ฮองเฮาเกิดใหม่：ยอดหมอหญิงขอรักหน่อย นิยาย บท 4

เมื่อเห็นสภาพ อย่าว่าจ้าวสื่อเอ่ยปากกล่าววาจา แม้แต่ถอนหายใจยังไม่กล้าไปหมด

นางรีบถอยไปด้านข้าง หลีกทางให้แม่เฒ่ามอม่อ ในใจปลอบใจตนเอง ไม่เป็นไร อย่างไรซะ หลินเยียนอยู่ข้างใน องค์หญิงใหญ่ให้โทสะมากไปอีก ก็ไม่อาจกล่าวโทษนางว่าไม่สามารถสอนลูกให้ดีได้

แม่เฒ่ามอม่อก้าวไปข้างหน้า มือเพิ่งวางไปบนประตูก็พบว่าประตูเปิดออกเองซอกหนึ่ง

จากช่องซอก ฝูงชนทุกคนสามารถเห็นชายหญิงคู่หนึ่งในห้อง กำลังเปลือยเปล่าพัวพันกันพอดี ร่วมรักบนพื้นตรงประตูอย่างลืมตัว ไม่ได้สังเกตว่าประตูได้ถูกเปิดออกทั้งสิ้น ยิ่งไม่ได้สังเกตว่านอกห้องยังมีคนกลุ่มหนึ่งกำลังชมดูกันหมด

คนข้างนอกมองไม่เห็นใบหน้าของคนข้างใน แต่ก็ไม่ได้ขัดขวางฝูงชนทุกคนซึ่งต่างพากันถกอภิปรายทั้งสิ้น

“ไร้ยางอายจริงๆ!"

“นี่ที่แท้เป็นใครกัน? ดูเสื้อผ้าและเครื่องประดับที่ตกหล่นลงพื้น ต้องเป็นคุณหนูคนหนึ่งแน่ๆ ซินะ?”

“อาจไม่ใช่คุณหนูคนใดจากครอบครัวตระกูลหลินจริงๆ นะ?”

จ้าวสื่อเห็นสภาพ ก็ไม่สนใจที่จะมองให้ดีว่าที่แท้เป็นใครอยู่ในห้องนั้น รีบแสดงสีหน้าตำหนิตนต่อหน้าองค์หญิงใหญ่ทันที "องค์หญิงใหญ่โปรดอภัยโทษด้วย! เป็นหม่อมฉันไร้ความสามารถ ไม่ได้ดูแลเยียนเอ๋อร์ไว้ให้ดี ปล่อยให้นางทำเรื่องโสโครกเช่นนี้ในตำหนักองค์หญิงเพคะ”

มีฮูหยินหัวเราะ “ฮูหยินรองสายตาดีจัง ประตูนี้เพิ่งเปิดมาซอกหนึ่ง เจ้าก็มองออกมาได้ว่าข้างในเป็นคุณหนูใหญ่ของครอบครัวตระกูลหลินแล้วหรือ? ถ้าบังเอิญเป็นคุณหนูสี่ล่ะ?”

จ้าวสื่อคิดอยากถลึงตากลับไปคราจริงๆ แต่ขัดด้วยองค์หญิงใหญ่ยังอยู่ที่นี่ นางจึงทำได้เพียงอดกลั้นไว้ด้วยเท่านั้น

“เยว่เอ๋อร์ของข้าประพฤติตัวดีมาตลอด นางจะประพฤติขัดคุณธรรมขนาดนี้ได้อย่างไร?”

จ้าวสื่อกล่าวพลาง ถอนหายใจด้วยความละอายทั้งปวดใจเป็นทุกข์ "แต่เยียนเอ๋อร์ บิดามารดานางเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ฮูหยินเฒ่าที่บ้านสั่งสอนนางอย่างเข้มงวด เด็กคนนี้ก็มีใจที่ไม่อยู่อย่างสงบและรู้กาละเทศะมานานแล้ว วันนี้ฉวยโอกาสที่ออกจากจวน..."

วาจาด้านหลัง นางสะอื้นสะอื้นพลาง กล่าวไม่จบ แต่ความหมายได้ชัดเจนมาก