ใช่เพราะถูกเซี่ยนอวี๋สั่งสอนบนชาร์ตเพลงมาครั้งหนึ่ง ด้วยรสนิยมของหลิงเฟิงเอง เขาชื่นชอบเพลงสิบปีนี้มากๆ

และเพลงนี้ปล่อยออกมาเป็นเวอร์ชันภาษาฉี แน่นอนว่าหลิงเฟิงจะต้องลองฟังดู

เดี๋ยวนะ

จู่ๆ หลิงเฟิงก็ได้กลิ่นไม่ชอบมาพากล

ถ้าหากตนมีความคิดแบบนี้ แล้วแฟนเพลงที่ชื่นชอบเพลงสิบปี จะมีความคิดเหมือนกันไหมนะ?

ความคิดนี้ทำให้หลิงเฟิงรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

ปรากฏว่าขณะที่หลิงเฟิงรู้สึกกังวล เสียงเพลงก็ดังขึ้น เป็นภาษาฉีบริสุทธิ์อย่างแท้จริง

“หากสักวันฉันลับลาจากโลกนี้ไป หากไม่มีฉันเธอว่าดีไหม รักไม่ต้องสนใจ ไม่ต้องแยกทางจากไป”

อึก

ความรู้สึกพลันหนักอึ้ง

ความตื่นตระหนกของหลิงเฟิงหนักหน่วงขึ้นมา

ทั้งที่เป็นทำนองที่คุ้นเคย แต่ด้วยเนื้อเพลงที่ถ่ายทอดผ่านภาษาฉี บทเพลงนี้ทำให้หลิงเฟิงสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลกใหม่

เสียงเพลงยังคงดำเนินต่อไป

“หากฉันเป็นเพียงคนเขลาไม่ต้องคิดเสียดาย ไม่ต้องการความรักจากใคร พร่ำเพ้อในฝันต่อไป จากนี้จะไม่เจ็บปวดหัวใจ”

สีหน้าของหลิงเฟิงเคร่งขรึมขึ้นมา

ความรู้สึกแปลกประหลาดแต่รุนแรง!

เขาถึงขั้นสงสัยว่านี่คือเพลงสิบปีจริงหรือเปล่า

แค่เปลี่ยนเนื้อเพลงไม่ใช่เหรอ…

เนื้อเพลง!

แววตาของหลิงเฟิงคมปลาบขึ้นมาทันที จ้องมองเนื้อเพลงซึ่งปรากฏบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ชั่วขณะนั้นเป็นช่วงเปลี่ยนผ่านเข้าสู่ท่อนคอรัสพอดี

“อย่างไรคงต้องใช้ชีวิตต่อ หากทำได้ฉันคงอยากขอ ให้แบกรักช้ำไม่ย่อท้อ…”

หลิงเฟิงเหยียดหลังตรงขึ้นมา

ทั้งที่เปิดเครื่องปรับอากาศแล้วแท้ๆ ทำไมกลับรู้สึกหนาวยิ่งกว่าเดิม

ท่อนคอรัสของเพลงวันนี้ปีหน้าดังขึ้นในโสตประสาท เสียงสูงซาบซ่านเข้าสู่ห้วงสำนึกของเขาดุจสายลมเย็นเฉียบ ทำให้เขารู้สึกหนาวสั่น

“วันนี้ปีหน้า ฟูกนอนเปลี่ยนกลับมา ทุกคืนขอหลับตา”

“หากได้เจอกันสักครา อาจเป็นงานแต่งเพื่อนที่ได้พบหน้า หรือเราต้องรอคอยโชคชะตา”

“วันนี้ปีหน้า หนึ่งปีไม่พบเจอ หกสิบปีละเมอ ที่เราสองไม่พบเจอ ขอให้ฉันจดจำได้แม้ลูกของเธอ และอยากฟังเสียงเธอเอื้อนเอ่ยคำร่ำลา”

หลิงเฟิงกอดชุดนอนตัวบางไว้แน่น อยากร้องไห้แต่กลับร้องไม่ออก

ไม่รู้ว่ารู้สึกซาบซึ้งกับบทเพลง หรือเป็นเพราะเหตุผลอื่นใด

แต่ไม่ว่าอย่างไร เพลงก็ยังไม่จบลง หลิงเฟิงกลับรู้สึกว่าความรู้สึกของเขากำลังจะจมดิ่งลงไป

จู่ๆ ความรู้สึกของหลิงเฟิงก็ปั่นป่วนขึ้นมา

หลอกลวง!

สตาร์ไลท์หลอกกันนี่นา!

นี่ไม่ใช่เพลงสิบปีที่เปลี่ยนเนื้อเพลงสักหน่อย!

นี่มันเพลงใหม่เอี่ยมเพิ่งแกะกล่องชัดๆ ตั้งแต่การถ่ายทอดความหมาย การขับร้อง และธีมเพลงล้วนแตกต่าง!

หากถามว่าทั้งสองเพลงมีจุดไหนที่คล้ายคลึงกันมากที่สุด ย่อมไม่ใช่ทำนองอย่างแน่นอน!

แต่ว่า…

ไพเราะและยอดเยี่ยมไม่ต่างกัน!

เจ้าปลาตัวนี้ขายวิญญาณให้ซาตานหรือเปล่าเนี่ย!

ทำไมเขาถึงทำให้เพลงเปลี่ยนไปราวฟ้ากับดินทั้งที่เปลี่ยนเพียงแค่เนื้อเพลง ถึงขั้นที่เวอร์ชันนี้ไม่ได้ด้อยกว่าเวอร์ชันต้นฉบับเลยด้วยซ้ำ

คำตอบของคำถามนี้ คล้ายว่าจะอยู่ที่ท่อนจบของบทเพลง

“ชั่วชีวิตของฉันเมื่อเราพานพบเจอ โชคดีของฉันก็คือเธอ เพิ่งรู้ในวันนี้เอง ว่าฉันก็มีหัวใจ”

หลิงเฟิงพลันรู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่าน

ท่อนจบที่ปวดร้าวและจนใจจบลงท่ามกลางความรู้สึกเปล่าเปลี่ยว เสียงโน้ตตัวสุดท้ายยังคงเวียนวน หลิงเฟิงนิ่งอึ้งอยู่สักพัก