หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้ นิยาย บท 99

คำพูดของชวี่ชิงหนานทำให้ฉันตื่นขึ้น แม้ว่าฉันจะไม่ได้คิดถึงตัวเอง แต่ฉันก็ควรคิดถึงเป้ยเปย

และลู่จือสิงทำให้ฉันเจ็บปวดอย่างมาก ฉันไม่คิดว่าฉันจะตกหลุมรักใครอีกในชีวิตของฉัน

แทนที่จะหาคนที่คุณรักเพื่อให้เขามีโอกาสทำร้ายตัวเองอีกครั้ง ควรหาคนที่รักคุณ ซึ่งดีสำหรับฉันและเป้ยเปย

ฉันรู้ว่านี่เป็นเรื่องที่เห็นแก่ตัว และไม่ยุติธรรมกับผู้ชายคนนั้น แต่โลกนี้มีความยุติธรรมที่ไหนกัน

ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องความรู้สึก ก็เป็นเพราะคุณรักฉัน

ฉันคิดอย่างนั้น แต่เมื่อมองไปที่ฉีซิ่วหราน ฉันก็ปฏิบัติต่อเขาด้วยวิธีนี้ไม่ลง

เขาเป็นผู้ชายที่ดี แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี

“ ซูยุ่น?”

ฉันกำลังกล่อมให้เป้ยเปยนอนหลับ จู่ๆฉีซิ่วหรานก็เรียกฉัน

“ คุณมีอะไรอยากจะบอกผมใช่ไหม?”

ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันคิดว่าดวงตาของฉีซิ่วหรานในเวลานี้ดูแข็งกร้าวไปหน่อย ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถหลีกเลี่ยงคำถามของเขาได้ และไม่มีทางที่จะปฏิเสธ

ฉันมีบางอย่างจะบอกเขา แต่มันยากที่จะบอกจริงๆ

"ซูยุ่น เราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม?"

คำพูดดังกล่าวออกมาจากปากของฉีซิ่วหราน ซึ่งทำให้ฉันประหลาดใจเล็กน้อย

คำพูดเหล่านี้ไม่เข้ากับสไตล์ของเขา และฉันก็คิดไม่ออกว่าเขาหมายถึงอะไร

แต่เมื่อหันไปจ้องเขา ฉันก็ยังพยักหน้า: "เราเป็นเพื่อนกัน คุณเป็น........"

“ ซูยุ่นลองดูไหม ? “

เขาไม่ให้ฉันได้พูด เขาขัดจังหวะฉัน

ฉันยืนอยู่ตรงนั้นรู้สึกหนักใจเล็กน้อยกับสิ่งที่เขาพูดกับฉันในตอนนี้

หลังจากนั้นไม่นานฉันก็รู้ว่าเขาพูดอะไร และเขาก็พูดทุกอย่างที่ฉันอยากจะพูด

แต่ตอนนี้ฉันไม่มีความสุขอย่างที่คิด

ฉันขมวดคิ้วและส่ายหัว: "ฉีซิ่วหรานนี่ไม่ยุติธรรมกับคุณเลย"

"คุณไม่ใช่ผมคุณรู้ได้อย่างไรว่ายุติธรรมหรือไม่ยุติธรรม"

ฉันไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนั้น

หลังจากเงียบไปนาน เขาก็พูดอีกครั้งด้วยคำพูดที่ขรึมๆ "ผมขอโทษ ผมได้เรียนรู้เกี่ยวกับคุณและอดีตสามีของคุณ ดังนั้นผมจึงเข้าใจสิ่งที่คุณกลัว ผมสามารถใช้ศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายเพื่อรับรองว่าผมจะไม่ปล่อยให้คุณสูญเสีย”

เขาพูดทีละคำๆแย่างจริงใจและจริงจัง

พูดตามตรง ต่อหน้าผู้ชายคนนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่หวั่นไหว

แต่การเต้นของหัวใจแบบนี้ไม่เพียงพอที่จะทำให้ฉันสูญเสียการควบคุม ฉันได้ผ่านช่วงเวลาแห่งความเป็นสาวที่จะทะนุถนอมฤดูใบไม้ผลิไปแล้ว หลังจากที่ฉันมีเป้ยเปยฉันก็คิดมากขึ้น

หลังจากเม้มริมฝีปากแล้ว ฉันก็ยังตัดสินใจที่จะสารภาพว่า: "ฉีซิ่วหรานฉันไม่กล้าที่จะมั่นใจ แต่จนถึงตอนนี้ฉันไม่มีทางที่จะไม่รักเขา คุณดีมากจริงๆถ้าคนที่ฉันรู้จักคนแรกคือคุณ ฉันจะตกหลุมรักคุณ."

แต่ความรู้สึกมันเป็นแบบนี้ พอมีคนหนึ่งแล้วก็จะไม่มีคนอื่น

ก่อนหน้านี้ฉันอาจจะยังคิดอยากอยู่กับฉีซิ่วหราน แต่เมื่อคิดถึงสิ่งที่เขาพูดกับฉันเมื่อกี้ ฉันก็รู้สึกว่าฉันน่ารังเกียจเกินไป และฉันก็ไม่อยากจะใช้ผู้ชายแบบนี้เพื่อดูแลฉันและเป้ยเปย

ฉันคิดว่าเขาจะเข้าใจถ้าฉันพูดอย่างนั้น แต่ฉันไม่คิดว่าเขาจะยังไม่ยอมแพ้: "ซูยุ่น คุณอาจคิดมากเกินไป ผมชอบคุณ ดังนั้นผมเต็มใจที่จะดูแลคุณและเป้ยเปย คุณไม่ต้องมีภาระใด ๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ไม่ว่าผลสุดท้ายของเราจะเป็นอย่างไร ผมจะไม่เสียใจและยอมรับ"

"ฉันรู้ แต่ฉีซิ่วหราน คุณ -"

เมื่อฉันมองไปที่เขาฉันรู้สึกร้อนในดวงตา

เขาเป็นผู้ชายที่อยู่กับฉันในช่วงเวลาที่ยากลำบากและโดดเดี่ยวที่สุด เขารับบทเป็นพ่อของเป้ยเปยและเดินตามฉันไปอย่างเงียบ ๆ