หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้ นิยาย บท 254

ได้ฟังคำพูดของเธอ ฉันก็แทบจะหายใจไม่สะดวก มองเธออยู่ครู่หนึ่ง จึงเอ่ยปากอย่างลำบากใจว่า: "พูดจริงๆแล้ว ทางด้านนี้ ฉันช่วยคุณไม่ได้จริงๆ!"

"อย่างนั้นในตอนแรกทำไมคุณกับประธานลู่ถึงอยู่ด้วยกันได้ล่ะ? ฉันเห็นประธานลู่ก็เหมือนเป็นภูเขาน้ำแข็ง?!"

นึกถึงในตอนแรก ฉันคิดว่าเรื่องราวของเมื่อก่อน ไม่เหมาะที่จะพูดออกมาให้เธอรู้จริงๆ ไม่เช่นนั้นอาจจะเป็การทำให้คนของฉันต้องเสียหาย

เซี่ยงฉิงเห็นฉันไม่พูดจา ก็ถามอีกคำนึงว่า: "พวกคุณสองคนอยู่ด้วยกัน ก็จะต้องมีเรื่องอะไรบางอย่างใช่ไหม?"

ฉันมองเธอ ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงจริงๆ: "คุณอย่าถามเลย สาเหตุที่ฉันและลู่จือสิงอยู่ด้วยกันมันซับซ้อนมาก ไม่เหมาะกับพวกคุณสองคน!"

"อย่างนั้นฉันจะไปตามเธอได้ยังไง?"

ฉันเกรงว่าหากถามเรื่องของลู่จือสิงกับฉันต่อไป คิดๆแล้ว ก็ทำได้เพียงให้วิธีการรักษาความลับเล็กน้อย: "ไม่เช่นนั้นแบบนี้ คุณมีเวลาว่างก็เข้าไปที่เมืองD ถึงอย่างไรเครื่องบินไปกลับก็หนึ่งชั่วโมงกว่า!"

ผลสุดท้ายเซี่ยงฉิงก็มองฉัน ยิ่งเพิ่มความเสียใจ: "พื้นที่ของฉัน เครื่องบินไปกลับจริงๆใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง แต่คุณก็ไม่อยากจะคิดเลย ค่าเครื่องบินนั้นตั้งพันกว่าหยวน! ถ้าฉันไปเดือนละสองสามครั้ง ฉันคิดว่าฉันไม่ได้ไล่ตามคนได้ ฉันก็คงจะอดตายเอง!"

เธอพูดแบบนี้แล้ว ฉันจึงตอบสนอง

ฉันมีเงินฝากอยู่ในมือ ดังนั้นจึงไม่เคยมีปัญหาขัดสนตลอดมา

แต่เซี่ยงฉิงไม่ใช่แบบนั้น ตอนนี้เธอมีอายุประมาณหนึ่งหมื่นก่อนหักภาษี หลังหักภาษียังมีจ่ายค่าประกันสังคมอีก หลังจากนั้นเธอได้รับประมาณแปดพันห้าร้อย

ไปกลัวเที่ยวเดียวก็สามพันแล้ว นี่เป็นความกดดันทางเศรษฐกิจอย่างมากจริงๆ

แต่ฉันก็นึกถึงวิธีอื่นๆไม่ออก ลำบากใจที่จะบอกเธอว่า เพราะฉันกับลู่จือสิงทั้งสองคนมีอะไรกันครั้งนึง แล้วลู่จือรู้สึกว่าไม่เลว ก็เลยมีต่อไป เพียงแค่ตอนนี้บังเอิญเปลี่ยนการมีอะไรกันให้ถูกต้องตามกฎหมายก็เท่านั้น!

ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจไม่พูดอะไรทั้งนั้น ดูเวลา: "ยังมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมงกว่าจะเข้างาน ตอนนี้พวกเราต้องกลับไป"

เธอฟุบลงบนโต๊ะ เงยหน้ามองฉัน: "แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์ทำงาน!"

ฉันเอื้อมมือถึงขึ้นมา: "คุณไม่ทำงาน จะเอาเงินที่ไหนไปไล่ตามผู้ชาย? ถึงแม้ว่าเดือนนึงจะไปไม่กี่รอบ ช่วงเทศกาลหรือวันปีใหม่อะไร ถึงอย่างไรก็จะต้องส่งของขวัญใช่ไหม?!"

ฉันก็แค่พูดออกไปโดยไม่คิด นึกไม่ถึงว่าเธอจะกระหยิ่มยิ้มย่อง: "คุณพูดถูกซูยุ่น! นี่ก็จะตรุษจีนแล้ว ฉันวางแผนจะไปพักที่เมืองDสักสองสามวัน หลังจากนั้นค่อยกลับบ้าน คุณคิดว่าแบบนี้เป็นยังไง?"

คิดๆแล้ว ฉันคิดว่ามันน่าเชื่อถือกว่าที่ฉันเพิ่งพูดไปเล็กน้อย: "ไม่เลว บริษัทของเราจะหยุดในสัปดาห์หน้า คุณสามารถอยู่ในเมืองDได้อย่างน้อยสามวัน!"

"อ่า แค่สามวัน!"

ผู้หญิงที่ตกหลุมรักช่างน่ากลัวจริงๆ ฉันดึงเธอออกไปข้างนอก: "เถอะน่า ก็ดีกว่าสองวันของคุณในสุดสัปดาห์ใช่ไหมล่ะ?"

"ที่คุณพูดก็จริง ไปไป! อย่ากลับไปช้า เดี๋ยวโดนหักเงินอีก!"

เธอพูดพลาง ตนเองก็ดึงฉันเดินไปข้างหน้า

ฉันมองเธอ อดไม่ได้ที่จะยิ้มเล็กน้อย ถ้าเธอสามารถไล่ตามฉีซิ่วหรานได้จริงๆ ก็ดีนะ อย่าน้อยก็จะได้อยู่ด้วยกันกับเซี่ยงฉิง ทุกๆวันก็คงมีความสุข

แต่ฉันไม่ค่อยมีประสบการณ์ในด้านนี้จริงๆ ในตอนแรกที่ฉันอยู่กับตันห่าวหยู เขาริเริ่มไล่ตามฉัน ต่อมาลู่จื้อซิงก็ไม่ต้องพูดเลย ก็คือเรื่องราวบ้าๆในสมองของฉัน!

ตอนเย็นอาบน้ำเสร็จแล้ว ฉันก็เข้าไปหาประสบการณ์ในBaiduเล็กน้อย ก็พบสองสามข้อความในนั้น หน้าด้าน!

แต่ฉันก็คิดว่าเซี่ยงฉิงหน้าค่อนข้างหนา แต่นี่ก็ชัดเจนว่าฉีซิ่วหรานไม่ได้รับผลจากการกระทำอะไรทั้งสิ้น