ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม นิยาย บท 16

กระจกรถเลื่อนลงครึ่งหนึ่ง เผยให้เห็นใบหน้าอันสง่างามของลู่เจ๋อ

เขาสวมชุดสูทคลาสสิกขาวดำ ท่าทางเหมือนเพิ่งออกมาจากสถานที่ที่เป็นทางการจากไหนสักแห่ง ทั้งตัวให้ความรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย......ซึ่งทำให้เฉียวซุนรู้สึกจนตรอกมากยิ่งขึ้น

คืนฝนตกที่คั่นการสบตาของกันและกัน มองกันอย่างเงียบ ๆ

ริมฝีปากของเฉียวซุนสั่นเทาจากความหนาวเย็น

มือของเธอกอดไวโอลินไว้แน่น ราวกับกำลังคว้าหญ้าที่ลอยน้ำต้นสุดท้ายในชีวิตของเธอไว้...... เธอรู้อยู่แก่ใจว่า นี่เป็นบันไดที่ลู่เจ๋อมอบให้เธอ

ตอนนี้ เธอแค่ต้องยอมจำนนและขึ้นรถไป

อีกไม่นานเธอก็จะได้ผ้าห่มที่สะอาดและน้ำอุ่น ๆ พรุ่งนี้เช้าไม่ต้องไปทำการแสดงที่ห้าง เธอจะได้ตื่นขึ้นบนเตียงที่หรูหราและนุ่มสบาย ได้กลับเป็นคุณนายลู่คนนั้นอีกครั้ง

แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ!

เฉียวซุนยืนอยู่ท่ามกลางสายฝน มองดูเขาอย่างเงียบ ๆ

ฝนตกหนักมากขึ้นเรื่อย ๆ ขนตาเปียกชื้น บดบังการมองเห็นของกันและกัน

ประมาณหนึ่งนาที เธอก็ใช้มือเดียวบังศีรษะไว้ แล้ววิ่งไปข้างหน้าท่ามกลางสายฝน......

น้ำฝนสาดกระเซ็น กระเด็นใส่ตัวรถแบรนด์ดังราคาสูง

เธอและเขาเลยผ่านกันไปในคืนฝนตก

บนถนนกลางดึก เสียงของเฉียวซุนที่วิ่งท่ามกลางสายฝน แต่ละเสียงกระทบใจของลู่เจ๋อ...... เบา ๆ และไม่สบายใจ

เขาไม่ได้ลงจากรถ เขาปล่อยให้เฉียวซุนวิ่งผ่านไป

เขาเห็นใบหน้าของเธอ ไม่มีแม้แต่สีเลือด

เขาเห็นนิ้วที่สวยงามของเธอถูกแปะด้วยพลาสเตอร์พันแผล เขาเห็นเสื้อผ้าที่เรียบง่ายบนตัวของเธอ และก็เห็นว่าทั้งตัวของเธอไม่มีเครื่องประดับที่ดูเข้าท่าเลยสักชิ้น

แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ เฉียวซุนก็ไม่ยอมก้มศีรษะให้เขาแต่อย่างใด

ฝนยังคงตกต่อไป......

ด้านหน้าของกระจกรถ ที่ปัดน้ำฝนยังคงกวัดแกว่งซ้ายขวาอย่างต่อเนื่อง

ภายในรถ คนขับและเลขาฉินที่อยู่ข้าง ๆ เงียบไม่ส่งเสียง เพราะมองออกว่าลู่เจ๋อกำลังอารมณ์ไม่ค่อยดี

เป็นเวลานาน

ในที่สุด ลู่เจ๋อก็พูดเบา ๆ ว่า “เลขาฉิน คุณช่วยอธิบายหน่อยได้ไหมว่าทำไมเฉียวซุนถึงไม่ทำงานที่สถาบันแห่งนั้น แต่เลือกบริษัทการแสดงที่น่าขายขี้หน้าแบบนี้? เธอชอบความยากลำบากงั้นเหรอ?”

เลขาฉินตกใจมาก

เธอคิดอยู่นาน ถึงได้ตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ฉันคิดว่า...... นี่อาจช่วยให้คุณนายกลับบ้านเร็วขึ้น! ประธานลู่ ฉันสามารถไปอธิบายให้คุณนายเข้าใจได้นะคะ บอกว่านี่ไม่ใช่เจตนาของคุณ”

ท่ามกลางแสงสลัว มีสีแดงเล็ก ๆ เรืองแสงขึ้นมาระหว่างนิ้วของลู่เจ๋อ

ท่าทางการสูบบุหรี่ของเขาดูสง่างามมาก

ท่ามกลางควันสีเทาบาง ๆ น้ำเสียงที่เจือความเยาะเย้ยเล็กน้อยของลู่เจ๋อ “ในใจเธอ สิ่งที่เธอทำกับสิ่งที่ผมทำ มันต่างกันตรงไหนเหรอ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน