ฮองเฮาเกิดใหม่：ยอดหมอหญิงขอรักหน่อย นิยาย บท 5

“นี่ยังต้องบอกกล่าวหรือ? ต้องเป็นคุณหนูสี่แน่ๆ ! เมื่อครู่จ้าวสื่อดูไม่ได้ดูไปหมด ก็ยืนกรานกระต่ายขาเดียวว่าเป็นคุณหนูใหญ่ คงต้องฝืนไว้ คิดใช้คุณหนูใหญ่มาแบกความผิดให้ลูกสาวของนางเอง!"

”หลังจากจ้าวสื่อได้ยินคำนินทาเศษเล็กเศษน้อยเหล่านี้ สีหน้าก็โกรธจนเขียวคล้ำ ถลึงตาใส่หลินเยียน "เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?"

”หลินเยียนดูไร้เดียงสา “ข้าหาน้องสี่ แต่หาไม่พบ ป้ารองเห็นนางหรือไม่เจ้าค่ะ?”

กล่าวพลาง นางได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวที่ดังมาจากในห้อง ก็พูดว่า: "ใช่น้องสี่ได้กลับมาเองแล้วก็อยู่ในห้องหรือเจ้าค่ะ?"

“เหลวไหล!” จ้าวสื่อยกมือขึ้น ตบไปยังหน้าหลินเยียนครา ราวกับว่าถูกคนเหยียบหางของนาง

ความจริงหลินเยียนสามารถหลบได้ แต่นางไม่ทำ ทว่าก็รับฝ่ามือหนึ่งตบหน้าเต็มที่แบบนี้

เสียงใสคมชัดเสียงหนึ่ง ทำให้ทุกคนตะลึง

หลินเยียนกุมปิดหน้าไว้ สะอื้นไห้ด้วยความคับข้องใจ "เยียนเอ๋อร์ไม่รู้ว่าพูดจาผิดตรงไหน ถึงทำให้ป้ารองโกรธมาก เพียงแต่ท่านย่าเลี้ยงดูเยียนเอ๋อร์ตั้งแต่เด็ก ถ้าทำผิดตรงไหน ควรมอบให้ท่านย่าอบรมสั่งสอน ไม่กล้ารบกวนป้ารองลงมือเจ้าค่ะ"

ฮูหยินที่เหลือ คิดไม่ถึงด้วยว่าจ้าวสื่อกล้าตบหลานสาวของนางเองต่อหน้าองค์หญิงใหญ่ เริ่มมีบางคนรู้สึกเคืองในความอยุติธรรมแทนหลินเยียนอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ฮูหยินรองหลินมีวาจาคุยกันดีๆ ลงมือทุบตีคน ทำอะไร?”

“คุณหนูใหญ่เขาห่วงใยคุณหนูสี่ ถึงถามคำถามนี้ ถ้าคนที่อยู่ข้างในไม่ใช่คุณหนูสี่ ไยฮูหยินรองต้องโกรธขนาดนี้?”

“แทนที่ฮูหยินรองจะอยู่สอนคนอื่นที่นี่ กลับมิสู้คิดว่าเจ้าควรอบรมสั่งสอนลูกสาวของเจ้าเองอย่างไร”

“แม่ทัพใหญ่หลินพลีชีพเพื่อชาติ คุณหนูใหญ่เป็นลูกของวีรบุรุษ ได้รับการปฏิบัติจากเจ้าเช่นนี้ เป็นจารีตใดกัน?”

จ้าวสื่อตบหน้านางไปฝ่ามือหนึ่งแบบนั้น นางก็สำนึกเสียใจเช่นกัน

ต่อหน้าผู้คนมากมายแบบนี้ นางรู้สึกไร้เหตุผลจริงๆ

ได้แต่เพียงก้มศีรษะขอโทษหลินเยียนอย่างไม่เป็นตัวของตนเองเท่านั้น “เยียนเอ๋อร์ เมื่อครู่ป้ารองร้อนใจเช่นกัน ไม่ได้ตั้งใจด้วย”

“น้องสี่ของเจ้าหายไป ป้ารองกำลังตามหานางอย่างเร่งด่วน ถึงตอนนี้ ยังหาคนไม่พบ เยียนเอ๋อร์ เจ้ามาพอดี เจ้าไปที่อื่นหาดูกับป้ารองเถิด”

ขณะที่นางกล่าวพลาง ก็จะลากหลินเยียนออกไป

หลินเยียนไหนเลยจะปล่อยให้นางสมหวังหรือ?

นางสะบัดมือของจ้าวสื่อออก คุกเข่าลงต่อหน้าองค์หญิงใหญ่ "หม่อมฉันถวายบังคมองค์หญิงใหญ่ เมื่อครู่หม่อมฉันรู้สึกไม่สบายไปบ้างระหว่างงานเลี้ยง น้องสี่ก็ช่วยพยุงหม่อมฉันมาพักผ่อนอยู่ที่นี่ แต่เพราะน้องสี่มีเรื่องบางอย่าง หม่อมฉันจึงได้เดินพลัดกับน้องสี่ ค้นหาก็ไม่ประสบผลสำเร็จ หม่อมฉันยังขอให้องค์หญิงใหญ่ออกหน้า ช่วยหม่อมฉันตามหาน้องสี่เพคะ”

เมื่อนางพูดแบบนี้ เหล่าฮูหยินที่อยู่ข้างๆ ก็มาผสมโรงออกแรงด้วย

“ที่นี่เป็นตำหนักขององค์หญิงใหญ่ คนหาย ย่อมให้องค์หญิงใหญ่สั่งการก็ค้นหาแขกจากภายนอกคนหนึ่งได้ยิ่งสะดวกกว่า ลากหลานสาวของตนไปค้นหารอบๆ ลานเหมือนแมลงวันไร้หัว สามารถหาอะไรพบได้?”

วาจาเหล่านี้ เห็นได้ชัดว่ากำลังถากถางล้อเลียนการกระทำของจ้าวสื่อเมื่อครู่