หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้ นิยาย บท 96

ชวี่ชิงหนานบอกว่าฉันไม่ได้กลับมาเป็นเวลาปีครึ่งแล้วและต้องการมารับฉัน ได้ยินว่าเขาจองห้องอาหารส่วนตัวที่มีคิวถึงเดือนหน้าไว้สำหรับฉันเป็นเป็นพิเศษ

ฉันไม่ได้กลับมาเมือง Aเป็นเวลาปีครึ่งแล้ว เมื่องนี้ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปและดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

"คุณอยู่ที่นี่กี่วัน?"

เมื่อด้านหน้าเป็นไฟแดง ชวี่ชิงหนานก็หันมองมาที่ฉัน

ฉันละสายตาจากหน้าต่างรถมองไปที่เขาและคิดอยู่ครู่หนึ่ง: "ถ้าไม่มีอะไร ฉันจะกลับไปวันมะรืนนี้ เป้ยเปยยังเด็กและเขาไม่คุ้นเคยกับนมผง"

เขาพยักหน้า: "ก็ใช่"

ฉันไม่รู้ว่าชวี่ชิงหนานจะพาฉันไปกินข้าวที่ไหน เขาขับรถเลี้ยวซ้ายและขวา และหยุดลงในที่สุด

ไม่เหมือนที่ที่ฉันจินตนาการไว้ ที่ตั้งของร้านอาหารไม่ได้อยู่ห่างไกล แต่อยู่ในห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ แต่การตกแต่งภายในค่อนข้างดูมีเอกลักษณ์

ผู้คนเยอะมากจริงๆ แต่ไม่มีคนรออยู่ที่ประตู ชวี่ชิงหนานบอกฉันว่าเนื่องจากเดือนนี้มีคนจองเต็มแล้ว และห้องครัวส่วนตัวให้บริการอาหารเพียง 100 โต๊ะต่อวันและห้องส่วนตัว 30 โต๊ะ

ด้วยเหตุนี้ห้องครัวส่วนตัวจึงถูกจองจนเต็ม ส่วนเขาขอคิวมาจากเพื่อน เพื่อที่จะพาฉันมาลอง

ในครัวส่วนตัวไม่ต้องสั่งอาหาร เชฟจะทำตามอารมณ์แล้วแต่จำนวนของคุณ เชฟจะจัดปริมาณให้

นี่เป็นเรื่องน่าประหลาดใจ และฉันก็ตามชวี่ชิงหนานเข้าไปในห้อง

“ เธอจะอยู่ในเมืองDต่อไปใช่ไหม ? “

ชวี่ชิงหนานถามขณะรินชาให้ฉัน ฉันวางกระเป๋าลง และฉันตอบโดยไม่ได้ปิดบังเขา "ฉันไม่มีแผนที่จะกลับมาที่เมือง A"

ไม่จำเป็นต้องกลับมา ลู่จือสิงอยู่ที่นี่ ฉันคิดว่าฉันไม่สามารถใช้ชีวิตของตัวเองด้วยการฟังข่าวของเขาทุกวัน

ทันใดนั้นเขาก็เงียบลง ฉันจิบชาและเงยหน้าขึ้นมองเขา: "ฉันได้ยินมาว่าลู่จือสิงกำลังจะหมั้นกับรักแรกของเขา?"

ชวี่ชิงหนานประหลาดใจ "เธอรู้ด้วยเหรอ?"

ฉันพยักหน้า "พี่ไม่ต้องสนใจความรู้สึกของฉันมากเกินไปหรอก เรื่องบางเรื่องจะปล่อยวางหรือไม่ปล่อยวาง แต่ชีวิตก็ยังต้องดำเนินต่อไป ตอนนี้ฉันไม่กลัวอะไรเลย สิ่งเดียวที่ฉันกลัวคือลู่จือสิงกำลังพรากลูกฉันไป"

"ไม่ต้องกังวล เป้ยเปยไม่ใช่สิ่งที่เขาจะพรากไปได้"

ฉันยิ้มเล็กน้อย แต่ไม่ตอบเขา

ชวี่ชิงหนานไม่รู้จักลู่จือสิงมากเท่าฉัน แต่ฉันไม่เคยเห็นอะไรที่ลู่จือสิงตัดสินใจทำแล้ว จะทำไม่ได้

สถานที่ที่แนะนำโดยชวี่ชิงหนานนั้นดีจริงๆ ฉันไม่ได้อยากกินอะไรมาก แต่หลังจากกินอาหารร้านนี้แล้ว ฉันรู้สึกเสียดายที่ฉันไม่สามารถมาได้บ่อยๆในอนาคต

“ พรุ่งนี้เธอนัดกับลู่จือสิงไว้กี่โมง?”

ฉันพูดกับชวี่ชิงหนานว่าฉันมีนัดพบเขาในวันพรุ่งนี้ แต่ไม่ได้บอกว่ากี่โมง เมื่อได้ยินคำถามของเขา ฉันก็เลิกคิ้ว: "พี่ ไม่ใช่ว่าพี่อยากไปกับฉันอีกใช่ไหม?"

เขาพูดตรงๆ: "เดิมทีฉันก็ไม่คิดอย่างนั้น แต่ลู่จือสิงกำลังจะหมั้นกัน ฉันคิดว่าจะดีกว่าที่ฉันจะไปกับเธอ"

เมื่อได้ยินเขาพูดถึงการหมั้นของลู่จือสิงอีกครั้ง หัวใจของฉันดูเหมือนจะถูกต่อยด้วยอะไรบางอย่า งและฉันก็รู้สึกไม่สบายใจ

ฉันไม่ได้ปฏิเสธ: "ค่อยว่าก็แล้วกัน"

ก่อนออกเดินทาง ฉันขอไปเข้าห้องน้ำ

ทันใดนั้นเสียงของลู่จือสิงก็ดังเข้ามา

เขาคุยโทรศัพท์โดยหันหลังให้ฉัน และเมื่อได้ยินเสียงของเขา ร่างกายของฉันก็แข็งไปทั้งตัว

อิทธิพลของลู่จือสิงที่มีต่อฉันนั้นมากกว่าที่ฉันคิด ในปีครึ่งที่ผ่านมาฉัน ไม่ได้เห็นเขาดังนั้นฉันจึงหลอกตัวเองว่าจะผ่านไปได้ ทุกอย่างก็จบลงแล้ว

แต่ตอนนี้เมื่อฉันได้ยินเสียงของเขา ฉันก็รู้ว่าบางสิ่งที่ฉันบอกว่ามันจะผ่านไปแล้วมันจะผ่านไปได้จริงๆ

ฉันไม่สามารถผ่านมันไปได้