เฉียวซุนหน้าตาดี เล่นไวโอลินเก่ง
ผู้รับผิดชอบให้เงินเธอหนึ่งพันห้าร้อยบาทต่องาน เมื่อมีงานเข้ามาเยอะ เฉียวซุนต้องวิ่งแสดงสามถึงสี่งานต่อวัน ในแต่ละวันเธอต้องเล่นอย่างน้อยหกชั่วโมง นิ้วเรียวบางลอกด้านและมีตุ่มน้ำ
ชีวิตลำบาก ต้องเดินทางกลับไปกลับมา แต่เฉียวซุนไม่เคยเสียใจ
เธอไม่ได้โทรหาลู่เจ๋อ และลู่เจ๋อก็ไม่ได้โทรหาเช่นกัน...... บางครั้งเธอก็เห็นข่าวของเขา ร่วมงานราตรี เข้าซื้อกิจการบริษัทต่าง ๆ
ในแต่ละงานพบปะ ลู่เจ๋อดูหล่อเหลาและมีเกียรติ
งานพบปะเหล่านี้ แต่ก่อนเฉียวซุนเคยอยู่เคียงข้างเขาเป็นบางครั้ง ดูท่าทางที่อาจหาญทรงอำนาจของเขา รู้สึกประทับใจอย่างเงียบๆ
แต่ในตอนนี้พอเห็นสิ่งเหล่านี้อีกครั้ง เฉียวซุนรู้สึกไกลตัวและไม่คุ้นเคย
……
ในตอนเย็น ชั้นบนสุดของโรงพยาบาล
เฉียวซุนนั่งเงียบ ๆ พร้อมขวดโค้กแช่เย็นที่ซื้อมาจากร้านขายของชำ หากเป็นแต่ก่อนเธอไม่มีทางดื่มเครื่องดื่มประเภทนี้ เพราะมันไม่ดีต่อสุขภาพ แต่ตอนนี้เธอดื่มบ้างนิดหน่อยเป็นครั้งคราว
เฮ่อจี้ถังก็เดินเข้ามาในเวลานี้ ร่างสูงยาว สวมเสื้อกาวน์สีขาวของหมอแผนกศัลยกรรม
เขายืนอยู่ข้างเฉียวซุน มองดูพระอาทิตย์ตกดินเป็นเพื่อนเธออย่างเงียบ ๆ
แสงสีทองสุดท้ายก็จางหายไป
เฉียวซุนหันศีรษะกลับมาเห็นเฮ่อจี้ถัง เธอรีบลุกขึ้นยืนอย่างอึดอัดเล็กน้อย “หมอเฮ่อ”
เฮ่อจี้ถังมองเธอด้วยดวงตาอ่อนโยนที่เจือไปด้วยความทรงจำที่แสนยาวนาน
เฉียวซุนรู้สึกไม่สบายใจ
ในเวลานี้ สายตาของเฮ่อจี้ถังจ้องมองไปในระยะไกลและเอ่ยเบา ๆ ว่า “เสี่ยวซุน ตอนคุณเป็นเด็กคุณชอบเรียกผมว่าพี่จี้ถังนะ...... ในคืนฤดูร้อน คุณชอบนอนในเต็นท์เล็ก ๆ แล้วแม่ผมก็เอาให้วุ้นน้ำแข็งให้คุณประจำ หลายปีมานี้ท่านคิดถึงคุณมากนะ”
เฉียวซุนอึ้งอยู่นาน และในที่สุดก็จำได้......
เธอออกเสียงเรียกพึมพำ “พี่จี้ถัง”
สามคำนี้ ในตอนที่เธอเอ่ยออกมาเจือไปด้วยความเศร้า เพราะในวัยที่ได้เรียกเขาว่า “พี่จี้ถัง” เฉียวซุนไม่มีความทุกข์ใจใด ๆ แถมยังเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยผู้บอบบางของตระกูลเฉียว
พบกันอีกครั้ง ทุกอย่างยังเหมือนเดิมแต่คนกลับเปลี่ยนไปแล้ว
เฮ่อจี้ถังหันหน้ามามองเธออย่างเงียบ ๆ
จากนั้นเขาก็หยิบบัตรธนาคารออกมาจากกระเป๋าเสื้อ “ในนี้มีเงินอยู่สิบล้านบาท รหัสผ่านคือวันเกิดของคุณ น่าจะพอสำหรับค่ารักษาของคุณลุงนะ”
เฉียวซุนปฏิเสธที่จะรับ “ฉันหาเงินเองได้ จริง ๆ นะ”
เฮ่อจี้ถังมองดูมือของเธอ ติดเทปพันแผลไว้อยู่หลายแผ่น ไม่เหมือนผิวสวย ๆ อย่างแต่ก่อน
ลำคอของเขากระชับขึ้นเล็กน้อย “เสี่ยวซุน ไม่ต้องทำงานหนักขนาดนั้นก็ได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม