ฮ่องเต้คลั่งรักมัดใจสนมตัวร้าย นิยาย บท 4

เฮ่อเหลียนเย่ว์สั่งการลงไป ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยาม ซือหลิงหลงก็ถูกนำตัวพร้อมข้าวของไปยังตำหนักด้านข้างของตำหนักหลิงหัว

เมื่อเห็นพระราชวังสีทองอร่ามที่อยู่ตรงหน้า สีหน้าของซือหลิงหลงเรียกได้ว่าไร้ความรู้สึก

ความคิดของทรราชเจ้าอย่าไปคาดเดาเลย อย่าเดาอย่าเดา เดาไปเดามาก็ไม่มีวันเข้าใจ

“กุ้ยเหริน ตอนนี้ถือว่าเป็นทุกขลาภโดยแท้ เมื่อครู่นี้สวรรค์รู้ดี ว่าข้าน้อยเป็นห่วงท่านแค่ไหน” นางกำนัลชั้นสูงที่ชื่อจูซาสีหน้าตื่นเต้นมาก พูดพลางไม่ลืมที่จะแสดงความจงรักภักดีของตนเองด้วย

จูซาเป็นสาวรับใช้เพียงคนเดียวที่ซือหลิงหลงพาเข้าวังมาด้วย แม้มารยาทจะไม่ดีมากนัก แต่ว่ามีปากที่เอาใจคนเก่งมาก จึงถูกเจ้าของร่างเดิมเห็นเป็นบ่าวผู้รู้ใจมาแต่ไหนแต่ไร

ส่วนสู่หงนั้นเป็นคนที่ทางสำนักราชวังส่งมาให้หลังจากซือหลิงหลงเข้าวังแล้ว มีหน้าที่รับผิดชอบควบคุมคนรับใช้ในเรือนของซือหลิงหลง แม้ว่าหน้าตาจะไม่เลว แต่เป็นคนสำรวมไม่ชอบพูดชอบยิ้ม เวลานี้กลับอดไม่ได้ที่ทำหน้างอและสั่งสอน

“ไม่ต้องพูดแล้ว เข้าไปในตำหนักหลิงหัวแล้ว วันหน้าจะต้องสำรวมกิริยามารยาทให้ดี”

จูซากลอกตา พูดด้วยน้ำเสียงขอไปทีว่า “รู้แล้วเจ้าค่ะพี่จูซา”

ซือหลิงหลงไม่สนใจสาวรับใช้ทั้งสองที่กำลังต่อล้อต่อเถียงกัน ยกเท้ากำลังจะก้าวเข้าไปด้านใน จู่ๆก็ได้ยินเสียงดุดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง

“ซือหลิงหลง เจ้ามันคนชั้นต่ำ”

ซือหลิงหลงได้ยินเสียงก็หันไปมอง และรู้สึกถึงลมสายหนึ่งที่พัดมาบนใบหน้าของนาง แทบจะเรียกได้ว่าเป็นพฤติกรรมสนองกลับโดยธรรมชาติ ร่างของซือหลิงหลงเบี่ยงหลบไปทางด้านหลังทันที ทันใดนั้นฝ่ามือก็ฟาดไปกลางอากาศที่ว่างเปล่า

ซือหลิงหลงยืนอยู่อย่างมั่นคง ส่วนคนที่ฟาดฝ่ามือลงมา กลับต้องโซเซไปเพราะคว้าได้แค่อากาศ เกือบจะล้มคะมำไปแล้ว

ไม่ง่ายเลยกว่าจะเรียกให้คนช่วยพยุงจนยืนได้อย่างมั่นคง คนคนนั้นก็กระทืบเท้า เอ่ยอย่างโมโหว่า

“นางสารเลว ข้าตบเจ้าแต่เจ้ายังกล้าหลบข้า”

“ข้าไม่ใช่คนโง่เสียหน่อย” คอของซือหลิงหลงดีขึ้นมาแล้วหลังจากใช้ยา ตอนนี้ไม่รู้สึกเจ็บเมื่อพูดคุยแล้ว

แล้วมองไปยังคนสวมชุดฝ่ายในสีชมพูที่มาเยือนอีกครั้ง ดูจากการแต่งองค์ทรงเครื่องแล้วน่าจะเป็นนางสนมคนหนึ่งในวัง แต่ไม่รู้ว่าเป็นคนไหน

“ซือหลิงหลง นางสารเลวเจ้าใช้กลอุบายอะไรหลอกล่อให้ฮ่องเต้ทรงหลงเชื่อเจ้า ทั้งๆที่เจ้ากับทหารคุ้มกันเป็นชู้กัน กลับทำให้เสด็จพี่เหลียนเฟยต้องถูกลงโทษให้ไปอยู่ในตำหนักเย็น คนที่ควรเข้าไปอยู่ในตำหนักเย็นควรเป็นเจ้าแท้ๆ”

เป็นการมาทวงความยุติธรรมให้กับไป๋เชียนเชียนด้วยความจริงใจอย่างแท้จริง