ฮ่องเต้คลั่งรักมัดใจสนมตัวร้าย นิยาย บท 3

‘ได้’

เสียงระบบดิจิตอลยังคงตอบอย่างใส่ใจ ทว่าน้ำเสียงยังคงเรียบเฉย ไร้อารมณ์เหมือนเดิม

‘หากวางโครงเรื่องนิยายทั้งหมดสำเร็จ นายท่านก็จะมีโอกาสอธิษฐานสารพัดประโยคหนึ่งครั้ง โอกาสไม่ได้มีบ่อยๆ ต้องรีบคว้าเอาไว้นะ’

ดวงตาซือหลิงหลงสว่างจ้าขึ้นมาทันที

โอกาสอธิษฐานสารพัดประโยชน์? งั้นเธอก็สามารถอธิษฐานเพื่อกลับไปยังโลกปัจจุบันได้สิ?

ทว่าโครงเรื่องนิยายนี่...

‘แต่...ฉันอ่านนิยายเรื่องนี้จบสักพักหนึ่งแล้ว ตอนนี้จำไม่ค่อยได้ คุณเอาไฟล์เนื้อเรื่องให้ฉันหน่อยสิ ฉันจะได้อ่านทบทวนหน่อย’

‘ต้องขออภัย ตอนนี้ระบบส่งไฟล์ให้ไม่ได้ นายท่านโปรดแก้ไขปัญหาเอง การที่ไม่รู้โครงเรื่องระหว่างดำเนินภารกิจจะมีท้าทายสูงกว่า’

ระบบเสียงดิจิตอลหยุดแล้วเสริมอีกคำว่า

‘จุ้บๆ’

ซือหลิงหลง “！！！”

เชอะ ยังบอกมีความท้าทายสูงได้อีก！

แล้วจุ้บๆคืออะไรอีก?

‘เป็นคำเลียนเสียงที่ทำให้ระบบน่ารักมากขึ้น ช่วยให้ระบบกับนายท่านสื่อสารได้ดีมากขึ้น’

ซือหลิงหลงหัวเราะคิกคัก

‘ขอบคุณ แต่ฉันไม่เห็นจะน่ารักตรงไหน’

ระบบนิ่งไปชั่วครู่ จากนั้นก็ตอบว่า ‘นายท่านโปรดอย่าใจร้ายกับระบบมากเลย’

ซือหลิงหลงอยากตบโต๊ะยิ่งนัก ‘ระบบใจร้ายกับฉันมากกว่าละไม่ว่า ไม่ได้ การปฏิบัติภารกิจอย่างไม่มีทิศทาง ไม่ต่างกับการฆ่าฉันเลย คุณต้องแนะนำฉันเวลาฉันไม่ได้ทำตามเนื้อเรื่องนะ’

กระแสไฟฟ้าสายหนึ่งแวบผ่านอย่างรวดเร็ว เสมือนเกิดความชุลมุนไม่มีผิดเพี้ยน ผ่านไปครึ่งค่อนวัน ระบบจึงตอบอย่างฉะฉานว่า ‘ระบบอนุญาตขอเรียกร้องของนายท่าน ขออวยพรให้นายท่านผ่านด่านอย่างราบรื่น’

ผ่านไปชั่วครู่ ระบบก็เสริมขึ้นว่า ‘ม๊วฟๆ’

ซึ่งยังคงเป็นเสียงแข็งเหมือนเดิม

ซือหลิงหลงรู้สึกว่าเสียงในสมองเลือนหายไปหมดแล้ว แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร

‘ได้ ก็แค่วางโครงเรื่องนิยาย ภารกิจแรกต้องให้ฮ่องเต้บ้ายกเลิกคำสั่งส่งพระสนมเหลียนเฟยเข้าตำหนักเย็นก่อน’

ซือหลิงหลงคิดได้ดังนี้ก็เงยหน้าขึ้นอย่างมั่นใจ แต่เมื่อเห็นดวงตาหงส์มองหน้าอย่างเย็นชา ดวงตาของเขาประหนึ่งทะเลสาบน้ำแข็งที่ลึกจนมองไม่เห็นก้น กลีบปากบางยกขึ้นเล็กน้อย พลางกล่าวเสียงข่มขู่ดุจน้ำแข็ง

“หลางกุ้ยเหรินอยากไปอยู่เป็นเพื่อนเหลียนเฟยหรือ?”

ยังอยากให้เขายกเลิกคำสั่งอีก ฝันลม ๆ แล้ง ๆ！

การที่เขาไว้ชีวิตพระสนมเหลียนเฟยก็นับว่าไว้หน้าสวรรค์แล้ว！

ซือหลิงหลงได้ยินคำพูดของเฮ่อเหลียนเย่ว์ก็สะดุ้งโหยง รีบปล่อยแขนเขาทันที

“รบกวนแล้ว ขอตัวลาเพคะ”